Griekse rapper en linkse activist Pavlos Fyssas vermoord door neonazi’s

Links en georganiseerde arbeidersbeweging hebben nood aan georganiseerd antifascistisch front

In de nacht van 17 op 18 september werd de wijk Keratsini in Piraeus, de tweede grootste stad van Griekenland waar ook de belangrijkste haven gelegen is, overspoeld door tienduizenden antifascisten uit alle uithoeken van Athene en Piraeus. De stad, niet ver van Athene, heeft een sterke traditie en geschiedenis van arbeidersstrijd. De antifascisten waren furieus na de koelbloedige moord op Pavlos Fyssas, een rapper en linkse activist.

Andros Payiatsos, Xekinima (CWI Griekenland)

Pavlos Fyssas stond bekend voor zijn antifascistische teksten en linkse ideeën. Hij werd voor de ogen van vele omstaanders en vier (gewapende) politieagenten brutaal aangevallen door leden van Gouden Dageraad. Een aanhanger van Gouden Dageraad werd gisteren opgepakt door de politie en bekende de moord.

Pavlos Fyssas was een rapper en muzikant die schreef en zong tegen het fascisme. Hij was geboren en getogen in Keratsini. Hij was in een café in het centrum van de stad naar een voetbalstrijd aan het kijken toen hij herkend werd door het enkele leden van Gouden Dageraad. Die viseerden hem omwille van zijn teksten en begonnen via hun mobiele telefoons berichten te versturen, wat later de mobilisatie bleek te zijn van de moorddadige groep die Pavlos opwachtte tot hij uit het café kwam.

Pavlos en zijn vrienden voelden dat de hele situatie gevaarlijk begon te worden en besloten om het café te verlaten. Ze stelden vast dat ze opgewacht werden door 30 tot 40 extreemrechtse militanten. Pavlos werd in het hart gestoken in wat dokters omschreven als een “professionele” aanval.

Twee avonden voordien, ook in een arbeiderswijk in Piraeus, hadden neonazi’s 30 leden van de Communistische Partij (KKE) die pamfletten verdeelden aangevallen. Men schat dat ongeveer 50 mensen deelnamen aan deze aanval en daarvoor stokken met nagels gebruikten. Negen mensen werden opgenomen in het ziekenhuis. Een van de slachtoffers is de vakbondsleider van de staalarbeiders, die in de buurt woont.

Het was slechts een kwestie van tijd vooraleer leden van Gouden Dageraad betrokken raakten bij een moord op een linkse activist. Het was ook slechts een kwestie van tijd tot ze aanvallen als deze zouden gebruiken om het initiatief te herwinnen na de tegenslagen in de laatste periode. De leiding van de partij probeerde recent om confrontaties te vermijden, maar de militanten willen stappen verder zetten.

Na de groei van Gouden Dageraad (GD) tijdens de verkiezingen van mei en juni 2012, sprongen antifascistische comités als paddenstoelen uit de grond en konden ze in vele gevallen het fascistisch tuig uit de buurten verjagen. Hun manifestaties werden geannuleerd omwille van antifascistische tegenbetogingen. Er was een geval waarbij migranten GD konden wegjagen en een ander geval in Chania, Kreta, waarbij de leider van de lokale neonazi’s in de zee werd gegooid door antifascisten.

Gouden Dageraad probeert het initiatief terug te winnen

De recente aanval op de leden van de Communistische Partij kan enkel maar omschreven worden als een poging van GD om het initiatief te herwinnen. Als ze 30 leden van de KKE kunnen aanvallen en 9 van hen in het ziekenhuis doen belanden – op een ogenblik dat de Communistische Partij algemeen erkend wordt als de best georganiseerde kracht aan de linkerzijde met vele vastberaden en zichzelf opofferende militanten – dan is het duidelijk dat de fascisten een strijd hebben opgezet om ‘over de straten heersen’. Het is tragisch dat de KKE geen echte antifascistische campagne voert, met als gevolg dat de aanval niet gevolgd werd door een serieus antifascistisch initiatief. Het effect hiervan was demoralisatie en angst, net waar de fascisten op hoopten.

De enige reden waarom GD in staat is om dit te doen, is omdat de linkse massapartijen onvoldoende aandacht besteden aan het probleem van de opkomst van het neofascisme. Zowel de KKE als SYRIZA (radicaal linkse coalitie) onderschatten het gevaar van het fascisme, alsof de ervaringen uit de jaren 1930 nooit hebben bestaan. Syriza heeft enkele stappen ondernomen om een beter inzicht te krijgen en werkt aan antifascistische campagnes. Dit is echter niet voldoende en het zijn voornamelijk de lokale activisten die moeten beslissen om antifascistische acties te ondernemen. Het gebeurt niet zo zeer op basis van duidelijke ordewoorden vanuit de Syriza leiding.

Er bestaat geen eenheid binnen de linkerzijde over het probleem van het fascisme. Niet enkel de Communistische partij, maar zelfs ANTARSYA (de antikapitalistische linkse alliantie) weigert om in de antifascistische strijd samen te werken met andere bewegingen, vooral met Syriza. Er is geen begrip dat een antifascistisch front en campagne van de gehele linkerzijde en de georganiseerde werkende klasse nodig is. Evenmin zijn er praktische maatregelen genomen, zoals het opzetten van verdedigingscomités. De fascisten daarentegen trainen in het gebruik van vuurwapens onder een dekmantel van ‘privé-initiatieven’. Er kan geen antwoord op de dreiging van fascisme worden geboden tenzij de linkerzijde beslist om niet alleen te vechten tegen het beleid van de trojka en de Griekse regering, maar ook tegen het kapitalistische systeem op zich. Daar vinden we immers de reden voor de heropleving van de fascistische dreiging. Maar op dat vlak staan de linkse partijen mijlenver van duidelijke antwoorden en ordewoorden.

Ondanks de zwakheden van de “officiële” linkse partijen organiseren duizenden antifascisten krachtige campagnes en comités in zowat alle steden. Na de moord op Pavlos zal hun strijd nog meer vastberaden worden. Er zijn genoeg redenen om te geloven dat de dood van Pavlos diegenen die nog niet beseften hoe ernstig de situatie in Griekenland aan het worden is, zal wakker schudden. De beste manier om hulde te brengen bij het verlies van Pavlos, is door te vechten waartegen hij vocht – het opkomende fascisme – en te strijden waarvoor hij streed: een beter leven en een alternatief op het kapitalisme, een socialistische samenleving!

Pavlos verloor zijn leven, maar boog niet voor de fascisten, op geen enkel moment. Volgens een ooggetuige waren Pavlos laatste woorden: “Willen jullie als mannen vechten? Kom dan één voor één!” Maar de fascisten kwamen niet één voor één. Ze hebben er de moed niet voor, de lafaards. Pavlos Fyssas zal een strijder blijven binnen onze beweging. Hij zal op onze spandoeken staan en in onze slogans weerklinken. We zullen er voor zorgen dat hij niet tevergeefs gestorven is!