Massaal protest tegen de G8. Nood aan een socialistisch alternatief

De grote betoging tegen de G8-top in Rostock was met 80.000 deelnemers een succes te noemen voor de antiglobaliseringsbeweging. De betoging maakte duidelijk dat de machtigen en regeringsleiders die zich sinds woensdag verzameld hadden in Heiligendamm niet de meerderheid van de bevolking vertegenwoordigen.

Verslag vanuit Rostock door Sascha Stanicic

De betoging werd overschaduwd door het politiegeweld en de confrontaties tussen de politie en een kleine groep van zogenaamde “autonomen” die op de anti-G8 acties aanwezig waren. Onze Duitse zusterorganisatie SAV (Sozialistische Alternative) had een goede aanwezigheid op de vreedzame acties. We waren er met leden van het CWI uit verschillende landen om op te komen voor een socialistisch alternatief op het kapitalisme.

De binnenstad van Rostock werd overspoeld door twee slierten van betogers die zich uitspraken tegen de politiek van de G8. Een centraal punt daarbij is het falende klimaatbeleid, naast andere belangrijke thema’s zoals de verdere uitbuiting van de zogenaamde derde wereld en de bezetting van Irak.

Op de grootste acties waren er verschillende politieke groepen aanwezig. Zo was er een blok van de nieuwe linkse formatie “Die Linke” met zo’n 500 aanwezigen. Wij vormden een eigen blok met zo’n 200 betogers. Dat was een luidruchtige en strijdbare delegatie die bovendien een duidelijke socialistische boodschap naar voor bracht.

Het was opvallend dat de vakbonden niet sterk aanwezig waren. Met de acties in de telecom-sector (er was een staking bij Deutsche Telekom) en de aanhoudende aanvallen van de regering-Merkel op de lonen en arbeidsomstandigheden, was dit een goede gelegenheid geweest om te protesteren tegen het asociale beleid van deze regering.

De vakbondsleidingen hebben zo een kans gemist om in contact te treden met radicaliserende jongeren en om die jongeren een perspectief aan te bieden van gemeenschappelijke strijd. In die zin is de vakbondsleiding mee verantwoordelijk voor de mogelijkheid dat een klein deel van de betogers alle aandacht naar zich kon toetrekken met onzinnig geweld.

Media

Veel media en pro-kapitalistische politici hebben het vooral (of enkel) over de confrontaties tussen de politie en een kleine groep betogers. Er wordt van de gelegenheid gebruik gemaakt om iedere discussie over de inhoud te vermijden en niet te moeten ingaan op de redenen waarom tienduizenden anderen op straat kwamen.

Zo kan gezwegen worden over de schuldenlast van de ex-koloniale landen of de uitstoot van CO2 en de impact daarvan op het klimaat.

Staatsmacht

In de weken voor de G8-top waren er reeds massale razzia’s tegen mogelijke betogers. Dat was erop gericht om de betogers te criminaliseren. Ook bij de top zelf was er een massale politie-aanwezigheid. Dat kostte de gemeenschap alleen al zo’n 12,5 miljoen euro voor het instellen van een neutrale zone rond Heiligendamm. Dergelijke bedragen zijn een uitdrukking van het feit dat de elite en haar instellingen steeds meer vervreemd zijn van de massa’s van werkende mensen. Na de razzia’s in de aanloop naar de G8-top was het bovendien makkelijker om op de betogingen zelf gewelddadig naar voor te komen.

Het is natuurlijk in het belang van de overheid en de regering om de beweging tegen de G8 op te delen in een “vreedzaam” en een “crimineel” deel. Dat moet natuurlijk dienen om de drempel te vergroten om deel te nemen aan protestacties.

Autonomen

Op de betoging waren er de zogenaamde autonomen die met zo’n 2000 mensen aanwezig waren in het “zwart blok”. Ze sloten zich aan bij de betoging, maar waren enkel uit op rellen. Daarmee spelen ze in de kaart van de politie en de regering. Het feit dat een politiewagen werd aangevallen of een brandweerwagen werd gestopt, heeft niets te maken met de opbouw van een sterke beweging tegen het kapitalisme. Het maakt de opbouw van een dergelijke beweging moeilijker.

Het geeft bovendien een aanleiding voor de overheid om zich te richten tegen alle betogers, ook diegenen die niets met het “zwarte blok” te maken hebben. We denken overigens dat een betoging verdedigen tegen mogelijk politiegeweld het beste kan door massaal te mobiliseren, ook in vakbondskringen, om dan een effectieve ordedienst vanuit de betoging op te zetten.

Tegelijk moeten we natuurlijk benadrukken dat het kapitalisme leidt tot een radicalisering onder bepaalde jongeren en dat de frustraties die leven soms leiden tot methoden die wij niet goedkeuren. Een sterk links politiek alternatief biedt meer kansen op verandering, maar als er niet direct een alternatief wordt gezien is er ook ruimte voor meer wanhopige acties.

Het huidige systeem brengt ons natuurlijk iedere dag geweld. Zowel op een brutale wijze zoals met de oorlog in Irak of de honger in de wereld, maar ook op een subtielere wijze zoals bij de aanvallen op onze lonen of op de werklozen. De gevestigde politici en de burgerlijke media komen natuurlijk op voor de politierepressie als een manier om de positie van de gevestigde orde te verdedigen tegenover het reële verzet van de arbeiders en jongeren.

Politie zorgt voor escalatie

We hebben niet alles exact kunnen volgen vanuit de betoging en dat is op zich ook niet beslissend. Het klopt dat een deel van de autonomen enerzijds en de politie anderzijds uit waren op een confrontatie. Het is niet uit te sluiten dat de geïsoleerde politiewagen (die werd aangevallen door autonomen) een provocatie was om rellen uit te lokken. Het was wel duidelijk zichtbaar dat de politie bijzonder brutaal tekeer ging en erg veel geweld gebruikte. Er werd traangas ingezet, naast een waterkanon,… Daarbij werden 500 betogers gewond. De politie verklaarde achteraf dat ook zo’n 400 agenten verzorging nodig hadden.

De provocaties van de politie werden ook in de loop van de avond verder gezet. Zo stonden er waterkanons aan de ingang van het protestkamp aan de haven van Rostock. Verschillende groepen zoals Attac, Die Linke, SAV en anderen hadden daar hun tenten opgeslagen. Het leek erop dat werd geprovoceerd in de hoop het kamp te kunnen aanvallen. Gelukkig werd niet ingegaan op de provocaties zodat de politie zonder succes moest afdruipen.

Bouwen aan een massabeweging

Het verloop van de acties tegen de G8 toont enerzijds aan dat er een anti-kapitalistisch bewustzijn aanwezig is onder een breder wordende laag van arbeiders en jongeren die op zoek gaan naar een politiek alternatief. Anderzijds zien we dat de officiële linkerzijde niet meer in staat is om een sterke massabeweging te organiseren. Zo probeert Attac in Duitsland om zich “respectabeler” op te stellen, een woordvoerder (Pedram Shayar) stelde zelfs dat de groep zich eerder in een burgerlijke dan een anti-kapitalistische richting oriënteert.

Verschillende NGO’s en vertegenwoordigers zoals Bob Geldof en Bono brachten hun verhaal van anders consumeren vooral tegenover de vertegenwoordigers van de G8 zelf. Het is echter weinig waarschijnlijk dat de gevestigde politici zomaar een beleid zouden gaan voeren dat in het belang is van de arbeiders en hun gezinnen.

De nieuwe linkse partij Die Linke was aanwezig met een goede mobilisatie. Er was jammer genoeg wel wat tegenspraak tussen enerzijds betogen tegen de G8 en anderzijds een jarenlange deelname aan de macht in Berlijn en Mecklenburg-Vorpommern (de deelstaat waarin Rostock ligt). Met de fusie van PDS en WASG is bovendien een draai naar rechts gemaakt in het programma van ‘Die Linke’ met het aanvaarden van de marktlogica. Enerzijds wordt uitgekeken naar Die Linke als alternatief, anderzijds zijn er belangrijke beperkingen voor deze formatie (zeker in het oosten van Duitsland).

SAV en CWI

Op de betogingen en acties brachten de linkse socialisten van de SAV en het CWI een duidelijk socialistisch standpunt naar voor. Dat gebeurde op verschillende manieren. In het blok van de linkse socialisten was er zelfs een cultureel hoogtepunt met een optreden van de socialistische rapper Holger Burner. Na de betoging was er een nog een meeting met ruim 150 aanwezigen. Daar werd gesproken door Lucy Redler (lid van de nationale leiding van de WASG en de nieuw opgezette Berlijnse BASG), Roger Bannister (lid van het uitvoerend bureau van de Britse vakbond Unison), Christine Lehnert (SAV-gemeenteraadslid in Rostock) en anderen.

Zaterdag sloten reeds drie nieuwe leden aan, zondag volgden er nog twee. Uiteraard hopen we de komende dagen nog nieuwe leden te werven. De komende weken zal de SAV in Rostock uiteraard verder discussies voeren met arbeiders en jongeren die deelnamen aan de protesten.

De linkse socialisten willen een rol spelen in het heropbouwen van een sterke socialistische arbeidersbeweging die in staat is om een rol te gaan spelen. Dat zou er bijvoorbeeld voor kunnen zorgen dat op dergelijke betogingen een eigen ordedienst aanwezig is die gedragen wordt door bredere lagen van de arbeidersbeweging en bijgevolg provocaties kan tegenhouden. Het zou ook betekenen dat er een beweging is die in staat is om massale protestacties op te zetten, tot algemene stakingen toe. Daarmee kan de huidige orde in vraag gesteld worden om zo een einde te maken aan het neoliberale beleid en te beginnen aan de opbouw van een socialistische samenleving.

De basis voor zo’n beweging is de arbeidersklasse, de klasse van alle loontrekkenden. Die klasse heeft de economische macht om het systeem tot stilstand te brengen en om de socialistische samenleving te organiseren. Daartoe is er nood aan een strijdbare arbeidersbeweging op socialistische basis, waarbij deze zich verbindt met de anti-kapitalistische jongeren en hen een perspectief van maatschappijverandering aanbiedt.