Tegen de bezetting in het Midden-Oosten

EEN JAAR NA het begin van de oorlog, wordt de Bush-administratie er zich van bewust dat het gemakkelijker was om Irak gisteren binnen te vallen, dan er vandaag op te hoepelen.

Jean Peltier

De meerderheid van de bevolking – ook diegenen die blij waren dat de dictatuur van Saddam ten val kwam – zou niet liever hebben dan dat de Amerikaanse bezetting zo snel mogelijk wordt beëindigd. De situatie in Irak is door de militaire aanwezigheid niet verbeterd. Op economisch vlak ziet het er dramatisch uit: een groot deel van de industrie is verlamd, en de rest komt maar traag op gang. Lonen worden te laat betaald, 60% van de bevolking is afhankelijk van voedselpakketten, werkloosheid treft 70% van de Iraakse arbeiders,… Er is slechts enkele uren per dag elektriciteit en benzine wordt streng gerantsoeneerd (ondanks het feit dat de olie-export terug werd hervat).

Tegen de hoop van de Bush-administratie in, heeft de gevangenneming van Saddam het gewapend verzet niet doen stoppen. De aanslagen blijven aanhouden, voornamelijk in de soennietische regio. Sinds Bush op 1 mei 2003 het einde van de oorlog afkondigde, zijn al meer dan 350 Amerikaanse soldaten gesneuveld. De laatste weken zijn de aanslagen vooral gericht op Irakezen die aansluiting zoeken bij de politie en het leger, die door de Amerikanen worden opgericht. Maar de tegenstand is niet alleen beperkt tot de aanhangers van Saddams Baath-partij, of andere extremistische groeperingen. Onafhankelijke vakbonden en verenigingen van werklozen en vrouwen beginnen zowat overal te ontstaan. Ze organiseren betogingen voor de verbetering van de leefomstandigheden van de bevolking.

Zelfs in de Verenigde Staten beginnen de onthullingen zich op te stapelen. Dit bevestigt dat Saddam geen massavernietigingswapens voor de oorlog bezat en dat Bush welbewust heeft gelogen om z’n oorlog te verkopen. De populariteit van Bush blijft dalen en opiniepeilingen wijzen uit dat z’n meest waarschijnlijke concurrent, de Democraat John Kerry, de presidentsverkiezingen van november zal winnen.

Om uit deze netelige toestand te kunnen ontsnappen, heeft de Amerikaanse regering voorgesteld om op 30 juni de macht over te dragen aan een tijdelijke, niet-verkozen regering. Die zal dan algemene verkiezingen op een later tijdstip moeten organiseren. Maar dit project zal verre van het einde van de spanningen betekenen.

De leiders van de sjiietische gemeenschap, die de meerderheid vormt in het land maar onderdrukt werd door Saddam, blijven druk zetten om zo snel mogelijk verkiezingen te houden. De soennieten vrezen dat ze gemarginaliseerd zullen worden en moeten opdraaien voor hun steun aan Saddam. Tenslotte willen de Koerden hun autonomie verzekeren en de controle verwerven over de oliebronnen in Koerdistan. Er is een reëel gevaar van burgeroorlog in Irak.

Op 20 maart zal de internationale anti-oorlogsbeweging oproepen voor een actiedag en betoging tegen de oorlog en bezetting van Irak, en voor de terugtrekking van de VS- en andere buitenlandse troepen. Een massale deelname aan deze mobilisatie is vandaag de beste manier om het Iraakse volk te ondersteunen en het imperialisme aan te klagen.