Italiaanse regering gevallen. Links moet geen rechts beleid voeren!

De Italiaanse regering van Romano Prodi is vrij snel ten val gekomen. De regering viel nadat het een stemming verloor in het parlement. De tegenstand tegenover het buitenlands beleid (herfinanciering van de troepen in Afghanistan) en de toelating voor een uitbreiding van een militaire basis van de VS in het noorden van Italië, vormden de druppels die de emmer deden overlopen.

Bij de verkiezingen van april 2006 won links de verkiezingen nipt van de rechtse coalitie rond Silvio Berlusconi. De afkeer tegenover Berlusconi en het beleid van die rechtse regering was bijzonder groot. Velen stemden voor links in de hoop dat er verandering zou komen. De Italiaanse economie staat er niet goed voor en de burgerij wil daarom overgaan tot zware besparingen op de kap van de arbeiders en hun gezinnen.

De nieuwe regering van Romano Prodi zorgde echter niet voor verandering. Het neoliberale beleid werd gewoon verder gezet. Zo kon de begroting van de nieuwe regering wellicht even goed opgemaakt zijn door de vorige regering.

In de regering zitten alle linkse formaties, van zacht-links tot linkse groepen met een zekere geschiedenis van radicaal-linkse opvattingen. Zo zit de PRC (Partito di Rifondazione Comunista) in de regering. De PRC verzette zich niet tegen de regeringsmaatregelen, waardoor de interne verdeeldheid toenam. De druk van acties tegen de oorlog en tegen de uitbreiding van de militaire basis in Vicenza liet zich voelen in de PRC. Een aantal parlementsleden van de partij namen deel aan de acties.

De PRC miste enorme kansen door niet actief een leidinggevende rol op te nemen in het verzet tegen de oorlog en tegen de Amerikaanse legerbasis in Vicenza. Ook miste de partij een kans toen het de begroting goedkeurde. De kern is niet zozeer welke partijen het beleid domineren, maar wel het karakter van het beleid zelf. Als linkse partijen een rechts beleid voeren, is er geen reden om dat beleid te steunen.

Op zo’n ogenblik komt het er op aan om het verzet op straat te organiseren en een politiek instrument te geven waarmee de eisen kunnen worden ingewilligd. Dat zou de partij zeker een verkiezingsoverwinning hebben opgeleverd bij nieuwe verkiezingen. Nu zal de PRC als een verdeelde partij overkomen die bovendien deels verbrand is door haar officiële steun aan het rechtse beleid van de regering-Prodi.

In haar analyse van de Italiaanse regeringscrisis titelde Gazet van Antwerpen vandaag: “Prodi was gijzelaar van extreem links”. Dat is een omgekeerde weergave van de situatie. Radicaal links werd gegijzeld door het rechtse beleid van Prodi en ondernam onvoldoende stappen om daar van onderuit te raken.

Eerder deze maand publiceerden we op deze website nog een interview met een lid van onze Italiaanse zusterorganisatie die terecht stelde:

“Bij gebrek aan een alternatief op de neoliberale politiek, blijven we echter wel steken in een spel tussen een harde rechterzijde en een “minder kwaad”, waarbij het gaat om een keuze tussen pest en cholera. Als de PRC geen afstand zou doen van haar programma en echt zou opkomen voor een socialistisch alternatief, dan zou de partij snel kunnen groeien. Het zou zich onder meer kunnen baseren op die lagen van strijdbare arbeiders die steeds meer los staan van de traditionele vakbondsfederaties en zich organiseren in andere organen, zoals de basisvakbonden (denk maar aan de Cobas).”