De recente ontwikkelingen hebben de atmosfeer van onveiligheid en spanningen versterkt in Groot-Brittannië en zeker in Londen. Terwijl de tweede golf van aanslagen op 21 juli gelukkig mislukte, heeft het wel de angst voor aanslagen in de toekomst versterkt. Daarenboven zagen we de aanslagen in Egypte waarbij meer dan 60 mensen omkwamen en er was de moord door de politie op een onschuldige man in Londen, Jean Charles de Menezes.
De regering en de politie hebben hun beleid van ‘shoot-to-kill’ tegenover een arme electricien uit Brazilië proberen goed te praten. Ian Blair, het hoofd van de Londense politie stelde dat dit beleid zal aangehouden worden en dat dus nog meer onschuldigen kunnen neergeschoten worden.
Wij eisen een echt publiek onderzoek onder controle van de vakbonden en wijkorganisaties om na te gaan hoe de moord op Jan Charles de Menezes mogelijk was. Uit de verslagen in de media komen heel wat vragen naar voor die moeten worden beantwoord. Als de politie denkt dat Jean Charles een zelfmoordterrorist was, waarom lieten ze hem dan toe om op de bus te stappen? Hielden ze hem tegen? Waarom waren de agenten die hem tegenhielden in de metro in burger waardoor Jean Charles er zich wellicht niet van bewust was dat zijn achtervolgers van de politie waren? De chauffeur van het metrostel in het station Stockwell kreeg ook een geweer op zich gericht, waarom?
Heel wat mensen zullen misschien de noodzaak inzien van een hard optreden aangezien ze begrijpen dat de politie het niet makkelijk heeft tegenover zelfmoordterroristen. Socialisten verzetten zich echter tegen de invoering van het ‘shoot-to-kill’ beleid. Het zal onvermijdelijk leiden tot onschuldige slachtoffers, zoals dit ook het geval was toen dit beleid werd toegepast door de politie in Noord-Ierland.
Iedere moslim in Groot-Brittannië en iedere persoon die mogelijks door de politie kan beschouwd worden als een moslim, zal nu ook bang zijn om doodgeschoten te worden, naast de angst om het slachtoffer te worden van een aanslag en de reeds bestaande angst voor een toenemend racisme. Miljoenen mensen hebben het nieuws van de moord op Jean Charles gehoord en zijn bijzonder bevreesd zelf het slachtoffer van dit beleid te worden.
Onder jonge moslims zal dit leiden tot een toename van de angst en de vervreemding ondanks het feit dat ze weinig vertrouwen hebben in de daders van de aanslagen. Het is niet verwonderlijk dat volgens cijfers van de regering slechts 1% van de personen aangehouden op basis van anti-terreurwetten ook effectief veroordeeld werd voor een misdrijf.
De wetgeving die werd ingevoerd na 11 september 2001 was niet anders. Van de 700 mensen die op deze basis werden opgepakt, zijn er 17 veroordeeld voor een misdrijf waarvan slechts 3 voor feiten die verband houden met terrorisme. En dit ondanks het feit dat de bewijslast voor de overheid door de nieuwe wetgeving lichter werd gemaakt.
Net zoals 11 september in de VS de aanleiding vormde voor de repressieve Patriot Act waarbij een reeks repressieve maatregelen werden ingevoerd, worden de aanslagen van 7 juli in Londen gebruikt als excuus voor een reeks draconische maatregelen waaronder het ‘shoot-to-kill’ beleid. Andere maatregelen omvatten het afluisteren van telefoons en GSM’s, het bijhouden van telefoonverkeer en het opslaan van alle internetcorrespondentie van verdachten.
De wetgeving inzake migratie werd ook aangepast waarbij voorzien wordt in de deportatie van zogenaamde "internationale terreurverdachten". Deze verdachten hebben geen recht op een proces of het recht om de bewijzen tegen hen te zien, enkel ‘betrouwbare speciale advocaten’ (door de regering aangesteld) zullen kunnen voorzien in een vorm van juridische verdediging. Een rechtbank met drie rechters zal oordelen of de verdachte al dan niet schuldig is. Een aantal van de beschuldigden zullen teruggestuurd worden naar landen waar ze mogelijks het slachtoffer worden van martelingen en moorden door repressieve regimes.
Deze maatregelen zullen het terrorisme niet stoppen, net zoals de draconische wetgeving in het verleden het IRA niet heeft gestopt. Integendeel, het zal leiden tot een grotere vervreemding van jonge moslims waarbij het makkelijker wordt voor reactionaire organisaties zoals al-Qa’ida om onder moslims steun te verwerven. Als de regering het risico van aanslagen wil beperken, zou ze beter ingaan op de eis van de transportvakbond (RMT) voor meer personeel in de stations en de herinvoering van controleurs op de bussen en de metro. Wij steunen die eisen. Deze maatregelen zouden tevens betekenen dat een privatisering moeilijker wordt, wat moeilijk ligt bij New Labour.
De regering beperkt zich tot het opdrijven van repressie. Niet enkel moslims zullen hierdoor getroffen worden. Democratische rechten, zoals het recht om te betogen, worden ondermijnd. De terrorismewetgeving van 2001 werd al gebruikt tegen anti-oorlogsactivisten, onder meer bij protestacties aan de militaire bases van Fairford en Welford. Blair dreigde er ook mee om deze wetgeving in te zetten om activisten onder huisarrest te plaatsen bij de protesten tegen de G8-top in Gleneagles.
De vakbonden moeten campagne voeren tegen de repressieve wetgeving die al werd ingevoerd en de nieuwe maatregelen die nu op tafel liggen. Vakbondsactivisten moeten daartegen ingaan. Repressieve maatregelen zullen uiteindelijk ook gebruikt worden tegen arbeidersstrijd. Blair heeft al aangegeven dat hij daartoe bereid is, toen hij op schandalige wijze islam-extremisme vergeleek met de Trotskistische Militant Tendency.
Natuurlijk heeft de Militant Tendency, nu de Socialist Party, zich steeds uitgesproken tegen terrorisme. Zowel tegen het terrorisme van individuen als van groepen, zowel in Groot-Brittannië, Ierland als elders. We hebben ons ook steeds uitgesproken tegen het staatsterrorisme van de VS en Groot-Brittannië dat heeft geleid tot reeds meer dan 100.000 burgerslachtoffers in Irak.
Enkel een verenigde arbeidersbeweging met een socialistisch programma kan een einde maken aan onrechtvaardigheid, discriminatie, imperialistische bezetting en terrorisme. Daarbij moet worden ingegaan tegen repressieve wetgeving. Wij komen op voor nationale en lokale betogingen waarbij arbeiders uit verschillende lagen van de samenleving worden samengebracht met een duidelijk programma tegen terrorisme, oorlog, racisme en de toenemende overheidsrepressie.