1 mei: dag van strijd en solidariteit of stoet van verkiezingsbeloften?

Op 1 mei waren militanten van LSP/MAS in heel het land actief op de verschillende activiteiten naar aanleiding van 1 mei. Terwijl de sociaal-democratische partijbonzen ons probeerden te paaien met een reeks nieuwe beloften, is de kloof tussen de belangen van de arbeiders en hun gezinnen en de sociaal-democratie steeds groter geworden. Er was dan ook een openheid voor het idee van een nieuwe formatie van de werkenden.

Els Deschoemacker

Leve 1 mei. Leve het socialisme!

Dat het dit jaar opnieuw verkiezingen zijn, dat hebben de deelnemers aan één van de vele stoeten en feesten op deze dag van de arbeid geweten. Zonder enige scrupules haalden de mandatarissen van SP.a en PS de oude leuzen van onder het stof om hun tanende populariteit in de arbeiderswereld te proberen op te vijzelen. “Leve 1 mei, leve het socialisme” is er daar één van. De blikken waren dan ook op zijn minst meewarig na het horen van deze slogans, in die zin dat zowat iedereen doorhad dat het bij het roepen van dit soort leuzen zou blijven.

Ondanks deze show werden de militanten van LSP/MAS openhartig ontvangen en hadden we talloze discussies. Zeker daar waar de vakbonden gemobiliseerd hadden, en er dus een ruimer publiek aanwezig was dan de ondertussen beperkte fanclub van deze twee zogenaamd socialistische partijen, was het ronduit interessant. We verkochten ruim 600 exemplaren van ons maandblad op meer dan 20 plaatsen in het land. In Aalst bijvoorbeeld, waar de avond voordien door CAP een bijzonder succesvol mei-avondfeest werd georganiseerd, verkochten we 92 bladen. In Gent waren dat er 75, in Brussel en Luik telkens ook meer dan 70, in Brugge 60, …. Zelfs in Leuven, waar het traditioneel wat moeilijker gaat in het Tobback bastion, verkochten we deze keer 32 bladen. Ons voorlopig totaal staat op 651 kranten en ruim 600 euro strijdfonds.

Vooral CAP kon op heel wat hoop en bijval rekenen. Tientallen mensen lieten ons weten interesse te hebben voor LSP en vooral voor CAP en honderden euro strijdfonds (het is nog niet duidelijk hoeveel juist) werd opgehaald.

Argumenten om ons blad en de CAP aan te prijzen

Eén van de argumenten die we aanhaalden, was de kwestie van de “graaitaks”. Denken we nu echt dat SP.a en PS daar een strijdpunt van zullen maken of er een serieuze invulling aan zullen geven?! De vraag stellen is ze beantwoorden. We hebben dit al eerder gehoord. Dat het dit keer moeilijke onderhandelingen zullen zijn, willen we best aannemen, maar met alle respect, dit is nooit anders geweest. Alleen weten we dat diezelfde SP.a en PS, net als Wouter Bos van de PVDA in Nederland, boter bij de vis kiezen als het erop aankomt, en éénmaal in de regering hun verkiezingsbeloften razendsnel opnieuw wegsteken voor een volgende campagne misschien. Mensen blijven niet eindeloos hetzelfde liedje geloven. Zelfs voor een deel van de koek moet gevochten worden. En SP.a en PS zullen dit niet doen.

De volledige tewerkstelling van Freya Van Den Bossche en Vande Lanotte dan maar. Zijn we daar voor? Natuurlijk wel. Maar 80.000 jongeren aan een tijdelijke job helpen, gesubsidieerd door de overheid, maakt het bedrijven slechts goedkoper om mensen aan te werven, het zet een steeds verdergaande druk op de bestaande lonen en het resultaat is dat jongeren verplicht tewerkgesteld worden in goedkope jobs met steeds lagere lonen voor alle loontrekkenden als gevolg. De eis van Rudy De Leeuw van het ABVV, dat het aandeel van de lonen in het BNP omhoog moet ten koste van de inkomens uit vermogen, zullen we met dit soort maatregelen niet realiseren, volledige tewerkstelling evenmin, want tegelijkertijd worden er andere, duurdere arbeiders, uit het arbeidsproces gestoten.

En dan hebben we nog niet gesproken over de regionalisatie van het tewerkstellingsbeleid. De SP.a is voor. De vakbonden tegen. Conclusie: de eisen van de arbeidersbeweging en belangen van de SP.a en PS lopen gewoon steeds verder uiteen.

Meer dan ooit is het tijd om het ongenoegen dat er is ten opzichte van deze diefstal van publieke middelen en lonen van de arbeiders en hun gezinnen ten voordele van het grote kapitaal om te zetten in een reële strijdbeweging en strijdpartij.

SP.a zit verveeld met CAP. Brussel: poging om CAP het zwijgen op te leggen

Deze boodschap werd niet door iedereen even enthousiast ontvangen. Competitie ter linkerzijde kan best gemist worden in deze verkiezingsperiode en dus werd geprobeerd om hier en daar CAP te ontzeggen deel te nemen aan het debat.

Op enkele plaatsen werd gepoogd om CAP te beletten een stand op te zetten. Zoals in Brussel, waar de CAP stand fysiek verwijderd werd en de verantwoordelijke voor de stand voor enkele uren vastgehouden werd door de politie. Tot tientallen andere CAP leden toestroomden om hun recht tot spreken op te eisen en de stand dus in ere te herstellen. Zie het verslag hierover op de CAP-site.

Op andere plaatsen door te waarschuwen voor het kwaaie spook van de verdeeldheid. Je kan dit natuurlijk blijven repeteren. Maar het pakt steeds minder verf. Als de “socialisten” echt zouden vechten voor een socialistisch beleid, dus een beleid in het belang van de miljoenen loontrekkenden in dit land, dan zou er in de eerste plaats al weinig discussie zijn. We zouden allemaal pal achter die kracht gaan staan. Dit is vandaag niet het geval.

We hebben een partij nodig dat in de praktijk wil opkomen voor onze rechten. Geen partij dat deel is van de elite en dat wat betreft programma dichter staat bij de patroon dan bij de arbeider. Leve 1 mei. Leve socialisme!