Stevaert en Di Rupo: linkse retoriek moet rechtse politiek verbergen

Frank Vandenbroucke met een spandoek voor werk op de Jongerenmars. Stevaert en Di Rupo tegen de Bolkestein-richtlijn en voor het inschrijven van sociale rechten in de grondwet. Een frontale aanval op de farma-industrie door Demotte. Zijn we in een periode van verlinksing van de sociaal-democratie gekomen? Eén blik op de realiteit is voldoende om zich van die eventuele illusie te ontdoen.

Anja Deschoemacker

Dat Vandenbroucke zich op de Jongerenmars durfde te vertonen, kan slechts twee zaken betekenen: of hij begrijpt niet dat deze betoging er één was tegen zijn politiek, of hij is een arrogante lefgozer. Honderden jongeren zijn reeds geschorst en dit is slechts het begin. Jonge werkloze alleenstaande moeders krijgen bij hun RVA-controle te horen dat spreken over moeilijkheden met het verkrijgen van kinderopvang een teken is van werkonwilligheid!

Wat zouden de postmannen en –vrouwen hebben gedacht bij de uitspraken van Di Rupo en Stevaert over de Bolkestein-richtlijn? Tegelijkertijd is Vande Lanotte immers bezig met het sluiten van 500 postkantoren, nadat via Georoute een onmenselijk werkritme werd opgelegd aan de postbodes. De ontslagen arbeiders van Belgacom zullen zich nog levendig herinneren dat de privatisering – met bijhorend sociaal bloedbad – werd doorgevoerd door Di Rupo. En denk je dat Jannie Haeck aan het hoofd van het spoor is gezet om de rechten van de werknemers te vrijwaren? Neen toch. Hij zit daar om dezelfde redenen als Vandenbroucke op onderwijs: sociaal-democraten zijn betere saneerders omdat ze hun banden met de vakbondsleiding ten volle misbruiken.

Van de “frontale aanval” op de farma-industrie door Demotte blijft ook niet veel over. Nu zou men het befaamde “kiwi-model” enkel toepassen op de generische geneesmiddelen. Ieder jaar wordt afgesproken dat iets zal gedaan worden aan het feit dat de farma-bedrijven de sociale zekerheid uitmelken en het geld uit de zakken van de zieken kloppen – en ieder jaar wordt vastgesteld dat er niets van in huis is gekomen. Wagen we ons aan een voorspelling dat het deze keer weer niet lukt? Ja, zeker!

En dan tenslotte: het inschrijven van sociale rechten in de grondwet. Is dit geloofwaardig? Ten eerste is hiervoor een twee-derdemeerderheid nodig, waarover de sociaal-democratie ook met de groenen erbij niet beschikt. Het is dus een gratuit voorstel, dat niet tot doel heeft resultaat te boeken, maar enkel de sociaal-democraten moet toelaten zich als “sociaal” te profileren. Maar het is dubbel gratuit! Merk jij iets van je grondwettelijk recht op werk? Meer dan een miljoen werklozen alvast al niet. Of beschermt het grondwettelijk recht op een woning je tegen de hoge huurprijzen? Rechten zijn slechts woorden op papier als je daar niet de middelen tegenover plaatst die nodig zijn om die rechten te realiseren. En dat doet de sociaal-democratie nu net niet – ze hangt integendeel een strenge begrotingspolitiek aan, waarbij enkel het recht op winst maken reëel wordt gegarandeerd.

Zand in de ogen strooien, is de bedoeling. Ondertussen wordt de volgende aanval voorbereid: die op onze pensioenen. Linkse retoriek, gecombineerd met de charmante glimlach van Di Rupo en de gezellige kwinkslagen van Stevaert, zijn de verpakking waarin die aanval zal worden verstopt.