Afgelopen zaterdag was er een massale betoging in Londen met naar schatting 150.000 deelnemers uit heel het land. Tegelijk waren er tienduizenden betogers in Glasgow en Belfast. De woede tegenover de aanval op de levensstandaard van de werkende bevolking is bijzonder groot.
De sfeer op de betoging was anders dan op de vorige vakbondsbetoging anderhalf jaar geleden. Het feit dat de besparingen concreet worden en de ervaring met de strijd van de afgelopen maanden, leidde tot een groter bewustzijn over zowel de dringendheid van de strijd en over de noodzaak om het niet bij betogen te houden.
De betoging was massaal, maar wel kleiner dan deze op 26 maart 2011 toen een half miljoen mensen de straat op trokken. Het feit dat de vakbondsleiding van de TUC na die betoging toch capituleerde in de discussie rond de pensioenhervormingen, leidde tot twijfel. Velen dachten dat deze betoging niet zou gebruikt worden om de strijd tegen de regering effectief op te voeren.
De vele betogers die er wel waren, probeerden er vastberaden voor te zorgen dat het meer dan een ‘parade’ was. Len McCluskey, de algemeen secretaris van de vakbond Unite, kreeg een bijzonder massale respons toen hij in zijn toespraak vroeg dat de voorstanders van een algemene staking hun hand zouden opsteken.
Bob Crow van de transportbond RMT en ondersteuner van de motie om ‘een algemene staking te overwegen’ die het haalde op het recente congres van de TUC kreeg een groot applaus toen hij opriep om een 24-urenstaking te organiseren. Ook Mark Serwotka van de ambtenarenbond PCS riep op tot gecoördineerde stakingsacties van de hele vakbeweging.
Met de Socialist Party en het National Shop Stewards Network (NSSN) kregen een goede respons voor hun eis dat de vakbondsleiding een datum zou prikken voor een algemene 24-urenstaking en vervolgens een massale mobilisatie- en informatiecampagne zou starten om brede steun voor deze actie op te bouwen.
De enthousiaste reacties op de vakbondssprekers die voor een algemene staking pleitten, stond in schril contrast met het boegeroep voor Labour-leider Ed Miliband die stelde dat iedere regering, ook als er een van Labour zou komen, nu eenmaal moet besparen.
De betoging opent een nieuwe fase in de strijd tegen het besparingsbeleid. Het gaf een beeld van een meer militante arbeidersklasse. Er was ook een brede interesse in socialistische ideeën met velen die aangaven bij de Socialist Party te willen aansluiten.