VBO stelt haar aanvalsplan voor

De patroonsfederatie VBO stelde met haar nota "Strategie 2010" een heus aanvalsplan op om de belangen van de grote bedrijven te verdedigen. Het slachtoffer van dit aanvalsplan is traditiegetrouw de gewone arbeider en zijn gezin. Onder de ideeën van het VBO zien we onder meer de afschaffing van de indexering van de lonen, verlaging van de patronale bijdragen aan de sociale zekerheid, langer werken voor hetzelfde loon, aanval op de syndicale bescherming van delegees,…

De nota "Strategie 2010" van het VBO is niet mals voor de arbeiders en hun gezinnen. Als het aan het VBO lag, komen er de komende jaren verschillende zware aanvallen op onze lonen, arbeidscondities, uitkeringen,… Die aanvallen zijn volgens het VBO nodig om de concurrentiepositie veilig te stellen tegenover de buurlanden en om economische groei te realiseren. Door te besparen op de lonen zou de economische groei volgens het VBO tot 2,5% per jaar stijgen in de komende 5 jaar.

Het VBO vertrekt van de stelling dat de lonen in België te hoog zijn. Tussen 1987 en 1994 zou er al een achterstand van 7% opgelopen zijn tegenover de drie buurlanden. In 2006 zou er zelfs een "loonhandicap" van 10% zijn. Daartegenover stelt het VBO voor om drie strategieën te volgen: verlaging van patronale bijdragen, beperken van de stijging van de brutolonen en "meer uren werken voor hetzelfde loon". Met andere woorden: drie keer loonsverlagingen met nog een besparing op de sociale zekerheid er bovenop. De patronale champagne van de nieuwjaarsrecepties heeft het VBO blijkbaar aangezet tot een overmoedig aanvalsplan tegen de arbeiders!

Eerst en vooral stelt het VBO voor om de patronale bijdragen aan de sociale zekerheid "drastisch" te verlagen. Die bijdragen vormen een indirect onderdeel van het loon, maar staan niet op de loonbrieven. De bijdragen worden voorgesteld als een patronale bijdrage, maar natuurlijk is het een onderdeel van het loon van de werknemer dat wordt besteed aan de sociale zekerheid en dus ook aan uitkeringen voor wie het moeilijk heeft: de ziekteverzekering, werkloosheidsuitkeringen, pensioenen,… Het VBO erkent dat er al heel wat maatregelen zijn genomen om bij wijze van cadeau aan het patronaat, de bijdragen te beperken en te verlagen. Maar dat gaat niet ver genoeg.

Ten tweede wil het VBO een "volgehouden matiging van de brutoloonstijgingen". Daarbij stelt de patroonsfederatie voor dat een antwoord wordt geboden op het probleem van de automatische loonindexering. Er wordt geklaagd dat de loonstijging door indexering "door de werknemers en hun representatieve organisaties niet meer beschouwd (wordt) als echte opslag, terwijl ze de loonkosten toch in belangrijke mate verhogen." Een aanpassing van de lonen aan de levensduurte, vormt geen reële loonstijging. De koopkracht neemt niet toe, maar blijft louter stabiel. Bovendien is de indexering nu reeds ondermijnd door het invoeren van de gezondheidsindex waardoor bijvoorbeeld benzine uit de index gehaald is. Het VBO stelt evenwel: "De afschaffing van de automatische loonindexering zou voor het concurrentievermogen van de Belgische ondernemingen dan ook de allerbeste oplossing zijn". Tja, als een bedrijf zijn werknemers maar 1 euro per uur zou betalen, zou de concurrentiepostie er nog beter uitzien. Het VBO verbergt het wat, maar pleit hier in realiteit voor reële loonsdalingen en een afname van de koopkracht. Achteruitgang voor de werknemers om zo de winsten te laten toenemen. Het VBO stelt zich op als een omgekeerde Robin Hood: stelen van de armsten om te geven aan de rijksten.

Een derde piste van het VBO is "langer werken voor hetzelfde loon". Dat biedt volgens het VBO ook voor de werknemer voordelen: "Dit spoor biedt het voordeel dat er aan het inkomen van de werknemer niets verandert." Het VBO stelt bovendien dat een internationale vergelijking van de arbeidsduur aangeeft dat een verlenging van de arbeidsduur nog kan in België. Er wordt met andere woorden voorgesteld om met zijn allen een paar uur langer te werken per week voor hetzelfde loon. Het VBO wil dat we iedere week nog een uurtje gratis bijwerken voor de patroon.

Die maatregelen volstaan nog niet voor het extremistische VBO. Er wordt ook een versoepeling van de arbeidsmarkt geëist. De patroonsfederatie trekt van leer tegen de "rigide regels inzake ontslagkosten en procedures". Daarbij stelt de nota: "A fortiori geldt dit probleem voor de ‘syndicaal beschermde werknemers’, die in ons land bijzonder talrijk zijn, door de organisatie van sociale verkiezingen tussen elkaar bekampende vakbonden." Er wordt niet bij gezegd hoe het VBO dat "probleem" wil aanpakken, maar er is weinig verbeeldingskracht nodig om de teneur van de VBO-stelling te vertalen naar concrete maatregelen…

Ook de overuren en interimarbeid moeten soepeler kunnen worden toegepast, vindt het VBO. De overuren zouden kunnen worden opgenomen in arbeidsschema’s waarbij de arbeidstijd op jaarbasis wordt bepaald. Hierdoor zou de patroon vrij willekeurig kunnen beslissen hoe die arbeidstijd verdeeld wordt tijdens dat jaar. In feite wordt voorgesteld om de bestaande schema’s van arbeidstijd op jaarbasis open te breken en losser te maken, zodat gemakkelijk met overuren kan worden gewerkt.

Het VBO stelt verder vast dat het Generatiepact niet ver genoeg gaat en dat er extra maatregelen nodig zijn om arbeidskrachten ter beschikking te krijgen. Daartoe wordt onder meer voorgesteld dat ook wordt gedacht aan een betere inschakeling van werklozen (met strengere controles, beperking van de werkloosheidsuitkering in de tijd tot 4 jaar, een daling van de werkloosheidsuitkering), een verschuiving van tewerkstelling bij de overheid naar de privé en immigratie (onder meer door vrij verkeer van werknemers uit Oost-Europa).

De voorstellen van het VBO inzake tewerkstelling vormen een eenzijdige oorlogsverklaring aan de arbeiders en hun gezinnen. Indien blijkt dat het VBO bij het opmaken van deze nota niet beneveld was door de nieuwjaarschampagne, maar daadwerkelijk wil opkomen rond dit eisenpakket, dan zal een vastberaden strijd nodig zijn. De vakbondsleiding heeft met het Generatiepact zware toegevingen gedaan, en dit tegen de basis is. Veel militanten zullen een dergelijke aanpak niet meer aanvaarden als het VBO effectief opkomt voor loonsverlagingen, een langere arbeidsweek, een aanval op de syndicale bescherming,… Tegenover de aanvallen van het VBO is een alternatief nodig: een programma dat vertrekt van de behoeften van de arbeiders en hun gezinnen. Daarbij moet o.a. worden gedacht aan een radicale arbeidsduurverkorting tot een 32-urenweek zonder loonsverlies en met bijkomende aanwervingen als antwoord op de enorme werkloosheid. Een offensief vakbondsprogramma zal noodzakelijk zijn als antwoord op het offensieve patronale programma.