Frankrijk. NPA trekt naar presidentsverkiezingen met nieuwe kandidaat

Op een nationale conferentie van de NPA (Nouveau Parti Anti-capitaliste) werd een beslissing genomen over de nieuwe kandidaat van de partij bij de presidentsverkiezingen. Het wordt Philippe Poutou, een automobielarbeider bij Ford Blanquefort (bij Bordeaux). Dat is goed nieuws omdat het de kans biedt om de NPA te profileren als partij die deelneemt aan arbeidersstrijd. Anderzijds vond de beslissing om met Poutou naar de verkiezingen te trekken wel plaats tegen een klimaat van crisis binnen de NPA. Het is moeilijk te voorspellen of de NPA met deze campagne uit die crisis zal geraken.

Artikel door Virginy Prégny

De NPA zit op een moeilijk ogenblik. De euforie van de eerste maanden ligt ver achter ons. De oproep om een Nieuwe Anti-kapitalistische Partij op te zetten, gepopulariseerd door Olivier Besancenot, kon toen op een enorme interesse rekenen. Met Gauche Révolutionnaire besloten we om daar een bijdrage aan te leveren. Wij stelden al langer voor om een brede partij op te zetten en om van de NPA een stap te maken in de richting van een nieuwe arbeiderspartij in de strijd tegen Sarkozy en het kapitalisme. Dat is wat we hebben voorgesteld of waarom we bedenkingen naar voor brachten binnen de NPA vanaf de oprichting van de partij. Het was ook de basis voor wat ‘positie 2’ zou worden tijdens het congres van februari 2010.

Tegen de achtergrond van de crisis van het kapitalisme, de belangrijkste crisis sinds de jaren 1930, en de enorme massabewegingen met stakingen en zelfs revoluties, ging de belangrijkste discussie binnen de NPA echter nog steeds over de taktieken bij verkiezingen. Dit systeem zit in een totale impasse. Iedere nieuwe catastrofe, van natuurrampen tot andere rampen, toont aan dat dit systeem zijn beste tijd heeft gehad. Instellingen zoals de EU zijn in crisis. Maar daar wordt amper over gediscussieerd binnen de NPA. Het is een gemiste kans aangezien duizenden jongeren en arbeiders gerevolteerd zijn door de onrechtvaardigheden die aan de basis van dit systeem liggen. Deze jongeren en arbeiders hebben echter geen politiek instrument om de revolte om te zetten in een permanente strijd waarmee stappen worden gezet in de richting van een andere samenleving.

NPA in crisis

Op de nationale conferentie was de meerderheid tijdens de stemming erg nipt (53%). Er was tevens een minderheid van 40% van afgevaardigde die voorstander was van een politiek gericht op het sluiten van allianties met wat “radicaal-links” wordt genoemd (en waarmee vooral het Front de Gauche rond de PCF wordt bedoeld). Die kameraden besloten een publieke fractie op te zetten met als doel om ook als fractie naar buiten te kunnen treden “in discussies met andere politieke, sociale en ecologische krachten in Frankrijk en daarbuiten.” Deze beslissing kan onze partij enkel nog meer verzwakken.

De beslissing van Olivier Besancenot om geen kandidaat meer te zijn, is begrijpelijk. Het is het resultaat van het slechte functioneren van de NPA-leiding sinds haar lancering. Maar deze beslissing brengt de partij wel in de moeilijkheden. Wij waren niet verbaasd door zijn beslissing, ook al zijn we het er niet mee eens (je kan ook niet zomaar midden een staking de strijd verlaten). Dit brengt schade toe aan de NPA maar het zorgt er ook voor dat een laag van arbeiders en jongeren niet langer over een woordvoerder beschikt. Het was het engagement van Olivier aan de kant van de arbeiders en in hun strijdbewegingen die hem zo populair hebben gemaakt. Maar dat betekent uiteraard niet dat hij alle gevolgen van de interne situatie bij de NPA moet dragen.

Met de affaire-DSK ziet het er naar uit dat de PS zich “linkser” zal opstellen met een retoriek die meer de nadruk op het sociale legt vanwege Martine Aubry of François Hollande. Gezien de afkeer tegenover de rechtse politiek, is het mogelijk dat de PS een goede score behaalt. Het Front de Gauche komt met een programma om het kapitalisme beter te beheren (het doet wat denken aan het programma van Mitterand in 1980-81) met enkele radicale accenten om de arbeiders ervan te overtuigen dat de partij druk zal zetten op de PS in het kader van een regering genre ‘gauche plurielle bis’ (de coalitie van alle linkse partijen in de regering).

Ondertussen legt het FN van Marine Le Pen meer sociale klemtonen en maakt deze partij veel lawaai over de corruptie van de vakbondsleiding en de gevestigde politici. Le Pen zal uiteraard een belangrijke vijand zijn in de verkiezingen, waarbij we de strijd enkel kunnen aangaan door nadruk te leggen op ons verzet tegen de superrijken, de kapitalisten, en door ons op een actieve wijze aan de kant van de arbeiders, de jongeren en de “gewone man” te scharen. Door ons te richten op onze werking op de werkvloer en in strijdbewegingen, kunnen we extreem-rechts bestrijden.

Gezien de politieke en sociale situatie is het problematisch dat de NPA opnieuw verdeeld is door electorale discussies. Blijkbaar zijn er op dat vlak geen lessen getrokken uit de rampzalige regionale verkiezingen. Het ergste is dan nog de manier waarop dit gebeurt. Het zet de volledige werking van de partij op de helling en bedreigt zelfs de toekomst ervan. Er waren 3.000 deelnemers aan de nationale consultatie van de leden, maar er waren weinig vergaderingen over de politieke situatie en onze tussenkomst daarin. We moeten ons dan ook de vraag stellen of de NPA niet op weg is om een mislukking te worden.

We zullen de crisis van de partij ook niet oplossen door alles op een verkiezingscampagne te zetten, zelfs niet als het een uitstekende campagne is. Uit de nationale conferentie komt eens te meer naar voor dat de centrale debatten in de partij over verkiezingen gaan. De partij gaat niet in op de enorme mogelijkheden die voortvloeien uit de strijd die ook de komende maanden op de agenda zal staan. Gezien de revoluties in het Midden-Oosten en Noord-Afrika en de strijdbewegingen in het zuiden van Europa, is het niet uitgesloten dat ook de Franse arbeiders en jongeren de komende maanden opnieuw in actie zullen komen. En ook in de eerste helft van dit jaar waren er bijna 800 stakingen in het land!

Gauche Révolutionnaire is als stroming bij de NPA aangesloten om te bouwen aan een nieuwe arbeiderspartij voor het socialisme. De oorspronkelijke oproep liet uitschijnen dat het mogelijk was om aan de NPA deel te nemen en deze oriëntatie naar voor te brengen in discussies, waarbij samen werd gemilititeerd terwijl er ruimte was voor vriendschappelijke debatten over het soort partij dat nodig is alsook over een democratisch functioneren dat zoveel mogelijk militanten betrekt bij de politieke benadering. We denken dat er veel kansen hiertoe gemist zijn en dat het tijd is om de situatie recht te trekken. Er is nood aan een coherente tussenkomst in arbeidersstrijd met een programma dat de noodzaak van socialisme stelt. De partij moet meer democratie kennen in haar functioneren en de interne werking niet overlaten aan de specialisten van fractionele confrontaties.

Wij blijven een bijdrage leveren met het oog op politieke opheldering opdat de NPA een programma zou verdedigen dat een efficiënt instrument is voor de arbeiders. We hopen dat de huidige sfeer van “intern slagveld” er niet toe leidt dat de NPA volledig naar de verdoemenis wordt geholpen.