NEEN aan het Europa van de privatiseringen, flexibiteit, lage lonen,…

De politieke en economische elite heeft, ondanks een enorme mediacampagne, een zware nederlaag geleden bij de referenda over de Europese Grondwet in Frankrijk en Nederland. Die nederlaag kwam er door het verzet van de arbeiders en jongeren.

Geert Cool

De stem tegen de Europese Unie was een stem tegen het neoliberale beleid van de verschillende Europese regeringen. De EU heeft de afgelopen jaren een kwalijke reputatie opgebouwd. Het Verdrag van Maastricht legde begin jaren 1990 ook ons land een strikt besparingsplan op. De invoering van de Euro leidde in veel landen tot prijsstijgingen. De discussie over de aanvallen op de arbeids- en loonsvoorwaarden wordt steevast gekoppeld aan Europa en de noodzaak van vrije concurrentie. Liberaliseringen en privatiseringen worden “opgelegd door Europa”.

Er is een groeiend wantrouwen en verzet tegen het huidige beleid. Dat is geen “bekrompen” reactie van mensen die conservatief reageren op een “grote sprong voorwaarts” van de EU. Het is een verwerping van de aanhoudende aanvallen van regering en patronaat in alle Europese landen. Overal worden reële loonsverlagingen, verlenging van de arbeidsduur, opdrijven van de flexibiliteit, beperking van de pensioenuitkeringen, schrappen van werkloosheidsuitkeringen,… op de agenda geplaatst.

Dat de EU daar een instrument voor vormt, blijkt o.a. uit de nadruk die wordt gelegd op het volledig liberaliseren van de dienstensector. De zogenaamde “Richtlijn Bolkestein”, door sommigen al herdoopt tot “Richtlijn Frankenstein”, is erop gericht de dienstensector volledig open te stellen voor de markt. Hierdoor zou het mogelijk worden dat een bedrijf dat in een lageloonland is gevestigd arbeiders in een ander EU-land tewerkstelt aan de slechtst mogelijke lonen en arbeidscondities. Dit is een regelrechte aanslag op de lonen en sociale zekerheid.

Dit wordt uitdrukkelijk bevestigd door de Europese Grondwet (artikel II-147), wat geen verrassing is in een EU die de meest concurrentiële economische zone op wereldvlak wil worden.

De neen-stem in zowel Frankrijk als Nederland was een verwerping van deze politiek. Dit veroorzaakt een crisis voor het Europese establishment. Zowel de politieke leiders als het patronaat maken zich zorgen om de versterking van het zelfvertrouwen van de arbeidersklasse om in verzet te gaan tegen het huidige beleid.

Het afwijzen van de Europese Grondwet zal het neoliberaal beleid niet stoppen. Met het verder ontwikkelen van een economische crisis, wil de burgerij haar winsten veilig stellen door het geld te halen bij de arbeiders, uitkeringsgerechtigden, gepensioneerden,… Het verwerpen van die politiek in Frankrijk en Nederland wijst erop dat de burgerij haar plannen niet zonder verzet zal kunnen doorvoeren.

Europa in de praktijk…

In april kondigde een Franse ondernemer aan dat hij negen ontslagen werknemers voorstelde om samen met het bedrijf naar Roemenië te verhuizen om er te werken voor 110 euro bruto per maand! “Een loon van 110 euro is misschien niet veel in Frankrijk, in Roemenië is het genoeg”, verklaarde de werkgever.

De lage lonen en slechte arbeidsvoorwaarden in Oost-Europa worden ook hier gebruikt om te besparen op onze kap.