SP.a. Keeping up the appearance, of niet?

Volgens een aantal bronnen in de media zou er ongenoegen bestaan binnen delen van de lokale SP.a-afdeling in Antwerpen over de campagne van burgemeester Janssens. Het feit dat Janssens aan geen enkel politiek debat wil deelnemen voor de verkiezingen, en quasi alle verwijzingen naar zijn lidmaatschap van de SP.a achterwege laat in de campagne, zou sommige mensen storen.

Karel Mortier. Licht aangepaste versie van een eerder verschenen artikel op links-socialisme.blogspot.com

Janssens lanceerde een fotocampagne waarin een 50-tal Bekende Antwerpenaren (BA’s) hun steun uitspreken voor hem. Op de affiches vind je geen enkele verwijzing naar de SP.a, noch enige politieke inhoud. De politieke slogan is beperkt tot het niet zo heel veel zeggende “Patrick”. Wij vermoeden dat daarmee wordt verwezen naar Patrick Janssens.

Daarnaast zouden er, volgens Maya Detiège, teveel vernieuwers op de lijsten van de SP.a staan in Antwerpen. Eerder deze week lanceerde Vande Lanotte ook een aanval op Groen! Hij werd door Janssens teruggefloten, hoewel het niet bepaald de gewoonte is binnen die partij om het oneens te zijn met de voorzitter. Laat staan om dat ook openbaar bekend te maken. Maar nu de SP.a in een hele reeks Antwerpse districten samen met Groen in kartel naar de kiezer trekt, kan Janssens zich geen dergelijke aanvallen op Groen permitteren. Hoe moet bijvoorbeeld Kathleen Van Brempt dan uitgelegd krijgen dat ze in Deurne samen met Mieke Vogels op de lijst "SPA-Groen" staat?

In zekere zin oogst de SP.a-leiding wat ze gezaaid heeft. Politieke campagnes worden in toenemende mate – en zeker niet alleen in Antwerpen – vervangen door reclamecampagnes ontdaan van enige inhoudelijke boodschap. De oude militanten worden opzij geschoven voor vlotte jongens en meisjes, die het goed kunnen uitleggen in de media, trouw zijn aan de partijleiding, en er nog eens goed uitzien ook.

Kopstukken van de partij worden niet langer geselecteerd op basis van deskundigheid, laat staan ervaring en werk binnen de partij, maar op basis van bloedverwantschap en hoe ze overkomen in de media.

Als je als partij een reclameman, zonder enige band met de partij, tot partijvoorzitter bombardeert – en later burgemeester maakt van de grootste stad van Vlaanderen – dan neem je nu eenmaal een risico. Maya Detiège, die nu een beetje de tolk lijkt te zijn van het ongenoegen, kreeg eerder een parlementair mandaat ter compensatie voor het gedwongen vertrek van haar moeder Leona Detiège, toen die plaats moest maken voor Janssens.

Wellicht vreest een deel van de achterban dat, nadat de SP.a ontdaan werd van haar inhoudelijke banden met het socialisme, het nu de beurt is om komaf te maken met symbolen en bepaalde tradities die lokaal nog in ere worden gehouden. In die zin zou je kunnen stellen dat de campagne van Janssens niet meer of minder is dan de veruiterlijking van de veranderingen die de laatste decennia in de SP.a hebben plaatsgevonden.

Daar waar anderen nog de schijn proberen op te houden, door in ieder geval nog de symbolen en tradities uit het verleden te behouden, trekt Janssens de lijn ook in de campagne consequent door.

Om een mogelijke beperkte overgang van stemmen van de SP.a naar Groen tegen te gaan, haalden Vande Lanotte en de SP.a in Gent uit naar de "fundamentalistische" groenen, omdat die niet ingingen op de voorstellen om samen een lijst in te dienen. Dat de groenen in die steden staan te popelen om mee te besturen is overduidelijk. Maar ze staan voornamelijk in Gent electoraal voldoende sterk om er alleen voor te gaan.

De pogingen van de SP.a om te scoren in Antwerpen en Gent leiden tot bijzonder apolitieke campagnes. Na de “Patrick”-campagne in Antwerpen, pakte Freya Van Den Bossche uit met een opvallende campagne in Gent. Daar is haar centrale slogan “Freya”. Wij vermoeden dat ze daarmee verwijst naar Freya Van Den Bossche. De “Patrick” en “Freya”-campagnes zijn ontdaan van iedere verwijzing naar de SP.a, er wordt geprobeerd om boven het partijgewoel uit te steken.

Dit soort campagnes zal volgens reclamemensen wel verantwoord zijn, maar wie zoekt naar politieke antwoorden zal er niet veel aan hebben. Voor politieke antwoorden, zullen we zelf moeten bouwen aan een andere politiek!