Betoog op 8 maart tegen seksisme en voor degelijke lonen

Oorlog, wurgende energiefacturen, een zorgsector die leegbloedt en klimaatrampen die steeds meer slachtoffers maken. Dat zijn de ideale omstandigheden voor een verdere toename van uitbuiting en discriminatie. Als we echt voorgoed komaf willen maken met seksisme, moeten we het hele systeem aan de basis van deze ellende doen wankelen en ten val brengen. 8 maart is als historische dag van strijd voor vrouwenrechten al vaker een katalysator geweest voor brede strijdbewegingen. Ook dit jaar zullen de betogingen op de Internationale Vrouwendag deel uitmaken van een wereldwijde agenda van strijd. De inzet is enorm.

door Elise (Brussel)

Stop verkrachtingscultuur

‘De verkrachter, dat ben jij!’ Deze slogan klaagt de verkrachtingscultuur aan en legt de oorzaak van seksistisch geweld bij de staat, het systeem en de mensen aan de macht. In 2019 vertrok deze slogan vanuit Chili en ging hij de hele wereld rond. Helaas blijft hij actueel, ook in België. De afgelopen weken kwamen verschillende universiteiten nogmaals in de media met schandalen rond seksueel grensoverschrijdend gedrag. Studenten en werkenden voelen zich niet veilig in wat normaal net hun omgeving zou moeten zijn: in universiteiten en hogescholen, in uitgaansbuurten en bars…

Maar al te vaak wordt er niet ingegrepen, wordt de klacht geseponeerd, wordt er veel te lang gewacht met een onderzoek, of sterker nog wordt het slachtoffer niet geloofd of zelf beschuldigd. Een rookgordijn wordt opgetrokken, seksisme wordt weggemoffeld en oogluikend toegelaten als ‘iets dat nu eenmaal bestaat’. Dit wordt enkel doorbroken als er een beweging ontstaat waardoor zwijgen onmogelijk wordt.

Wat met preventie? Wat met opvang, langdurige en gespecialiseerde begeleiding voor slachtoffers? Wat met socio-medische centra in elke wijk? Het welzijn van vrouwen is blijkbaar ‘te duur’. De goedkope maatregelen en het eenmalig effectief straffen van een dader dienen vaak meer als imagoredder. Van een echt resultaatgericht engagement, gekoppeld aan de nodige middelen en gebaseerd op een doortastende analyse van de vele vormen die seksisme aanneemt op school, op de unif, op de werkvloer, in de wijken, is er geen sprake.

Kopzorgen in de zorgsector

Er is niets deprimerender dan te leven in een tijdperk gekenmerkt door pandemieën, klimaatrampen, wereldwijde inflatie, toenemende honger en armoede, imperialistische oorlogen, discriminatie en geweld. Of toch: dit alles beleven in een systeem dat deze crises voortbrengt en geen enkele manier heeft om ze op te lossen of in de toekomst te voorkomen. Geen wonder dat de mentale gezondheid van jongeren er op achteruitgaat!

Helaas stapelen de mentale gezondheidsproblemen zich op zonder dat het aantal zorg- en hulpverleners volgt. Afgeschrikt door de enorme tekorten, lage lonen en slechte arbeidsomstandigheden, ontvluchten steeds meer mensen de zorgsector. De chronische wachtlijsten voor psychologische ondersteuning, voor een sociale woning, in de zorgsector … verzieken onze maatschappij. Ze tonen dat het welzijn en de toekomst van vrouwen en LGBTQI+ personen ‘on hold’ worden gezet. Tot wanneer? Dat is niet duidelijk. Intussen moeten mensen zichzelf maar behelpen: deeltijds werken omdat de kinderopvang of ouderenzorg te duur wordt, nog wat langer in een onveilige thuis- of werksituatie blijven zitten omdat je zonder kans op een sociale woning voor de komende 10 jaar op straat zou belanden.

Feministen en syndicalisten aller landen, verenigt u!

De rijken worden steeds rijker en de bevolking wordt armer. Vakbondsstrijd voor hogere lonen en meer sociale bescherming is essentieel. Eisen zoals een hoger minimumloon, een 30-urenweek met behoud van loon en bijkomende aanwervingen, degelijke arbeidsomstandigheden, meer sociale zekerheid … zijn bij uitstek feministisch. Ook de nationalisatie van de energiesector en andere sleutelsectoren in onze economie zou niet alleen een groene transitie mogelijk maken, maar ook energie betaalbaar houden en budget vrijmaken om te investeren in publieke diensten, sociale woningen, vluchthuizen, onderwijs… als deel van de strijd tegen seksisme.

Financiële onafhankelijkheid is onmisbaar om je eigen keuzes te maken in het leven, om gewelddadige situaties beter uit de weg te kunnen gaan, om jezelf te ontplooien enz. Zo’n financiële onafhankelijkheid vereist degelijke lonen (ook in de ‘vrouwelijke’ sectoren), voldoende publieke kinderopvang en zorgcentra, degelijke pensioenen voor iedereen. De zogenaamd feministische regering is echter duidelijk niet van plan om met een breed investeringsplan te komen om de financiële onafhankelijkheid van vrouwen mogelijk te maken. Elke oplossing die zij binnen het kapitalistisch systeem aanbiedt is halfslachtig en zwak. Wij verdienen meer dan dat! Een samenleving zonder seksisme is mogelijk, en daarvoor moeten we ons organiseren. In België en internationaal. Afspraak op de betogingen op 8 maart!