Te hoge lonen?

Die van ons? Het gemiddeld maandloon van een Belgische arbeider is 1.487,7 EUR. Of van hen? Anton Van Rossum, voormalige patroon van Fortis, verdient 2.400.000 EUR per jaar!

Geert Cool

De afgelopen jaren was er een sterke toename van de prijzen voor een aantal basisbehoeften. Een woning kopen of bouwen, is voor veel jonge gezinnen onbetaalbaar geworden. Maar ook het vervoer en de ziekenhuiskosten namen fenomenaal toe. Intussen wordt al geraakt aan de indexaanpassingen van de lonen, die door een nieuwe berekening met drie maanden worden uitgesteld.

Terwijl we in februari 2001 0,77 euro betaalden voor een liter diesel, is dat nu zowat 1,07 euro. De ziekenhuiskosten stegen tussen 1998 en 2004 met 41%.

Terwijl in 1976 slechts 13% van de Vlamingen meer dan 20% van het inkomen aan huur besteedde, was dit in 2004 reeds 57,4% (29% van de huurders van een sociale woning besteedde meer dan 20% van het inkomen aan huur). Voor nieuwe huurders steeg de prijs tussen 1998 en 2001 gemiddeld met 40%. Het is dan ook niet verwonderlijk dat 24,6% van de huurders in België officieel arm zijn.

Op 10 jaar tijd is de koopkracht van loontrekkenden met 2% gedaald. Het is dus duidelijk dat de bestaande aanpassing van de lonen aan de stijgende levensduurte door middel van de index onvoldoende is.

En toch beweren het patronaat en de traditionele partijen dat onze lonen te hoog zijn. De Nationale Bank, het VBO, Unizo,… vragen allen een “volgehouden loon-matiging”. Unizo wil de index vervangen door een “concurrentiekrachtkoppeling”, zodat de lonen niet aangepast worden aan de levensduurte, maar aan de lonen in de buurlanden. Uiteraard zonder rekening te houden met de hogere productiviteit in België.

In het najaar zal de discussie gevoerd worden over een nieuw Interprofessioneel Akkoord, waarin vakbonden en werkgevers afspraken maken voor de lonen in de komende twee jaar. Het patronaat stuurt aan op een forse besparing op de kap van de arbeiders. Dit zal moeten beantwoord worden met verzet. De beweging tegen het Generatiepact was daar slechts een aanzet toe.

In de strijd voor de verdediging van de lonen, zullen we niet kunnen rekenen op de traditionele partijen. Allemaal verdedigen ze de patronale logica. SP.a-voorzitter Vande Lanotte verklaarde zelfs:”Ik ken niemand die meer voor de bedrijven heeft geijverd dan ik”. De zogenaamde oppositie van christen-democraten en VB vonden bij het Generatiepact reeds dat de regering niet ver genoeg ging in haar aanvallen op het brugpensioen.

Wie vandaag de aanval op de lonen niet wil slikken, heeft geen eigen grote politieke partij. Het feit dat een aantal groepen en figuren zoals Jef Sleeckx en Georges Debunne in de richting gaan van een nieuwe politieke formatie, kan daar een antwoord op bieden. LSP wil dat initiatief ten volle steunen omdat het een fundamentele versterking zou zijn van de strijd tegen het patronaal offensief.