Jacht op werklozen opnieuw geopend

In zijn Burgermanifest haalde Verhofstadt het al aan: er zullen maatregelen komen tegen de werklozen. Eens te meer worden werklozen geviseerd en schuldig bevonden voor hun werkloosheid. Dit jaar waren er reeds een record aantal schorsingen van werkloosheidsuitkeringen, tot nu toe staat de teller op 20.000. Dat beleid wil Verhofstadt verder verstrengen, onder meer door werklozen gratis te laten bijklussen voor de overheid.

De RVA heeft dit jaar al meer dan 20.000 werklozen al dan niet tijdelijk geschorst. Dat is een stijging met 11% in vergelijking met vorig jaar. Volgens de RVA groeit de groep van "werkonwilligen" ieder jaar. Ook de schorsingen worden langer, één op de acht geschorste werkloze zit langer dan een jaar zonder uitkering. In die periode is er enkel de mogelijkheid van een OCMW-uitkering.

Die hardere aanpak zal ook in de toekomst verder gezet worden. Als het van Verhofstadt afhangt, komen er bovendien nepjobs voor werklozen. Die zouden volgens de premier "buurtjobs" kunnen uitoefenen: kleine taken en klusjes in de lokale gemeenschap. Dat werk blijft nu grotendeels liggen omwille van de afbouw van de openbare diensten. Voor extra gemeentepersoneel is er vandaag geen budgettaire ruimte volgens de neoliberalen. Bijgevolg wordt gezocht naar andere methoden om het werk te laten verrichten. Het idee van Verhofstadt is niet nieuw: laat de werklozen voor hun uitkering werken.

Eerst kan dat voor gemeenschapsdiensten, maar nadien wellicht ook elders. Dat zagen we immers reeds in Duitsland waar werklozen "1 euro jobs" aangeboden krijgen. Duitse werklozen moeten dan werken voor hun uitkering en krijgen er 1 euro per uur bovenop. Dat ondermijnt uiteraard de arbeidscondities en de lonen van alle werknemers, maar dat wordt er handig bijgenomen door het patronaat en de regering om de loondiscussie scherper te kunnen voeren.

In eerste instantie wil Verhofstadt werklozen inzetten in bijvoorbeeld de bibliotheken of de kinderopvang. Het is geen toeval dat er vanuit die sectoren extra middelen en extra personeel wordt gevraagd. Maar dan wel personeel met een volwaardig statuut en geen nepjobs. De geplande aanval op de werklozen gaat hand in hand met de oproep om de arbeidsmarkt te "flexibiliseren". De arbeidstijd wordt in vraag gesteld en moet plaats maken voor een maximale flexibiliteit voor het patronaat en een de facto uitholling van het concept van overuren. Waar de flexibiliteit niet volstaat, kunnen dan werklozen goedkoop ingeschakeld worden.

De gevolgen van een dergelijk beleid zouden uiteraard niet in het belang van de werkenden, werklozen en hun gezinnen zijn. Er wordt gezocht naar methoden om ons verder uit te melken om zo de winsten op te drijven. Het feit dat de winsten van de 30.000 grootste bedrijven in 2005 reeds met 50,6% stegen (volgens een studie van Trends) wordt niet in aanmerking genomen om ook de werkenden hun deel van de koek te geven. Integendeel, alle geplande maatregelen van Verhofstadt zijn er op gericht om een gelijkaardige stijging van de winsten te kunnen blijven realiseren.

Het resultaat kan een gelijkaardige situatie als in Duitsland zijn: daar zijn op dit ogenblik reeds 9% van de werkenden arm omdat meer dan 4 miljoen Duitsers slechts een "mini-job" hebben.