Werkgevers bevestigen: lage fiscale druk en gemakkelijk ontslag in België

De propaganda van werkgevers is totaal verschillend naargelang het publiek voor wie het bedoeld is. Terwijl in eigen land steen en been wordt geklaagd over de rigide regels en de hoge belastingen, wordt in het buitenland triomfantelijk uitgepakt met de lage belastingen en de hoge flexibiliteit van de werknemers. Dit werd nogmaals bevestigd door de Belgium Japan Association (BJA) dat buitenlandse investeerders wil aantrekken met een brochure waarin het stelt dat België hoog opgeleid personeel kent, een zachte fiscale druk en waar je gemakkelijk mensen kunt afdanken.

De vakbonden – en het ABVV in het bijzonder – krijgen vandaag het verwijt dat ze zich niet als een ‘sociale partner’ opstellen als ze niet zomaar meestappen in het verhaal van loonsverlagingen, nog extra fiscale cadeaus voor het patronaat en een aanval op het bediendenstatuut. Als de vakbonden beweren dat de opstelling van regering en patronaat een gevaar voor de levensstandaard van de meerderheid van de bevolking vormt en dat er geld genoeg is, denk maar aan de superwinsten, dan worden de bonden al snel conservatisme of zelfs populisme verweten.

Nochtans erkennen de werkgevers zelf dat er in ons land gouden zaken te doen zijn. Bij de factoren die door de Belgium Japan Association (BJA), een organisatie die Japanse bedrijven begeleidt in ons land, worden aangehaald om investeren in België aan te moedigen, staat de notionele intrestaftrek uiteraard centraal. Verschillende Japanse bedrijven erkennen dat de belastingdruk heel goed meevalt en alleszins niet hoger is dan in de buurlanden. Ook zijn er de flexibele en goed opgeleide werknemers. Zo stelt Toyota: “Door het hoge opleidingsniveau in België is het een groot voordeel dat we aan een redelijk loon mensen kunnen aanwerven in vergelijking met buurlanden.” Of Honda: “De loonkost zou 20% hoger zijn dan in de buurlanden, maar dat wordt teniet gedaan door de kwaliteit van de arbeid en de logistieke voordelen van België.” (BJA, The experience of Japanese companies in Belgium – 2012). Qua argument tegen de zogenaamde hoge loonlasten of de onhoudbare belastingdruk kan dit tellen. Toch gaat het niet om stellingen van de vakbonden, maar wel degelijk van de bedrijven zelf.

En nu voert de BJA reclame om naar België te komen met als argumentatie dat er een lage fiscale druk is, goed opgeleid hard werkend personeel dat gemakkelijk kan aangeworven en afgedankt worden. Gemakkelijk afdanken? Was ook dat geen betwiste stelling in de discussie over de opzegtermijnen bij ontslag en meer bepaald bij de eenmaking van het statuut van werklieden en bedienden. Als het van de Japanse bedrijven afhangt, is het geen punt. Volgens hen kan er in België gemakkelijk afgedankt worden. De vakbonden kunnen die opmerking alvast meenemen naar de onderhandelingen over het eenheidsstatuut.

In de discussie over de soepele ontslagmogelijkheden, bevestigde CD&V-voorzitter Beke vandaag in De Standaard: "Dat je hier makkelijk mensen kunt ontslaan, is een werkelijkheid. Maar wel een pijnlijke werkelijkheid." En nog: "Het tere punt van de ontslagregelingen in België zijn de arbeiders, die in tegenstelling tot de bedienden erg slecht beschermd worden." Lezen we daar een steun van Beke aan het syndicale voorstel voor een harmonisatie van beide statuten naar boven? Of hebben we het tweede deel van de enerzijds/anderzijds-retoriek van Wouter Beke nog te goed?

Het is niet de eerste keer dat bedrijven in het buitenland met een totaal andere retoriek naar voor komen. Zoals steeds kunnen ze daarbij rekenen op de financiële en logistieke ondersteuning van alle overheden in dit land. De werkgevers en de regeringen van dit land vormen op dat vlak inderdaad partners, maar dan wel om een asociaal beleid te voeren: ondermijnen van de lonen, ondermijnen van de inkomsten van de gemeenschap door tal van fiscale cadeaus,… Terwijl wij te horen krijgen dat dit allemaal nog niet volstaat voor onze ‘concurrentiepositie’ wordt in het buitenland opgeschept met de winstmogelijkheden in ons land. Tegenover hun concurrentielogica die leidt tot een neerwaartse spiraal voor onze levensstandaard, plaatsen wij de noodzaak van solidariteit en strijd! Afspraak op 21 februari voor de grote vakbondsbetoging.