Category: LSP Nieuws

Er is een lange tijd hard gewerkt aan de vernieuwde LSP-site. Een half werk afleveren was immers geen optie. Zowat een jaar geleden is begonnen met het nadenken over het uitwerken van een database met alle artikels. Daartoe werden een aantal vergaderingen georganiseerd met een aantal kameraden die technisch wat sterker onderlegd zijn.

De database is ontworpen door Laurent Grandgaignage, een lid van LSP-Antwerpen die informatica studeert. Dankzij het werken met een database en een php-systeem is het gemakkelijker om artikels online te plaatsen en kunnen we onze archieven voor verschillende thema’s automatisch onderhouden. Dit zal de gebruiksvriendelijkheid van de site zeker ten goede komen. Om die gebruiksvriendelijkheid te optimaliseren worden alle artikels die ooit verschenen op deze site in de database ingevoerd. Tevens zullen we de verschillende categorieën beter tot uiting laten komen in de navigatie zodat je sneller het gewenste artikel kunt terugvinden. Met de duizenden artikels die op deze site staan, is dat geen overbodige luxe…

De grafische kant van de site werd verzorgd door Beber Geens, lid van LSP-Mechelen. Grafisch gezien stonden we nog zwaar achter met onze site, het bleef wat een amateuristisch geheel dat eind jaren ’90 misschien best wel in orde was maar anno 2004 mag iets meer verwacht worden. Dankzij Beber is er een sober en erg degelijk ontwerp tot stand gekomen.

Bij de voorbereiding zijn er ook belangrijke opmerkingen aangebracht door andere kameraden, o.a. door Jon en Kristof die het afgelopen jaar een nieuwe ALS-site hebben uitgebouwd, en van Thomas die mee de verkiezingssite van 2003 heeft gemaakt. Tenslotte werden de werkzaamheden begeleid door Geert Cool die verantwoordelijk is voor onze site sinds het prille begin in 1996.

Langs deze weg willen we alle kameraden bedanken voor hun bijdrage in de vernieuwde LSP-site, en tevens willen we hen nu al bedanken voor het vele werk dat ze hopelijk ook de komende periode zullen blijven leveren voor de uitbouw van socialisme.be en de versterking van LSP in het algemeen.

Vorige vrijdag vond, mee op initiatief van enkele LSP-leden in de school, een debat plaats in het college van Veurne. Bedoeling was om een debat te voeren rond jongerenthema’s. Ons voorstel was om de jongerenverantwoordelijken van 5 partijen uit te nodigen: SPA, VLD, Groen, CD&V en LSP. Het Vlaams Blok werd uitgenodigd wegens de druk van een zeer kleine minderheid waar de directeur gehoor aan gaf.

een correspondent ter plaatse

Alle partijen werden gevraagd een jongerenverantwoordelijke te sturen. De enigen die zich daaraan hielden waren LSP (Nikei De Pooter), Groen (Wouter Devriendt) en VLD (Charlotte Castelein). De andere partijen stuurden lokale kandidaten voor de verkiezingen. Zo stuurde het Blok de 53-jarige Christian Veroughstraete, wellicht een kersverse jongerenverantwoordelijke bij de racistische partij? SPA en CD&V stuurden respectievelijk Peter Roose en burgemeester Jan Verfaille.

Tijdens het debat viel op dat de moderator het niet bepaald voor LSP had. Nikei werd een aantal keren overgeslaan. Hij vroeg meermaals het woord, maar kreeg dit zelden. Ook vanuit de zaal protesteerden we daar tegen.

In het publiek was er een vrij conservatieve tendens. Dat is niet verwonderlijk aangezien het college eerder gekend staat als katholieke elite-school. In een peiling onder de scholieren op de school kwam CD&V naar voor als grootste partij. Met LSP haalden we in die peiling 7,1%.

Er was op het debat een sterk afkeuren van extreem-rechts. Vanuit het publiek kwamen er verschillende terechte opmerkingen over het racisme van het Blok en de onverdraagzaamheid tegenover bepaalde bevolkingsgroepen.

De subjectieve houding van de moderator werd helemaal duidelijk toen die LSP het woord gewoon ontnam. Nikei mocht dan toch eindelijk eens het woord nemen en sprak over de lasten. Hij stelde dat het geld moet gehaald worden waar het zit, bij de banken en de multinationals. Hierop greep Jan Verfaille (CD&V) in, dergelijke radicale taal hoorde hij blijkbaar liever niet in zijn stad. Hij kwam op boertige wijze tussen om op te merken dat met zo’n maatregelen alle bedrijven uit Vlaanderen zouden weggaan en dat LSP niets van economie zou kennen. Hij had blijkbaar door dat wij ons niet zomaar neerleggen bij de logica van het kapitalisme en integendeel vertrekken vanuit de behoeften van de bevolking. Nadat hij op boertige wijze werd onderbroken door de burgemeester, mocht Nikei echter niet opnieuw antwoorden om zijn analyse verder duidelijk te maken.

Ondanks alle beperkingen was onze evaluatie van het debat toch positief. Op basis van discussies in de marge van het debat gaven twee jongeren aan dat ze voortaan ook naar onze vergaderingen willen komen. Op die basis kunnen we de LSP-werking in Veurne verder uitbouwen.

Op zaterdag 29 mei ging in Leuven het jaarlijkse Wereldfeest door, een initiatief van de Leuvense Derde Wereldraad, die officieel geldt als de "adviesraad van Stad Leuven over het Noord-Zuidbeleid". Tal van standjes van NGO’s en Derde Wereldorganisaties worden er gecombineerd met optredens waar honderden mensen van in en buiten Leuven naartoe komen. Zo’n progressief feest leek LSP-Leuven een geschikte gelegenheid om onze ideeën en campagnes naar een breder publiek voor te stellen. Jammer genoeg was dat zonder de organisatoren gerekend.

Na 2 uur campagne voeren aan de ingang van het Wereldfeest – op de openbare weg – werden we aangesproken door een van de organisatoren, die stelde dat we het recht niet hadden om daar te staan met ons verkiezingsmateriaal en onze antiracistische sticker. Bovendien wist deze figuur te vertellen dat "onze ideeën niet in overeenstemming waren met die van op het Wereldfeest" en dat dat voldoende reden was om de politie erbij te roepen. En wij die dachten dat het hebben van je eigen mening bij de "democratie" hoorde, zelfs in haar burgerlijke variant. Bovendien wist deze man te vertellen dat het Wereldfeest "apolitiek was". Nochtans hadden we binnen standjes gezien van onder meer Stop USA, die op een zeer politieke manier het beleid van Bush rond Irak aanklaagden.

Met het Wereldfeest probeert het stadsbestuur van Leuven zichzelf een progressief imago te geven. De "progressiviteit" van sommige SP.a- en andere bureaucraten stopt echter blijkbaar wanneer je het antisociale beleid van de regering aanvalt. Wanneer je het waagt om de jacht op werklozen van Vandenbroucke (SP.a) aan te klagen en de privatiseringen van De Post en NMBS waar Vande Lannotte (eveneens SP.a) een stevige vinger in de pap heeft, houdt het "progressieve" toontje op en moet klaarblijkelijk de politierepressie beginnen.

Een lid van LSP werd dan ook, simpelweg voor het politiek campagnevoeren op straat, naar het politiekantoor afgevoerd, waar hij te horen kreeg dat het uitdelen en discussiëren over politieke pamfletten, het verkopen van een partijblad,… een "bedreiging van de openbare orde en veiligheid" vormde. Commissaris mevrouw Janssen vond het bovendien nodig om te dreigen ons 12 uur administratief aan te houden als we zouden doorgaan met iets wat ten slotte ons grondwettelijk recht was: een politieke mening verbaal en via drukwerk op straat verdedigen. Natuurlijk stelden we dat we ons hier niet aan zouden houden.

Commissaris Janssen vond het bovendien nodig om ons materiaal (pamfletten, kranten) achter te houden. Ze weigerde ook om iets op papier te zetten – ondanks onze herhaalde vraag om een proces verbaal op te stellen – zodat we ons desnoods voor een rechter konden verdedigen en ons recht op vrije meningsuiting afdwingen. Toen we klacht wilden neerleggen wegens diefstal van ons materiaal, tegen de commissaris in kwestie, weigerde de Leuvense politie om die aan te nemen. Er werd gesteld dat we dat maar moesten doen bij het Comité P (die de werking van de politiediensten controleert). Wat we dan ook zullen doen.

We stellen ons vragen bij het functioneren van een politiecommissaris die in het verdelen van politieke pamfletten een "bedreiging van de openbare orde en veiligheid ziet". Commissaris Janssen stelde, effectief, dat ze vreesde voor "vechtpartijen" als we onze pamfletten verder zouden verdelen.

Deze potsierlijke nonsens zal ons niet tegenhouden om ook in de toekomst campagne te voeren en onze rechten op straat af te dwingen. Zoals we al meer merkten tijdens deze verkiezingscampagne gelden onze rechten en vrijheden maar in de mate dat ze de traditionele, burgerlijke partijen niet in het gedrang brengen. Blijkbaar voelt de SP.a zich er niet gerust in dat er op haar linkerflank een alternatief ontwikkelt dat haar uitverkoop aan de patroons aanklaagt en bewegingen stimuleert die het antisociale beleid kunnen stoppen. Die ongerustheid is alvast terecht: we zullen ons deze zomer, tijdens tal van zomerfestivals, niet laten muilkorven door de gelegenheids"democraten" die ons besturen en het burgerlijke staatsapparaat gebruiken in hun poging om een socialistische oppositie de pas af te snijden.

Geert Cool is advocaat te Antwerpen en o.a. actief als woordvoerder van Blokbuster. We vroegen hem hoe het Blok vandaag kan bestreden worden.

Waarom sta je op de LSP-lijst?

Het is belangrijk dat er een lijst van de LSP en van de MAS in Franstalig België kan opkomen om op die manier de noodzaak van een socialistisch alternatief naar voor te brengen. We kunnen gebruik maken van de verkiezingsperiode waarin er meer aandacht is voor politiek om onze ideeën te versterken door de partij te versterken.

Daarnaast is het belangrijk dat wij direct een verschil met de traditionele partijen duidelijk kunnen maken omwille van het feit dat wij geen campagne voeren met nietszeggende slogans genre "Deze ploeg staat achter u", "Hoe gaat het met u?",… Wij voeren geen a-politieke campagne zoals de andere partijen, maar gaan net in op belangrijke thema’s zoals onderwijs, huisvesting en de rol van het anti-sociale Europa.

Waarom zouden anti-fascisten zelf politiek actief moeten worden? Volstaat anti-fascisme of anti-racisme op zich niet?

Als het proces tegen het Vlaams Blok iets duidelijk gemaakt heeft op vlak van strategieën tegen extreem-rechts, is het dat een proces niets verandert aan de electorale basis. Er is binnen de anti-fascistische beweging jarenlang gediscussieerd over tal van taktieken tegen het Blok. Maar nu wordt het duidelijk dat institutionele maatregelen zoals een proces er niet toe leiden dat er minder mensen op het Blok stemmen.

Anti-racisme en anti-fascisme zijn politieke begrippen. De mogelijkheid van de ontwikkeling van racistische vooroordelen en de verdeel-en-heerstaktiek die daar achter zit, is iets politiek. Dus moet er ook een politiek antwoord op geboden worden.

Als we iets willen doen aan de voedingsbodem voor het Blok, zullen we ons moeten organiseren en opkomen voor een echt alternatief. Het Blok kan als schimmel op het huidige rotte systeem groeien. Wij moeten ingaan tegen dat rotte systeem en aantonen dat er een alternatief is dat zich niet beperkt tot grote woorden en veel propaganda, maar bereid is om in de wijken, de scholen, de fabrieken,… actief campagne te voeren en het verzet te organiseren. Dat zal de enige manier zijn waarop de electorale steun voor het Blok effectief kan aangepakt worden.

Daarom is de verkiezingsdeelname van LSP belangrijk. We hebben niet de illusie dat we nu plots een grote doorbraak zouden kennen, we zijn nog een kleine partij. Maar we kunnen wel een methode naar voor brengen zodat voor meer anti-fascisten duidelijk wordt hoe we het best onze strijd kunnen versterken.

Jon Sneyers is een student uit Leuven die bij de Europese verkiezingen op de LSP-lijst staat. We vroegen hem naar zijn motivatie voor deze verkiezingsdeelname.

Waarom sta je op de LSP-lijst?

Ik ben samen met m’n vriendin Tina (die ook op de Europese LSP-lijst staat, als 2de opvolger) lid geworden van LSP in de lente van 2003, naar aanleiding van de betogingen tegen de oorlog in Irak en de anti-NSV betoging in Leuven.

Wat is voor jou het belangrijkste thema bij deze verkiezingen?

Voor een bijna afgestudeerde student – zoals ik – zijn onderwijs en werkgelegenheid uiteraard belangrijke thema’s. Het fundamentele thema van deze en alle verkiezingen is voor mij de kwestie hoe we onze maatschappij economisch willen organiseren: blijven we bij de kapitalistische winstlogica of streven we naar een ander, socialistisch systeem? Zowat alle partijen, inclusief Groen! en SP.A, kiezen voor dat eerste. De LSP is bij deze verkiezingen de enige niet-stalinistische partij die een socialistische maatschappij wilt opbouwen.

Waarom vormen de Bologna-akkoorden een bedreiging voor ons onderwijs?

Niet alleen zullen inschrijvingsgelden ten gevolge van de Bologna-akkoorden flink de hoogte ingaan, ook zullen economisch minder ‘interessante’ (lees: rendabele) richtingen het heel moeilijk krijgen. Enkel de extreem-intelligenten en rijkeren zullen een volwaardig diploma kunnen bemachtigen, de grote meerderheid van de bevolking zal uit de boot vallen.

Huisvesting is één van de thema’s die LSP benadrukt in deze campagne. Is dat ook belangrijk voor studenten?

Er wordt veel te weinig werk gemaakt van sociale woningen en een betaalbare woningmarkt. Ook studentenkoten worden steeds duurder. Blijkbaar is de enige oplossing die de traditionele partijen hebben ofwel de armen wegsturen (naar het voorbeeld van Rotterdam), ofwel de rijken ‘aantrekken’ – wat neerkomt op investeren in degenen die het het minste nodig hebben.

Waarom tenslotte protesteren tegen het asociale Europa?

Op zich heb ik niets tegen internationale samenwerking, integendeel. De Europese Unie zoals die sinds haar oprichting bestaat is echter een instrument van de kapitalistische klasse om asociale maatregelen door te voeren. De gevolgen zijn gekend: liberaliseringen, privatiseringen, internationale concurrentie op arbeidsvoorwaarden, massa-ontslagen en afbouw van openbare diensten.

De verkiezingen voor de studentenvertegenwoordigers in de Sociale Raad aan de VUB werden gewonnen door de Actief Linkse Studenten. De kandidaten op onze lijst behaalden het meeste aantal stemmen. Ondanks de ongelukkige timing van de verkiezingen (op dit ogenblik studeren de meeste studenten…) en de soms erg platte campagne van de andere lijst bij de verkiezingen (de propaganda kwam over als puur gericht tegen onze campagne), zijn toch zo’n 2.100 studenten gaan stemmen.

Die konden stemmen voor kandidaten van één van beide lijsten: de lijst ALS of de lijst LSD (Lijst Studentendemocratie). De ALS-lijst bestond uit twee effectieve kandidaten en twee opvolgers. De twee effectieve kandidaten, Simon Van Haeren en Tim Joosen kregen het hoogste aantal stemmen achter hun naam (respectievelijk 893 en 778). Daarmee zijn beide LSP-leden verkozen in de Sociale Raad. Het exact aantal stemmen per lijst is nog niet gekend, maar wellicht behaalden we ongeveer de helft van het aantal stemmen.

Een gedetailleerd verslag van onze kameraden aan de VUB volgt binnenkort op deze site.

De Aktief Linkse Studenten hebben aan de VUB opnieuw een klinkende verkiezingsoverwinning behaald. De twee kandidaten die ALS naar voren schoof, staan op de eerste twee plaatsten, en zijn dus beiden verkozen. In totaal behaalde ALS minstens 45% van de stemmen. We zullen deze schitterende score gebruiken om de komende maanden verder te bouwen aan een strijdbare studentenorganisatie die zich blijft verzetten tegen de prijsstijgingen en besparingen.

Tim Joosen

Aangezien er niet per lijst wordt geteld, weten we niet precies hoeveel procent van de stemmen we met ALS in totaal hebben behaald, aangezien sommige studenten slechts op één van beide kandidaten stemden. De eerste kandidaat op de ALS-lijst, uittredend Sociale Raadslid Simon Van Haeren, behaalde 893 stemmen (45%), de tweede kandidaat, Tim Joosen, werd verkozen met 778 stemmen. In ieder geval is dit een schitterende score.

De voorbije verkiezingen zijn in een bijzonder hectische sfeer verlopen. De Lijst Studenten Democratie (LSD), de lijst van de officiële studentenfederatie BSG, deed niets anders dan een anticampagne voeren tegen ALS. Hun pamflet was een kopie van ons eigen pamflet, met op de voorzijde de eisen Goedkope koten, betaalbare maaltijden en geen verhoging van de inschrijvingsgelden overgenomen, en steeds een vraagteken achter elke eis. In de motivatie aan de binnenkant van hun pamflet verdedigden zij het beleid van minister Vanderpoorten en het rectoraat, door te stellen dat de overheid reeds voldoende inspanningen doet om het hoger onderwijs betaalbaar te houden (sic), en dat de prijsstijgingen in het restaurant nodig zijn "voor de toekomst van de VUB". Verder hebben de meeste LSD-kandidaten nauwelijks campagne gevoerd, en werd er binnen BSG-kringen zelfs gesproken over een boycot van de verkiezingen. Officiële reden voor deze boycot was een artikel in een van de studentenkranten aan de VUB, De Moeial, waarin de LSD-kandidaten incompetente carrièristische bureaucraten werden genoemd. LSD en BSG beschuldigden ALS ervan dit artikel gepubliceerd te hebben, wat overigens niet waar is. Toen het participatiequorum uiteindelijk nipt niet behaald werd (onder meer ook door de timing van de verkiezingen: de meeste studenten zijn niet meer op de campus, maar studeren nu), weigerde de uittredende voorzitster van de Sociale Raad, als enige van de 16 kandidaten, om de verkiezingsuitslag te aanvaarden, zonder hiervoor een reden op te geven. Uiteindelijk gaf ze toch toe, en konden de stemmen worden geteld. Deze hele historie leidde er zelfs toe dat bepaalde kandidaten van de LSD-lijst zelfs opriepen om voor de ALS-kandidaten te stemmen, uit onvrede met het gedrag van hun lijstgenoten.

Deze verkiezingsoverwinning is voor ALS een heel belangrijk gegeven. De kluchtvertoning die de voorbije verkiezingsronde was heeft zeer duidelijk aangetoond dat er aan de VUB heel wat schort op het gebied van de studentendemocratie. De officiële studentenfederatie BSG stelt zichzelf voor als de vertegenwoordiging van alle studenten, zelfs nu zowat de helft van die studenten zeer duidelijk haar politiek afgekeurd heeft tijdens de voorbije verkiezingen. Wij zullen dit gegeven gebruiken om volgend jaar een sterke campagne rond studentendemocratie te voeren. Wij willen een eind brengen aan de bureaucratische manier van werken van de huidige studentenvertegenwoordiging, niet in enkel in de Sociale Raad zélf, maar ook daarbuiten. We willen de studenten massaal mobiliseren tegen de prijsverhogingen in de koten, het restaurant, en de inschrijvingsgelden, en tegen de privatiseringen in het onderwijs. Enkel zo kunnen we de asociale besparingsmachine van de regering en het rectoraat een halt toe roepen. Stilaan wordt immers concreet wat de Bologna-hervormingen eigenlijk betekenen voor de studenten. In onze buurlanden is men reeds begonnen met fikse verhogingen van de inschrijvingsgelden, en de nieuwe Vlaamse regering zal na de verkiezingen haar uiterste best doen om de "achterstand" die zij heeft opgelopen tegenover andere Europese landen, op dit gebied willen inhalen. Wij verwachten dan ook dat de besparingsmolen vanaf volgend academiejaar des te sneller zal gaan draaien. ALS zal zich tegen alle asociale maatregelen blijven verzetten, en ook onze verkozenen zullen datzelfde programma verdedigen, binnen en buiten de Sociale Raad!!!

Bij de komende Europese verkiezingen kan overal in Vlaanderen voor de lijst van de Linkse Socialistische Partij gestemd worden. Geldig stemmen kan door ofwel een lijststem uit te brengen ofwel voorkeurstemmen op kandidaten van onze lijst.

Het stemformulier ziet er als volgt uit:

Door de lijst met nummer 13 aan te stippen, stem je geldig voor de LSP. Je kunt ook op een aantal kandidaten stemmen:

Het is aangewezen om op een aantal kandidaten te stemmen, je mag zoveel voorkeurstemmen geven als je wil op één lijst maar je mag niet iedereen een voorkeurstem geven. Je kunt dus iedereen een voorkeurstem geven, met uitzondering van één willekeurig gekozen kandidaat.

DANKZIJ de inzet van onze leden en sympathisanten is LSP-MAS erin geslaagd, zowel voor Vlaanderen als voor Wallonië en Brussel, lijsten in te dienen voor de Europese verkiezingen. Op ons niveau betekent dat een doorbraak. Het geeft ons de kans om ons programma op een veel bredere schaal te verspreiden. Heel wat arbeiders en jongeren zullen voor het eerst in contact komen met onze ideeën en actie. We zullen hen vragen voor ons te stemmen, maar vooral om onze rangen te versterken.

Eric Byl

Meer dan 13.000 kiezers tekenden onze peterslijsten, vereist voor kleinere partijen om te kunnen kandideren bij de verkiezingen. In een depot van de Brusselse vervoersmaatschappij MIVB tekende een kwart van de arbeiders. Bij het wettigen van die handtekeningen moesten we afrekenen met de sabotage van gemeentelijke administraties en het amateurisme van de federale administratie.

Op 14 dagen bezochten onze leden 300 gemeenten, sommige 2 tot 4 keer toe, om de administratieve rompslomp in orde te brengen. Meermaals moesten we dreigen met gerechtelijke stappen. Onze advocaten hingen voortdurend aan de telefoon.

Waarvoor al die moeite? LSP-MAS plaatst daarmee het socialisme, zij het op een bescheiden manier, opnieuw op de politieke agenda. Niet het neoliberale "socialisme" van Stevaert en Di Rupo, noch de stalinistische karikatuur van de PVDA, maar het democratisch socialisme. Vertaald in concrete eisen die vertrekken vanuit de noden van de arbeiders en hun gezinnen. Wat een prestatie voor een partijtje dat 13 jaar geleden – toen nog onder de naam Militant – nauwelijks 30 leden telde, waarvan niet één Franstalige. Uiteraard willen we dat mensen voor ons stemmen. We maken ons echter geen illusies: we besteden nauwelijks 6.000 euro, een fractie van de 5.000.000 euro die de meeste traditionele partijen aan hun campagnes vergooien. Zelfs andere kleine partijen pompen gemakkelijk 50.000 euro in hun campagne. In tegenstelling tot onze concurrenten en tegenstanders is de doelstelling van LSP-MAS in deze verkiezingen niet in de eerste plaats electoraal. We willen vooral ons alternatief op een bredere schaal verspreiden en de krachten om dat alternatief te realiseren, de leden en sympathisanten van LSP-MAS, opbouwen.

In die zin heeft LSP-MAS niet stil gezeten. Sinds het begin van onze campagne zijn 30 nieuwe leden aangesloten. We tellen nu 20 afdelingen, met de mogelijkheid om er de komende maanden 5 nieuwe op te zetten. Uiteraard blijft dit een zeer bescheiden kracht. We zijn er echter van overtuigd dat we vanaf het najaar een periode van intense sociale strijd tegemoet treden. Om dan op een voldoende energieke manier te kunnen tussenkomen, willen we tegen eind juni nog een 70-tal nieuwe leden winnen. Wie zich aangesproken voelt, kan ons vanaf vandaag contacteren.

Langs Franstalige kant komen we voor het eerst op met een lijst van de MAS (Mouvement pour une Alternative Socialiste). We spraken met een aantal kandidaten op de MAS-lijst.

Aïsha Paulis, studente, Elsene, 2e plaats

We komen met de MAS op voor een degelijk kwaliteitsonderwijs dat voor iedereen toegankelijk is. Dat is belangrijk omdat we zien dat Bologna vandaag de politiek van privatiseringen in het hoger onderwijs aan het versnellen is. We gaan naar een onderwijs op twee snelheden: een degelijke opleiding voor een elite, een basisopleiding voor de grote massa. We eisen ook dat wie studeert een inkomen zou hebben zodat de studies kunnen betaald worden. We willen de privatiseringen van de universitaire resto’s en de kantines in de scholen stopzetten.

We komen op tegen alle beperkingen van de democratische vrijheden die de afgelopen decennia zijn afgedwongen. Aan de ULB ben ik actief bij de Actief Linkse Studenten en we liggen er onder vuur van de academische overheden, zeker als we ingaan tegen hun privatiseringspolitiek.

Guy Van Sinoy, ambtenaar, Brussel, lijsttrekker

In de verkiezingscampagne willen we een reeks belangrijke eisen naar voor brengen, maar ook de noodzaak van socialisme: een samenleving waar hetgeen geproduceerd wordt, hoe geproduceerd wordt en hoe het verdeeld wordt, allemaal beslist wordt door de arbeiders en jongeren. Een samenleving waar de productiemiddelen aan de samenleving toebehoren. We leggen steeds uit dat er een partij nodig is om die doelstelling te bereiken, een echte socialistische partij en geen partij zoals de PS of de SP.A vandaag.

Naast het indienen van de lijsten, zijn we er ook trots op dat 8 van de 15 kandidaten op onze lijst jonger zijn dan 30 jaar. Dat geeft aan dat we onder jongeren enorme stappen vooruit gezet hebben de afgelopen periode.

Nadine Mertens, bediende en syndicaal afgevaardigde, Waver, 4e plaats

De verdediging van de openbare diensten is voor mij een prioriteit. Het is schokkend om te moeten vaststellen dat overal in Europa in naam van de liberaliseringen de openbare diensten die opgebouwd zijn met ons geld, ontmanteld worden en vaak tegen spotprijzen verkocht worden aan de priv&.

We mogen niet toelaten dat De Post en de NMBS eindigen zoals Sabena! Het openbaar vervoer moet openbaar blijven. Eenmaal geprivatiseerd, zal de zoektocht naar winst belangrijker zijn dan de veiligheid van de reizigers. De privatisering van het Britse spoor toont dat aan.

Als syndicaal militante, ben ik er niet trots op dat Mia De Vits het ABVV verlaten heeft midden in de campagne voor de sociale verkiezingen om haar carrière verder te zetten in de SP.A. Als voorzitster van het ABVV heeft ze niets gedaan om een veralgemeende strijd te ontwikkelen. De syndicale organisatie moet een tegenkracht vormen in de samenleving. Zonder die tegenkracht hebben de regering en de patroons de handen vrij.

Nicolas Croes, bediende, Luik, 3e plaats

Huisvesting neemt een belangrijke plaats in ons verkiezingsprogramma in. Studies geven aan dat het budget dat gezinnen besteden aan huisvesting veel sneller toeneemt dan de inkomsten. En zonder daartoe studies nodig te hebben, weten we dat veel bescheiden families dit iedere maand erg concreet voelen.

In een samenleving waar iedereen angst heeft om zijn/haar job te verliezen, is de kost van huisvesting erg belangrijk. Voor duizenden arbeiders van Arcelor in Luik, die hun inkomen zullen verliezen door de aangekondigde sluiting van de warme fase, zullen de huurprijzen een drama worden. Het is juist in een periode van sluitingen, herstructureringen,… dat de arbeiders het meest nood hebben aan openbare diensten.