Niet alleen Michel I, maar heel het besparingsbeleid wegstaken

De regeringsverklaring van Michel heeft alle twijfels weggenomen. De vakbonden verzwakken en de krachtsverhouding tussen arbeid en kapitaal omgooien, is het doel. Zelden stuurde een regering zo openlijk aan op confrontatie. Het actieplan waarmee de vakbondsleiding het sociaal verzet op gang trekt, oogt eveneens indrukwekkend. Michel I ten val te brengen moet de inzet zijn, maar volstaat niet. We moeten heel het besparingsbeleid wegstaken.

PDF van dit pamflet

De regering sloopt alle heilige huisjes die ze vooraf had aangekondigd. Daar bovenop trekt ze de pensioenleeftijd op tot 67. Dat “moet” omdat we gemiddeld ouder worden. “De kortste loopbanen en de hoogste pensioenen” – was dat maar waar – “dat kan toch niet”. Dat we niet alleen ouder, maar vooral heel veel productiever geworden zijn, komt even niet van pas.

Om te tonen dat ze niet zo asociaal is als de vakbonden beweren, gebruikt de rechtse regering de ‘socialist’ Frank Vandenbroucke als nuttige idioot. Die heeft een pensioenstelsel op basis van punten ontworpen. “Opgepast, als je er iets van overneemt, moet je het in zijn geheel toepassen!” Antwoord van de regering: “yeah right”. De sociaaldemocratie maakt het de regering wel echt gemakkelijk. Alle oppositiewerk van Onkelinx werd door Di Rupo op één persconferentie onderuit gehaald toen hij opeiste dat 70% van de door Michel geplande maatregelen al onder de vorige regering beslist werden.

Wouter Beke van CD&V wijst er met leedvermaak op dat onder Onkelinx de gezondheidszorg in 2013 slechts een groeipad van 0,9% volgde, terwijl de huidige regering 1,5% voorstelt. De enveloppe voor de welvaartsvastheid van de uitkeringen werd onder Di Rupo met 40% afgeroomd, terwijl de nieuwe rechtse regering de volle 100% belooft. Uiteraard recupereert die regering dat op talloze andere terreinen, maar het illustreert wel dat het besparingsbeleid de geloofwaardigheid van de sociaaldemocratie niet versterkt, maar ondermijnt.

Regering krijgt het niet gemakkelijk

Dat de regering het niet onder de markt zal krijgen, is niet te wijten aan de ongeloofwaardige oppositie van de sociaaldemocratie en de groenen. Dan zal Michel zich wel meer zorgen maken over het kaliber van zijn ministers. Hoe kom je erbij om Theo Franken staatssecretaris voor migratie te maken of Jan Jambon minister van binnenlandse zaken? Een sterke eerste minister zou dat nooit aanvaard hebben. Benieuwd of die andere N-VA regeringsleden fijnbesnaarder zijn. Het rekenraadsel van de nieuwe mobiliteitsminister Jacqueline Galant (MR) over de besparingen bij de NMBS was er ook niet naast.

Deze regering staat of valt met jobcreatie. Om de pensioenen betaalbaar te houden moeten jobs gecreëerd worden, om armoede te bestrijden eveneens etc. Voor de regering moet dat gebeuren door de patroons een kussen onder hun achterste te schuiven. Dan volgen de investeringen vanzelf. Hoeveel geloof ze daar zelf aan hechten, blijkt uit hun antwoord op de vraag hoeveel jobs dat zal opleveren: “Dat kunnen we niet weten, we hebben geen planeconomie”, zei Wouter Beke op één tijdens ‘De Zevende Dag’. Wat later herhaalde Patrick Dewael dat.

Beke en Dewael hopen zo vooral ‘links’ te ondermijnen. Het doet wat denken aan de Republikeinen in de VS. Die noemen Obama voortdurend een socialist om hem te discrediteren. De steun voor Obama is fors geslonken, maar de populariteit van ‘socialisme’ evenredig toegenomen. Dat de PS en de Groenen even weinig staan voor planeconomie als Obama voor socialisme, hoeven we niet uit te leggen. Dat de onzichtbare hand van de vrije markt anderzijds leidt tot economisch misbruik en crisis, tot een handvol superrijken en een eindeloos reservoir aan armen, is intussen overduidelijk. En ook dat dit op zijn beurt het kapitalistisch systeem en haar instellingen onder druk zet.

Actieplan  op algemene vergadering voorleggen

Dat de vakbonden niet zomaar over zich zouden laten lopen, kon men al een tijdje aanvoelen. Het actieplan, de informatieve pamfletten, de werkonderbrekingen, de nationale betoging op 6 november, de beurtstakingen op 24 november, 1 december en 8 december en tenslotte de algemene 24-urenstaking op 15 december zijn een passend antwoord op de aanval van het patronaat en de regering.

We moeten dat actieplan met alle strijdbare militanten zoveel als het kan bediscussiëren en ter stemming voorleggen op algemene personeelsvergaderingen. Wie gestemd heeft over een actieplan zal de legitimiteit van de actie, zelfs als hij/zij tegengestemd heeft, beter respecteren. Wie de stemming verliest, kan nog altijd gebruik maken van het individueel recht op staking, maar dan zonder de meerderheid te belemmeren aan het werk te gaan. Dat zal ons beter in staat stellen nadien de staking te evalueren en de collega’s bij een volgende gelegenheid wel te motiveren.

Om de regering ten val te brengen zullen we iedereen nodig hebben. We kunnen ons geen gebekvecht onder vakbonden veroorloven en moeten al het mogelijke doen om de strijdbare militanten van de andere bonden bij te staan om interne tegenwerking te overwinnen. We mogen ons ook niet laten verdelen langs communautaire lijnen. Zelfs al zullen bepaalde maatregelen harder aankomen in de ene regio dan in de andere, deze regering is niet in de eerste plaats anti-Waals, anti-Brussels, anti-Vlaams of anti-Belgisch, maar anti-werknemer.

We roepen alle militanten op om het actieplan van de vakbonden vanaf vandaag voor te bereiden, te bediscussiëren, te bepleiten, te verdedigen. Als we daarmee deze regering en haar plannen weg krijgen, loont het meer dan de moeite, maar niet als het is om deze regering in te ruilen voor een heruitgave van de tripartite die ons “70%” van hetzelfde plan door de strot ramt. We hebben geen anti-werknemersregering, maar integendeel een arbeidersregering nodig. Een regering wiens beleid niet gericht is op het verzekeren van de winst van een handvol superrijken, maar van de behoeften van de overgrote meerderheid van de bevolking. Dat veronderstelt een volledige breuk met het huidige besparingsbeleid.

• Volledig herstel van de index, vrije loononderhandelingen en een minimumloon van 15€ bruto/uur!
• Geen ondermijning van de arbeidscontracten door onderaanneming, interim of andere precaire banen!
• Handen af van het statuut van de openbare ambtenaren, geen afbouw van de openbare diensten, geen privatisering en liberalisering, insourcing in plaats van outsourcing!
• Handen af van ons pensioen. Herstel brugpensioen, vervroegd pensioen en eindeloopbaansystemen met ADV!
• Optrekken van de pensioenen tot minimum 75% van het laatst verdiende loon met een minimum van 1500€ per maand!
• Stop jacht op werklozen, geen degressiviteit, geen gemeenschapsdienst, maar volledige tewerkstelling door een veralgemeende arbeidsduurverkorting tot 32u/week zonder loonverlies!
• Nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder democratische controle door de gemeenschap!
• Een einde aan dit voorbij gestreefd systeem van privaat bezit en winstbejag. Voor een modern democratisch socialisme met vrij gebruik van kennis en middelen ten behoeve van allen!