In aanloop van de protesten tegen de G8-top, mobiliseerde het Committe for a Workers’ International (CWI) mee naar de betoging van "Make Poverty History" op zaterdag 2 juli. Bij deze tussenkomt was onze propaganda een belangrijk middel om te discussiëren met bredere lagen. Gewapend met pamfletten en het gezamenlijke blad van de Schotse, Ierse en Engelse sectie van het CWI, spraken we vele manifestaten aan over de manier waarop we komaf moeten maken met armoede. We stellen dat problemen bij de wortels aangepakt moeten worden, namelijk het kapitalisme dat met instrumenten zoals het IMF, de Wereldbank en vrijhandelsakkoorden neokoloniale landen in een wurggreep houdt. We riepen ook op naar een meeting (die later op de avond plaatsvond) om verdere discussie te voeren over de strijd tegen de geglobaliseerde markt. Hieronder volgt een kort verslag van deze meeting met sprekers uit Schotland, Nigeria, Ierland en Engeland.
Verslag door Laurent Grandgaignage
De zaal voor de meeting bleek veel te klein voor de vele aanwezigen. Leden en sympathisanten waren massaal aanwezig waardoor een aantal kameraden niet meer binnen kon. De eerste spreker was Sinead Daly, een lid van onze Schotse organisatie en verkozen in het uitvoerend bestuur van de Scottish Socialist Party (SSP). Daarna spraken Titi Salaam van de Democratic Socialist Movement (onze Nigeriaanse zusterorganisatie), Joe Higgins (parlementslid van de Socialist Party in Ierland) en Peter Taaffe (algemeen secretaris van de Socialist Party in Engeland/Wales).
Sinead Daly: welk politiek alternatief op New Labour?
Terwijl politici van het establishment prediken over hun bezorgdheid over armoede in de wereld, en schijnbaar alles willen doen om er komaf mee te maken, voeren ze een regeringsbeleid waarbij een groot deel van de eigen bevolking in armoede worden gestort. Zo riep de eerste minister van de Schotse executieve, McConnell, op om deel te nemen aan de betoging van "Make Poverty History". Blijkbaar heeft hij niet begrepen dat recente besparingen in de openbare diensten serieuze financiele gevolgen hebben voor het personeel: 25% van de werknemers met het doen met minder dan 15.000 pond per jaar. Laten we ook het aandeel van Blair in de oorlog in Irak niet vergeten… De oproep naar "Make Poverty History" was er enkel op gericht om een deel van de beweging te recupereren en om het imago van New Labour op te peppen. Heel wat betogers stonden dan ook kritisch tegenover de misleidende propaganda van de regering-Blair.
De Schotse sectie van het CWI heeft indertijd met Scottish Militant Labour een belangrijke rol gespeeld in de opbouw van een nieuwe politieke formatie, de Scottish Socialist Party (SSP) als alternatief op New Labour. Inmiddels heeft de leiding van de SSP gebroken met het CWI. Het ontslag van partijvoorzitter Tommy Sheridan en de draai van de SSP naar rechts heeft z’n gevolgen gehad bij de laatste verkiezingen waarin de SSP heel wat stemmen verloor.
De meerderheid van de SSP-leden zijn geen actieve leden en nemen zelfs niet deel aan verkiezingscampagnes. In het verkiezingsprogramma worden eisen als de nationalisatie van de grote banken en de sleutelsectoren van de economie niet opgenomen. Die eisen zouden volgens de leiding ultra-links zijn. Verder is een steeds grotere nadruk op nationalistische elementen. Ondanks die evoluties in de SSP, is er nog steeds een enorm potentieel. Om dat potentieel te benutten zal het nodig zijn om tussen te komen met een duidelijk socialistisch programma en een actieve betrokkenheid van de basis.
Titi Salaam: Nigeria, een voorbeeld van strijd
Onze Nigeriaanse afdeling is momenteel de snelst groeiende afdeling van het CWI, ondanks de moeilijkheden waarmee we geconfronteerd worden (politierepressie, beperkte middelen, lange afstanden, …). Voor socialisten is het belangrijk om te zien hoe we een einde kunnen maken aan armoede. Het kapitalisme bindt Nigeria en andere Afrikaanse landen met handen en voeten aan een neoliberaal beleid. In Nigeria heeft de globalisering gezorgd voor commercialisering, deregulering en privatisering van handel en vele diensten. De olie-export en de rol van multinationals als Shell is daarbij veelzeggend. Terwijl Nigeria het zesde grootste olie-exporterend land ter wereld is, komt deze rijkdom enkel ten goede van Shell en de corrupte regering. De recentelijke stijging van de brandstofprijs (uitgevaardigd door de Nigeriaanse regering) zorgde voor de spreekwoordelijke druppel: verschillende algemene stakingen legden de Nigeriaanse economie afgelopen jaren meerdere malen lam. Onze zusterorganisatie, de Democratic Socialist Movement (DSM), heeft daarbij een leidinggevende rol gespeeld in het organiseren van de bevolking.
Het kwijtschelden van de schulden door de G8 zijn gebonden aan voorwaarden die verre van ten goede komen aan de bevolking. Zo worden er in Nigeria grootschalige privatiseringen doorgevoerd met alle gevolgen van dien voor de dienstverlening. Dereguleringen moeten zorgen voor een gunstig investeringsklimaat waardoor multinationals makkelijker de natuurlijke rijkdommen kunnen plunderen. De hypocrisie rond de kwijtschelding wordt enkel versterkt wanneer men de bedragen vergelijkt met die voor de oorlog in Irak: de totale uitgaven voor de oorlog totnutoe zou genoeg geweest zijn voor de volledige kwijtschelding van alle schulden. Vele landen hebben hun schulden al lang terugbetaald, maar betalen ondertussen hun intrest af…
Joe Higgins: de strijd van Turkse arbeiders tegen uitbuiting in Ierland
De vrije markt probeert steeds meer om arbeid als handelswaar te zien, bvb met de richtlijn-Bolkestein in de EU. Een concreet voorbeeld in de strijd voor betere loonsvoorwaarden en werkomstandigheden, is de strijd van de Turkse GAMA arbeiders. Op uitnodiging van de Ierse regering werden Turkse migranten door de multinationale bouwonderneming GAMA naar Ierland gehaald om tewerk gesteld te worden in grote bouwprojecten. Door contact met deze Turkse arbeiders en nader onderzoek, bleek dat deze mensen regelrecht uitgebuit werden door hun werkgevers: slechte accomodatie, een loon van 1,5 pond per uur (!) en werkweken van 80 tot 85 uur in alle weersomstandigheden.
Toen onze Ierse sectie (de Socialist Party) deze zaken ging aanklagen bij de regering en arbeidsinspectie, kwamen we tot een schokkende ontdekking: 2000 arbeiders bleken een eigen bankrekening in het buitenland te hebben, goed voor zo’n 40 miljoen euro. Op drie jaar tijd werd geen enkele opvraging gedaan van deze bankrekeningen, dus de bank die deze rekeningen beheerde, moet wel op de hoogte geweest zijn. De Socialist Party zorgde ervoor dat de Turkse arbeiders in actie kwamen en hun onbetaald loon opeisten door te protesteren bij de regering en zich te richten tot vakbondsafgevaardigden. Militante arbeidersstrijd kan daarbij tot overwinningen leiden. Nu hebben de arbeiders van GAMA toegang tot hun rekening en worden ze correct betaald.
Peter Taaffe: hoe maken we van armoede geschiedenis?
Ondanks de "goede bedoelingen" van figuren zoals Bob Geldof en Bono, zijn ze slechts een bliksemafleider van de echte kwesties. Het CWI doet niet aan liefdadigheid: wij geven solidariteit aan onze secties in de neokoloniale wereld om organisaties te bouwen die dit systeem kunnen verslaan. 538 individuen bezitten vandaag evenveel als 3 miljard mensen (goed voor zo’n 70% van de rijkdom). Steun aan neokoloniale landen is postief, maar niet genoeg.
Hulpverlening en kwijtschelding van de schulden zal op zich niets veranderen. Enkel door het overnemen van de grootste multinationals onder de controle en het beheer van de arbeiders, kan er fundamentele verandering bekomen worden. Tegenover de chaos van de vrije markt, zou een democratisch geplande economie produceren naar de behoeften en niet naar de winst.
Wij hebben met onze organisatie belangrijke wapens om de strijd aan te gaan tegen het huidig systeem: ze hebben onze ideeën en een programma om de massa’s te mobiliseren in de strijd voor een socialistisch alternatief.