Author: PierreBrx

Om de provinciale kieskringen erdoor te krijgen, heeft de paarse regering vandaag in het Vlaams Parlement moeten beroep doen op de steun die ze kreeg van het Vlaams Blok.

Geert Cool

Sinds de beruchte ‘Zwarte Zondag’ van 24 november 1991, toen het Vlaams Blok voor het eerst een nationale verkiezingsdoorbraak maakte, hadden de traditionele partijen afgesproken om niet met het Blok samen te werken en geen politieke afspraken met hen te maken. Deze taktiek kreeg de naam "cordon sanitaire".

Met LSP hebben wij altijd gesteld dat het cordon absoluut geen oplossing is om de electorale groei van het Vlaams Blok tegen te gaan, als taktiek blijft het immers beperkt tot de gevolgen en dringt het niet door tot de oorzaken waarom het Blok op groeiend kiespubliek kan rekenen. Het cordon houdt geen rekening met het ongenoegen dat aan de basis daarvan ligt. Daarom hebben wij altijd gesteld dat het cordon sanitaire geen nuttig instrument is om het Vlaams Blok te bestrijden. Maar we hebben ook altijd gezegd dat we wel zouden protesteren als het doorbroken wordt, omdat het mee laten regeren van het Blok bijzonder gevaarlijk is.

Totnutoe hield het cordon redelijk stand. Tot de stemming over de provinciale kieskringen dus. Omdat de groenen en de christen-democraten niet voor stemden, zat de regering met een probleem. Voor een twee-derde meerderheid was de steun van het Vlaams Blok noodzakelijk en uiteindelijk kreeg de regering die ook.

De prijs die de regering daarvoor betaalt is evident: het wordt voor iedereen duidelijk dat hun verkiezingsstrategie en de verdeling van hun eigen postjes voor hen zodanig belangrijk is, dat ze hun oude principes zonder veel problemen overboord gooien. Bovendien zet dit precedent de deur open voor verdere samenwerking, zeker op lokaal vlak. Waarom niet, nu het zelfs door de Vlaamse regering wordt aanvaard. In Mechelen lanceerde de lokale N-VA eerder deze maand reeds een voorstel om een ‘eenheidscoalitie’ te vormen met alle partijen die in de gemeenteraad zitten, dus inclusief het Vlaams Blok. Dat soort oproepen zal aan kracht winnen door de principeloze houding van de Vlaamse regering.

Groen!-kopstuk Jos Geysels zei dat de "progressieven" eens "goed moeten nadenken" over wat ze gedaan hebben. Hij bedoelt daarmee dat hij de SP-A verantwoordelijk acht voor het doorbreken van het cordon sanitaire. De SP-A van haar kant zegt dat Groen! zelf verantwoordelijk is voor het feit dat er een twee-derde meerderheid voor de kieshervorming heeft gestemd, aangezien ze zich onthouden hebben en niet tegengestemd. Moest Groen! tegen gestemd hebben, zou er geen voldoende meerderheid geweest zijn. M.a.w beide partijen proberen de hete aardappel door te schuiven naar elkaar.

Het Vlaams Blok zelf zal deze stemming proberen voor te stellen als een overwinning. Er zal geprobeerd worden om het voor te stellen als een poging om de stemming op het Vlaamse niveau te houden zodat de Franstaligen in het nationaal parlement niet kunnen meebeslissen. Niet dat die beslissing er dan anders zou uitzien… Anderzijds kan de vraag gesteld worden hoever het Blok bereid is om te gaan, vandaag zouden ze wellicht zowat alles goedkeuren als ze daarmee maar een politieke rel kunnen veroorzaken. Voor het Blok doet die kieshervorming op zich er niet toe, haar kiespubliek is voornamelijk een passief publiek dat niet actief betrokken is in de werking van de partij. Neen, voor het Blok telde enkel het feit dat zij verantwoordelijk kon zijn voor het leveren van een twee-derde meerderheid. Dat dit aan de door haar zogenaamd gehate paarse regering was, doet er dan niet veel toe. Dat geeft alvast aan hoe beginselvast de oppositie van het Blok is… met de eerste de beste discussie gaat de partij plat op haar buik om het politieke project van paars te redden!

Wij protesteren tegen het doorbreken van het cordon sanitaire. Wij protesteren ook tegen de kiesdrempel die nu zal ingevoerd worden waardoor kleinere partijen moeilijker vertegenwoordigd raken. Dat zijn allemaal middelen die erop gericht zijn om te vermijden dat er een echte oppositie zou ontwikkelen. Nochtans maakt o.a. de wijze waarop het Vlaams Blok zich in deze discussie heeft opgesteld duidelijk dat er nood is aan een oppositie die wel consistent is en die zich juist gaat baseren op de arbeiders en jongeren zelf in plaats van alles te zetten op het meespelen van de politieke spelletjes van de paarse regering.

Vandenbroucke (SP.A) beweert via de dienstencheques 25.000 "jobs" te willen creëren. In het beste geval gaat het echter om halftijdse jobs. Voor zwartwerkers die overschakelen naar het dienstencircuit is zelfs dat niet noodzakelijk. Weigeren is voor werklozen onmogelijk: de RVA beschouwt deze klusjes als een "volwaardige betrekking".

Anja Deschoemacker

Er is sprake van massaal volksbedrog: de discussie over de dienstencheques ging helemaal niet over de noden in de samenleving en hoe eraan tegemoet te komen, maar over een verdere ontmanteling van het idee van volwaardige tewerkstelling. De enige volwaardige tewerkstelling is die je een volwaardig inkomen verschaft.

In de laatste 2 decennia zagen we de enorme opkomst van deeltijds werk. In woorden ging het om de "harmonisering" van beroep en gezin. We zien nu de concrete invulling hiervan in een systeem dat winsten boven menselijke behoeften stelt.

Werkloze vrouwen zullen gedwongen worden in ruil voor een slecht contract (zonder volwaardig loon) een deel van de huishoudelijke taken van de werkende vrouwen te vervullen.

In plaats van de vermaatschappelijking van de huishoudelijke taken, waar socialisten voor pleiten, wordt hier een individuele oplossing aangereikt. Een verder afromen van de verworvenheden van de arbeiders is het gevolg. Een minder dan halftijdse job is nu een "volwaardige job". Of hoe België door Vandenbroucke steeds verder op het pad van het Amerikaanse arbeidsbeleid wordt gezet. Ook hier zal de categorie "werkende armen" een forse uitbreiding kennen, indien het verzet niet wordt georganiseerd.

In deze zaak zou je verzet van de vakbonden hebben verwacht. In realiteit stak Mia De Vits (ABVV) de regering echter een handje toe om het meningsverschil tussen SP.a en PS op te lossen. De Vits, die zou moeten strijden voor volwaardige jobs voor iedereen, stelde regionalisering voor. Wat de Waalse regering de mogelijkheid biedt om secundaire zaken aan te passen, waarmee ze de aanvaarding van slechte jobs kan verdoezelen.

Deze flexibilisering, deze uitbreiding van deeltijds werk, de mogelijkheid om een minder dan halftijdse job op te leggen aan werklozen,… – gesubsidieerd door de overheid (dus jij en ik, via onze belastingen) – saboteert iedere ontwikkeling naar een collectieve oplossing voor zowel de te hoge werkdruk van werkenden als voor de werkloosheid: een arbeidsduurvermindering zonder loonverlies met bijkomende aanwervingen en de creatie van een aantal collectieve diensten.

Dit is een oplossing die tegemoet zou komen aan de nood tot vermaatschappelijking van de huishoudelijke taken die nu gratis door vooral vrouwen worden uitgevoerd. Het zou tevens via een overheidsdienst statutaire, voltijdse en goed betaalde jobs voor iedereen kunnen creëren. Dat deze oplossing niet eens overwogen wordt, ook niet door de PS, toont aan dat het helemaal niet te doen is om de "harmonisering van gezin en arbeid", noch om een oplossing voor de werkloosheid, maar om het oppoetsen van de werkloosheidscijfers en het dwingen van vooral vrouwen in jobs waarmee financiële onafhankelijkheid slechts een verre droom blijft.

Ruzie in het Blok?

Roeland Raes, de hoofdredacteur van het blad Revolte van Voorpost, en voormalig ondervoorzitter van het Vlaams Blok, haalt in Revolte zwaar uit naar een artikel van Alexandra Colen dat verscheen in het Brussels (franstalig) Vlaams Blok blad "Vérités Bruxelloises".

Raes staat gekend als één van de ideologen van het Blok die graag ingaat op de geschiedenis van het rechtse Vlaamsnationalisme. Zo schreef hij voor Revolte een reeks over figuren als Marcel Brauns (een pater die het na de oorlog opnam voor de veroordeelde SS’er Robert Verbelen en in 1991 op een Blok-lijst ging staan), nazi-collaborateur Cyriel Verschaeve of de Verdinaso-aanhanger Leo Poppe met wie Raes een nauwe samenwerking aan de dag legde bij de uitgave van het blad ‘De Schakel’ in Argentinië (waar tal van veroordeelde nazi-collaborateurs zich schuil hielden nadat ze hier voor hun collaboratie werden veroordeeld). Wat Voorpost en hoofdredacteur Raes van die collaboratie vinden, kan kernachtig als volgt worden samengevat: "In 1940 kwam aan het Belgische despotische bewind een einde" (overzicht van de levensloop van Staf De Clerq op de website van Voorpost).

Roeland Raes maakt zich nu kwaad op zijn partijgenote, Alexandra Colen. Colen is een conservatieve super-religieuze "puriteinse kwezel" (dixit Dewinter!). In het blad "Vérités Bruxelloises" had Colen geschreven dat het voor jongeren goed is om te emigreren naar de VS en dat de VS een positieve rol speelt op wereldvlak. Roeland Raes kan het amper geloven: "Verbazend en meer nog, ergerlijk". Zo omschrijft hij de stelling van Colen. En nog: "Ik vrees dat het citaat hierboven geen uitschuiver is vanwege Dr. Colen maar een uiting van een welbepaalde planning. We lezen de laatste tijd in tijdschriften van "onze" strekking toch wel meer stellingnamen en uitspraken, waaruit je kan opmaken de V.S. zowel het wereldgeweten als het intellectuele wereldcentrum zijn, het luilekkerland ook voor jonge Vlamingen."

Raes is kwaad omdat deze Atlantistische stelling ingaat tegen de "Europa derdemacht-opvatting" die hij verdedigt. Raes: "Wat mijzelf betreft, leerde ik dit politiek basisbeginsel bij mensen als Maurice Bardèche ("L’Europe entre Washington et Moscou") een halve eeuw geleden…"

Voor alle duidelijkheid: Bardèche staat ook gekend als een figuur die de holocaust ontkende en in zijn boek ‘Nürnberg ou la terre promise’ schreef hoe de concentratiekampen na de oorlog gebouwd werden met Joodse filmdecors… Het boek ‘Nürnberg ou la terre promise’ werd in het Nederlands vertaald door een goede vriend van Bardèche, Karel Dillen (voormalig "voorzitter-voor-het-leven" van het Vlaams Blok).

"Bush heeft gelijk" aldus Dewinter. Deze stelling is niet naar de zin van voormalig Blok-ondervoorzitter Roeland Raes die een pro-VS houding "ergerlijk" noemt.

Colen staat echter niet alleen met haar pro-VS stellingnames. Meer zelfs, het lijkt op dit ogenblik de officiële lijn van het Vlaams Blok te zijn om zich uit te spreken voor steun aan Bush. Zo demonstreerde Filip Dewinter enkele jaren terug onder een spandoek met de slogan: "Bush heeft gelijk".

Eind 2003 stuurde het Vlaams Blok een brief naar de VS-ambassadeur in België naar aanleiding van een passage in de serie ‘West Wing’ waarin werd gewezen op de band tussen ‘The Flemish Block’ en neo-nazi’s. Het Vlaams Blok schreef toen: "The Vlaams Blok has always adopted a critical but positive view on the United States. The Vlaams Blok was one of the parties that most firmly criticised the ‘genocide law’ and the hypocricy of the Belgian government towards the war on terrorism in Irak. We deplore the way we are portrayed in the American media. If it would be possible I would like to have the opportunity, together with my party president, to meet you personally and convince you of the fact that the Vlaams Blok is not the party as it is portrayed by ‘The West Wing’."

Ondanks zijn persoonlijke afkeer tegenover Colen, lijkt Dewinter hier dus alvast op eenzelfde lijn te zitten als Colen…

Het pro-VS standpunt van Colen is dus alleszins geen geïsoleerd standpunt. De kritiek van Raes breidt zich dan ook uit tot verschillende "tijdschriften van "onze" strekking"… Hij heeft het klaarblijkelijk moeilijk met de houding van het Vlaams Blok in deze. Met hem zullen wellicht nog andere leden van de "oude garde" het moeilijk hebben met een aantal posities van het Vlaams Blok die ze ideologisch als "niet zuiver" zien. De vraag stelt zich dan ook hoe ver die oude garde bereid is van te gaan en wanneer de ideologische "zuiverheid" zal doorwegen op hun partij-loyauteiten. Dat een toch niet onbelangrijk figuur als Roeland Raes die discussie nu eigenlijk openlijk voert, geeft aan dat er spanningen bestaan hieromtrent.

Wordt ongetwijfeld vervolgd…