Paars eindigt bont en blauw

Tussen 1992 en 2002 is het aantal Belgen dat een beroep doet op de Voedselbank verdubbeld. In 2002 is het aantal leefloontrekkers met 15% gestegen. In de periode ’98-’02 heeft 23% van de bevolking periodes van officiële armoede meegemaakt.

Bart Vandersteene

Maar alles gaat uitstekend met België. Volgens Verhofstadt dan toch, want de regering heeft opnieuw een begroting in evenwicht en de staatsschuld daalt. Die daling past echter in de wereldtop wat mislukte verdwijntruuks betreft. Goochelaars hebben talenten, maar het is allemaal gezichtsbedrog. Vande Lanotte heeft misschien ook talenten, in het basket, maar veel minder als "goede huisvader".

De vorige regering, Paarsgroen, was reeds begonnen met de uitverkoop van het zilverwerk van de staat. In 2001 was er de veiling van UMTS voor 440 miljoen euro, overheidsgebouwen ter waarde van 320 miljoen euro, Shangai Bell voor 89 miljoen euro. In 2002: verkoop BIAC-gronden (200 miljoen euro), Rijksadministratief Centrum Brussel (27 miljoen euro), … Dit was slechts een voorbode van de spectaculaire boekhoudkundige ingrepen van 2003. Het pensioenfonds van Belgacom was de grote klepper, met een totale waarde van 5 miljard euro. Dit is meer dan de totale waarde van alle overheidsgebouwen in het jaar 2000 – ondertussen zijn er van die gebouwen reeds een aantal verkocht.

Vande Lanotte is in de feiten gewoon een nieuwe lening aangegaan. Die zal moeten worden terugbetaald in de vorm van pensioenen van de Belgacomwerknemers. Niks daling staatsschuld dus. Ook het IMF heeft dit door. Het laat de Belgische regering weten dat het "bezorgd" is over de begroting en de overheidsfinanciën. Om de situatie recht te trekken, moet er volgens hen komaf worden gemaakt met de systemen van vervroegde pensionering, moet een maximum duurtijd worden ingevoerd voor werkloosheidsuitkeringen en dringend werk worden gemaakt van het saneren van de overheidsbedrijven. Het IMF moet natuurlijk geen rekening houden met verkiezingen. Het kan vrijelijk haar propagandamachine laten draaien.

Er kan geen twijfel bestaan dat de regering na de verkiezingen van juni zal trachten dit neoliberale programma door te voeren. Ondertussen probeert ze met man en macht het tekort aan middelen te camoufleren. Facturen werden niet meer betaald voor 1 januari 2004, regionale en lokale overheden moeten opdraaien voor financiële problemen. En de gehandicaptensector wordt, onder dreiging van het waterkanon, naar huis gestuurd met de belofte dat het niet meer zal gebeuren. De "heilige" concurrentiepositie van België zal na de verkiezingen worden gebruikt om de aanvallen in te zetten op onze verworvenheden. SP.a en PS zullen dan de maskers afgooien en hun rol spelen als meest efficiënte instrument van de burgerij. Ze zullen een wolf in schapenvacht blijken te zijn, waar de meerderheid van de bevolking niets van moet verwachten.

De volgende goocheltruuk van Vande Lanotte en co zal er dan ook in bestaan de schapenvacht te laten verdwijnen… en tegelijkertijd te beweren dat ze hem nog altijd aanhebben. De kwestie van een nieuw politiek alternatief voor de arbeidersbeweging zal op dat moment meer dan ooit op de agenda staan.