De afgelopen weken waren er zowat dagelijks relatief grote betogingen in de Filippijnen tegen de VS-gezinde president Arroyo. De aanleiding voor de acties werd gevormd door een schandaal naar aanleiding van het uitlekken van telefoongesprekken waarin Arroyo aan ambtenaren verantwoordelijk voor de verkiezingen oplegde dat ze haar verkiezingsoverwinning met ongeveer 1 miljoen stemmen wou behouden. Dit werd versterkt door eerdere schandalen waarin de echtgenoot van Arroyo betrokken was bij het verkrijgen van fondsen van de staatsloterij.
Stephen Jolly, Socialist Party Australia
De massale oppositie komt er echter voornamelijk omwille van het patronaatsvriendelijk beleid van de regering onder president Arroyo. Zo werd recent overgegaan tot het invoeren van een nieuwe begroting waarbij 1/3 van het budget voorzien wordt voor de terugbetaling van schulden. Andere contra-hervormingen omvatten het besparen op subsidies voor gezondheidszorg voor de armen, onderwijsbesparingen en een verhoging van de BTW van 10% tot 12%.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat delen van het patronaat en ook de katholieke kerk twijfelen om Arroyo zomaar te laten vallen en te laten vervangen door een andere president. Ze worden daarbij gesteund door de VS en de Westerse media die Arroyo zien als een loyale aanhanger van de ‘oorlog tegen het terrorisme’ van Bush. In naam van die oorlog werden 1.000 Amerikaanse militairen op het grondgebied toegelaten onder het mom dat ze voorzien in ‘opleidingen’.
Sinds haar onafhankelijkheid wordt het land geleid door een corrupte elite die gedomineerd wordt door de rijken en hun bondgenoten in de VS. De Filippijnen zijn steeds een loyale VS-gezinde factor in Oost-Azië geweest. In 1986 leidden de uitwassen van de corruptie van president Marcos tot een massale beweging die dreigde te ver te gaan. Daarop werd ingegrepen door de legerleiding en de kerk die begonnen deel te nemen aan de beweging om deze in veilige banen te leiden. Aquino kwam aan de macht en sindsdien werd zij opgevolgd door een aantal even corrupte leiders.
Dit werd versterkt door de houding van de stalinistische Communistische Partij van de Filippijnen die een strikte tweestadiatheorie aanhangt. Dat wil zeggen dat de partij stelt dat ze opkomt voor een ‘democratisch of progressief kapitalisme’ tegenover een ‘corrupt kapitalisme’ en bijgevolg steun verleent aan burgerlijke krachten en opkomt tegen wie onmiddellijk socialistische eisen naar voor brengt.
Het CWI (onze internationale organisatie) wordt beïnvloed door de ideeën van Leon Trotski en stelt dat er vandaag geen progressief kapitalisme mogelijk is. De lokale elite in de Filippijnen is verbonden met de VS. Ze vrezen de massa’s in het eigen land. De enige manier om landhervormingen, democratie en sociale verbetering te bekomen, is door het omverwerpen van het kapitalisme.
De ironie van de acties die door de Communistische Partij worden beïnvloed is dat het een herhaling vormt van vroegere bewegingen in het verleden die enkel leidden tot de vervanging van de ene corrupte leider door een andere corrupte leider. Het komt voor velen over alsof de communistische partij enkel op de voorgrond treedt in de media als ze het ene deel van de heersende klasse afvallen om protestacties te organiseren ten voordele van een ander deel van de heersende klasse. Daarbij komen ze hoogstens op voor een aantal hervormingen van het systeem.
Er is nood aan een massale partij in de Filippijnen die opkomt voor de arbeiders en de arme boeren rond een programma van sociale en democratische eisen en de noodzaak van een socialistische verandering. Het is onduidelijk of de huidige beweging zal leiden tot het omverwerpen van Arroyo waarbij ze wordt vervangen door een andere burgerlijke leider. De massabeweging toont echter de potentiële macht van de arbeidersklasse en de armen in de steden en op het platteland. Om te vermijden dat de moedige acties van de massa’s niet worden verraden, is er nood aan een sterke socialistische kracht in het land.