Volgens de werkgevers en hun regering moeten we kiezen: maatregelen tegen hoge energieprijzen of looneisen. We laten ons niet chanteren: beiden zijn nodig. De woede onder de bevolking is groot. Voor meer dan de helft van ons dreigt energie-armoede. De winkelkar is onbetaalbaar geworden. Als we onze woede niet organiseren, zal de verarming verder doorzetten. De algemene staking van 9 november moet NU voorbereid worden!

LSP-pamflet. Download hier de PDF

Met personeelsvergaderingen en organisatie op de werkvloer kunnen we van die staking een succes maken. Het kan ook de druk opvoeren op die vakbondsleiders die nog twijfelen of die bereid zijn om in ruil voor maatregelen rond de energieprijzen de loonstrijd te begraven. De situatie is te ernstig om ons te laten bedriegen zoals met de taxshift in 2015 die enkel goed was voor de bedrijven. Elk teken van zwakte zal tegen ons gebruikt worden. We laten ons niet chanteren, maar bouwen acties op tot we winnen!

Handen af van de index! Verhoog alle lonen met €2/uur (€330/maand)!

Het kraakt! Premier De Croo waarschuwt voor vijf tot tien moeilijke winters. Moeilijk voor ons, niet voor politici, patroons en speculanten. Vooral energie en voedsel duwen de inflatie boven de 10%. Dat zijn uitgaven die zwaar wegen bij werkende gezinnen, bij die met de laagste inkomens nog het zwaarst.

Gelukkig hebben we nog de index, maar zelfs die wordt in vraag gesteld door de werkgevers. Om de verarming te stoppen, mag niet geraakt worden aan de index en moeten alle ondermijningen ervan ingetrokken worden. Nu al vindt 7 op de 10 dat de index niet volstaat om de hogere kosten te dragen.

We staan sterker als we allemaal samen strijden. De eis van een algemene loonsverhoging van €2/uur of €330 per maand kan ons verenigen. Een onmiddellijke verhoging van alle lonen, ook de laagste, is nodig om de koopkracht te herstellen.

Kunnen de werkgevers dit niet betalen? Ze boeken al jarenlang recordwinsten. Engie kwam aan 5,2 miljard euro in de eerste jaarhelft en kreeg nog eens 600.000 euro Vlaamse subsidies cadeau. Niet-financiële bedrijven hebben een gemiddelde bruto winstmarge van 46%. Dat is 10% meer dan 20 jaar geleden en een pak meer dan in de buurlanden. De dividenden aan de aandeelhouders van 1200 grote bedrijven stegen dit jaar met 11,3% tot 545 miljard dollar, in België zelfs met 25%.

In plaats van rechtstreeks te investeren in productie, wordt de door ons geproduceerde rijkdom uitgedeeld aan aandeelhouders. Dus er is voldoende geld voor een volwaardige index en loonsverhoging!

Voor de bedrijven die door de hoge prijzen voor grondstoffen en energie in de problemen komen, moet de oplossing niet in de zakken van de kleintjes, maar in de koffers van de grote gezocht worden! Als bedrijven zeggen dat het water hen aan de lippen staat en dreigen met jobverlies, moeten hun boeken op tafel gelegd worden zodat de werkenden kunnen nagaan of dat wel klopt. Ze mogen uitleggen waarom de recordwinsten niet gebruikt werden als reserve voor moeilijker tijden. Desnoods moeten bedrijven genationaliseerd worden om jobs te redden.

Blokkeer de prijzen: nationaliseer de energiesector!

Premier De Croo zegt dat de energiemarkt “zot” is. Timmermans (VBO) moet toegeven dat de markt irrationeel werkt. Toch willen zij niet raken aan de markt en vragen de werkgevers nogmaals extra steun van de gemeenschap om hun winsten veilig te stellen.

Prijsplafonds, afromen van de winsten of een publieke pool zijn goede voorstellen, maar te beperkt: ze laten de macht aan de markt. Zolang de markt het voor het zeggen heeft, kan die tekorten organiseren, speculatie opvoeren en de gemeenschap chanteren.

Om de prijsstijgingen en verdere uitbuiting te stoppen, moet de volledige energiesector genationaliseerd worden onder controle van het personeel en de gemeenschap. Dan kunnen we democratisch beslissen over de productie, distributie en investeringen in duurzame en betaalbare energie.

Opbouwen naar een sterke algemene staking op 9 november !

Er mag geen twijfel bestaan over de nood van een algemene staking op 9 november. We mogen ons hierbij niet laten verdelen, tussen landsdelen of tussen vakbonden, we hebben dezelfde belangen. We zullen onze eisen maar kunnen afdwingen door een krachtsverhouding op te bouwen.

1. Breng de waarheid aan het licht

Wist je dat de stijging van de Belgische lonen sinds 1996 12% lager ligt dan de productiviteitsgroei? Iedereen heeft recht op de waarheid om te oordelen wat er nodig is. De vakbonden zouden een koopkrachtkrant kunnen uitbrengen die voor iedereen beschikbaar is. Informeren is het startpunt.

2. Elke werkplek betrekken

Vakbondsdelegaties hebben een centrale rol in het ontwikkelen van een dynamiek op de werkvloer. Zij kunnen bijvoorbeeld infosessies en personeelsvergaderingen organiseren. Zo kunnen ook sectorspecifieke eisen opgesteld worden om alle collega’s volop te betrekken en mobiliseren. Vakbonden kunnen daarenboven werkenden uit verschillende sectoren samenbrengen.

3. Verenig alle onderdrukten in de samenleving

Een echte krachtsverhouding opbouwen t.a.v. de bedrijfsleiders en kapitalisten vraagt om steun en betrokkenheid van de mensen in de straat. Denk maar aan de jongeren, die steeds moeilijker een toekomst kunnen uitbouwen, of gepensioneerden, die een groot deel van de mensen in armoede uitmaken. We laten niemand achter. We zijn solidair met elkaar!

Wij stellen het volgende noodprogramma voor:

• Betalen om te gaan werken? Geen denken aan! Volledige vergoeding van de vervoerskosten.
• Volledig herstel van de index met controle van de werkende klasse over de berekening en samenstelling ervan. Telkens wanneer de index wordt overschreden, moeten alle lonen en uitkeringen onmiddellijk worden verhoogd.
• Breek de loonwet! Verhoog alle lonen met 2 euro per uur (330 euro per maand)!
• Verhoging van het minimumloon tot €15 per uur of €2.470 bruto per maand en het minimumpensioen op €1.700.
• Gelijk loon voor gelijk werk! Voor een individualisering van sociale uitkeringen en de herwaardering ervan boven de armoedegrens.
• Tegen de onhoudbare werkdruk en voor werkgelegenheid: de 30-urige werkweek zonder loonverlies, met compenserende aanwerving.
• We hebben een massaal investeringsplan nodig om openbare diensten zoals openbaar vervoer, kinderopvang, onderwijs, gezondheidszorg uit te breiden en gratis te maken …
• Voor onze portemonnee en voor een groene transitie: nationalisering van de hele energiesector!
• Bevries alle huurprijzen. Voor de massale bouw van sociale woningen, zodat de vastgoedmarkt niet wordt overgelaten aan de grillen van huisbazen en speculanten.
• Belast de grote fortuinen.
• De financiële sector nationaliseren onder democratische controle om kapitaalvlucht te vermijden en zodat de gemeenschap een overzicht heeft van alle geldstromen en de beschikbare middelen worden geïnvesteerd in wat sociaal noodzakelijk is.
• Stop de oorlog in Oekraïne! Een einde aan alle imperialistische conflicten.
• Voor een democratisch geplande economie, democratisch socialisme.

4. Een actieplan om te winnen

Het opbouwend actieplan met geslaagde acties in het najaar van 2014 deed de regering-Michel wankelen en toonde onze gezamenlijke slagkracht. De regering bleef toen enkel overeind omdat er geen tweede, krachtiger actieplan kwam met bv. een reeks algemene stakingen van 24, 48 of 72 uur. Zo’n fout kunnen we ons niet meer permitteren.

Het grote gevaar is dat ze ons nu laten aanvaarden dat de lonen niet stijgen en de loonnormwet blijft bestaan. De recessie zal gebruikt worden om ons te chanteren. We leven niet om te werken, we werken om te leven. Wij willen resultaat: een beter, betaalbaar leven voor iedereen! Dat is niet mogelijk binnen het kapitalisme dat ons van de ene crisis in de andere sleurt.