De Ierse premier Enda Kenny was euforisch toen hij verklaarde dat het Ierse voorzitterschap van de Europese Raad er een zal zijn van “een land in herstel dat het herstel doorheen Europa zal versterken”. Dat zijn holle woorden. De werkende bevolking en de middenklasse voelt niets van het zogenaamde ‘herstel’ waar Kenny het over heeft, 2012 was het vijfde jaar van een binnenlandse recessie in Ierland en er was tevens een terugkeer van recessie in de eurozone.
Indien het besparingsbeleid echt tot doel had om economisch herstel te creëren, dan zou er al lang mee gestopt zijn. De besparingen leiden immers nergens tot herstel. Toch blijven ze van kracht omdat het de aandeelhouders goed uitkomt, in 2012 en nogmaals in 2013 zullen de grote aandeelhouders telkens 25 miljard euro extra kunnen opstrijken in Ierland.
Het Europese voorzitterschap is grotendeels een ceremoniële functie, maar het betekent wel dat de Ierse regering een grotere rol zal spelen in het bijstaan van de Commissie in het verderzetten van het falende besparingsbeleid doorheen Europa.
De regering verklaarde dat de nadruk op werk zal liggen, maar dat zijn slechts woorden. Programma’s met mooi klinkende namen zoals ‘jongerengarantieprogramma’ en pogingen om investeringen uit de VS aan te trekken, kunnen niet verbergen dat er in feite een investeringsstaking door de superrijken is. Om de werkloosheidscrisis in de EU – er zitten 25 miljoen mensen zonder werk – aan te pakken, moet het besparingsbeleid gestopt worden en plaats maken voor een programma van jobcreatie. De middelen hiervoor bestaan, vandaag worden ze echter enkel gebruikt om de rijken nog rijker te maken.
Het Ierse politieke establishment zal het Europese voorzitterschap en de veertigste verjaardag van het Ierse EU-lidmaatschap aangrijpen om een rooskleurig beeld te geven van een ‘sociale’ Europese Unie. Dat beeld staat in een schril contrast met de ervaringen van de gewone bevolking. Zij kennen de EU als een besparingsunie waarbij de EU een van de drijvende krachten is achter de besparingen die de levensstandaard in Ierland en elders in Europa kelderen.
Vandaag moeten we teruggrijpen naar de heldhaftige acties van arbeidersleiders als Connolly en Larkin in 1913. Er is op syndicaal vlak een vastberaden strijd nodig en geen tamme oproepen tot gematigdheid. De vakbonden en werkenden moeten de strijd tegen het besparingsbeleid aangaan, de trojka de deur wijzen en opkomen voor een Europa van de miljoenen gewone mensen, niet de miljardairs. We moeten kortom opkomen voor een socialistisch Europa.
Europarlementslid Paul Murphy van de Socialist Party zal van 15 tot 17 februari een tegentop houden in Dublin. Socialistische activisten en vakbondsmilitanten vanuit heel Europa zullen er bijeenkomen. Er zal gediscussieerd worden over wat de EU betekent en hoe we tot een verenigd verzet tegen het huidige beleid kunnen komen. Deze tegentop zal een belangrijke afspraak zijn voor werkende mensen die de strijd tegen de besparingsunie willen aangaan en tevens willen bouwen aan een alternatief.