Your cart is currently empty!
Spanje. Weg met deze regering van dieven! Corruptiecrisis ontneemt regering legitimiteit
We publiceren een vertaling van de verklaring van Socialismo Revolucionario, onze Spaanse zusterorganisatie, over de politieke crisis als gevolg van het smeergeldschandaal in de conservatieve Partido Popular waarin ook president Mariano Rajoy betrokken was. Er werden documenten publiek gemaakt met handgeschreven nota’s van giften die buiten de officiële boekhouding bleven. Zo zou Rajoy jaarlijks 25.000 euro hebben gekregen en dat gedurende 11 jaar.
Voor een 48-urenstaking en een actieplan om de regering van de PP en het beleid te stoppen
Voor nieuwe verkiezingen waarbij de linkerzijde opkomt voor een arbeidersregering
De nieuwste onthullingen in de zaak ‘Barcenas’ [dat was de penningmeester van de Partido Popular] vormen een nooit geziene slag voor de regering, de voorzitter en andere belangrijke politieke leiders. Het heeft de laatste stukjes legitimiteit van de regering overboord gegooid en dat op enkele uren tijd. Het is nu voor iedereen duidelijk dat deze regering die uit miljonairs bestaat de eigen zakken op frauduleuze wijze heeft gevuld terwijl de arbeiders en jongeren, de armen, de mensen met een beperking en de gepensioneerden op droog zaad werden gezet in een aanhoudend besparingsoffensief. Deze regering heeft geen enkele legitimiteit meer. Het schandaal werpt ook een nieuw licht op wat de decennia van economische ‘groei’ betekenden. Het heeft een toplaag erg rijk gemaakt, ook door corruptie en plundering, terwijl de meerderheid van de bevolking gebukt gaat onder de gevolgen van het beleid dat gevoerd werd om het systeem te redden. Dit is een nieuwe uitdrukking van de aard van een rotte heersende klasse die dit land beheert, het is een nieuwe bron van motivatie om de strijd tegen deze heersende klasse en haar systeem op te voeren.
De vernietigende onthullingen komen er op een ogenblik dat een nieuwe golf van strijd ontwikkelt tegen het besparingsbeleid. De strijd van de gezondheidssector in Madrid staat daarin vooraan, maar er zijn ook tal van stakingen van onbepaalde duur in bedrijven en onder gemeentepersoneel doorheen het land. Met een zwakke regering, kan een sterke eenmaking van strijdbewegingen de zaken veranderen en voor het eerst in deze crisis de mogelijkheid creëren om met de arbeiders en sociale bewegingen voor een kentering te zorgen. Als de arbeidersbeweging een consequente en strijdbare leiding had die de kracht van de klasse echt mobiliseert, dan zou een vingerknip bijna volstaan om een einde te maken aan deze regering van dieven.
Socialismo Revolucionario, het CWI in Spanje, roept op voor het opbouwen naar een algemene 48-urenstaking tegen de regering. Dat is een noodzakelijke actiemethode om de strijd intensiever te voeren na de drie krachtige 24-urenstakingen van de afgelopen twee jaar. Een 48-urenstaking met massamobilisaties en bezettingen van centrale werkplaatsen en publieke gebouwen (naar het voorbeeld van de gezondheidswerkers in Madrid) zou voldoende kracht aan de dag leggen om de regering op haar grondvesten te doen daveren. Maar ook daarna zou de strijd intensiever moeten voortgezet worden om de val van de regering te bewerkstelligen. Er zouden democratische algemene vergaderingen en stakingscomités moeten opgezet worden om de democratische controle van de strijd van onderuit te vestigen en te versterken, en ook om de basis te leggen voor de democratische zelforganisatie van de arbeidersklasse.
Het is mogelijk dat de heersende klasse het gevaar van de positie van Rajoy aangrijpt om hem op te offeren en te vervangen door een andere figuur van de PP (ook al is de volledige leiding van die partij betrokken bij het schandaal) of door een ‘technocraat’. We moeten ook tegen dergelijke ‘oplossingen’ strijden. We moeten opkomen voor nieuwe verkiezingen zodat de bevolking deze regering kan afstraffen. Tegelijk moet er in de linkerzijde een discussie gevoerd worden om tot een alternatief te komen. De linkerzijde – IU (Verenigd Links) in het bijzonder maar ook nieuwe formaties zoals CUP en Bildu – zouden een belangrijke doorbraak kunnen maken in de verkiezingen. Peilingen geven een grote vooruitgang voor hen aan. Een verenigd front van deze krachten zou nog sterker staan en zelfs de hegemonie van de pro-kapitalistische sociaaldemocratische PSOE als officiële ‘oppositie’-partij betwisten. Het zou de mogelijkheid naar voor brengen van een strijd voor een andere regering die wel de belangen van de meerderheid van de bevolking dient in plaats van de belangen van de markten. Zo’n front kan zich verenigen rond een verwerping van alle besparingen, de weigering om de schulden terug te betalen en het voorstel om de rijkdom van de corrupte superrijken in beslag te nemen met forse taksen op grote fortuinen. Het zou de basis kunnen vormen voor een linkse regering, wat de situatie drastisch zou veranderen. Samen met een massastrijd op de werkvloer en op straat, zou de strijd voor een arbeidersregering de noodzaak van democratisch socialisme op internationaal vlak stellen.