Vijf voorstellen om het strijdsyndicalisme van onderuit te versterken

Delegees, militanten en alle werkenden en hun gezinnen staan voor een hete herfst van sociale onrust. Dit brengt heel wat uitdagingen met zich mee. Een strijdbaar syndicalisme is essentieel en iedereen kan daaraan bijdragen. Enkele voorstellen.

door een delegee

1. Onze woede organiseren en daarbij zoveel mogelijk mensen betrekken

We staan sterker als we personeelsvergaderingen organiseren om acties voor te bereiden. Bijeenkomsten waarop iedereen kan spreken, vergroten de betrokkenheid. Het helpt om collega’s van andere afdelingen te ontmoeten, het biedt mogelijkheden om de situatie van het bedrijf en om eisen te bespreken, maar ook om vragen te beantwoorden en zelfs om materiaal als spandoeken, bordjes, specifieke slogans enzoverder voor te bereiden. Een personeelsvergadering maakt de sfeer onder de collega’s duidelijk en biedt een kans om enthousiasme te stimuleren om twijfelaars over de brug te trekken. Voor delegees biedt het een kans om toekomstige delegees te leren kennen.

2. De eenheid van alle collega’s versterken, geen ruimte laten voor verdeeldheid

Alleen staan we altijd zwakker. De werkende klasse is divers inzake geslacht, seksuele geaardheid, huidskleur, godsdienst … Actief ingaan tegen discriminatie stelt iedereen in staat om mee te doen en zich goed te voelen in de beweging.

Seksistische of racistische ‘grapjes’ zijn onaanvaardbaar, zelfs indien de makers het onschuldig vinden. Zal een collega die door een leidinggevende seksueel geïntimideerd wordt, naar een delegee stappen die er zelf grapjes over maakt? Zal zij aan een stakerspost of een delegatie in een betoging deelnemen als ze weet dat er daar ongepaste opmerkingen volgen? Seksisme, racisme of LGBTQI+fobie ondermijnen de kracht van onze klasse en mogen geen millimeter terrein winnen. Actiedagen als 8 maart, de internationale vrouwendag, bieden overigens de kans om onder collega’s te discussiëren over seksisme en hoe dat te stoppen in de samenleving en op het werk.

Verdeeldheid kent vele vormen. De bazen spelen ons graag tegen elkaar uit: bediende versus arbeider, publieke versus private sector, rode versus groene vakbondsleden. Als we elkaar bekampen, kijkt de baas als lachende derde toe.

Solidariteit is noodzakelijk om overwinningen te boeken. Dat kunnen we ook versterken door bijvoorbeeld piketten van andere bedrijven te bezoeken, deel te nemen aan acties van andere sectoren of solidariteitsmoties op te stellen en/of solidariteitsfoto’s met een boodschap te verspreiden via sociale media. Bij strijd op de eigen werkplek is het dan overigens gemakkelijker om zelf steun en solidariteit van anderen te krijgen.

3. Maak het concreet

Voor nationale betogingen en acties krijgen de afgevaardigden (gewoonlijk) pamfletten en affiches. Dat is slechts het begin. Elke collega moet aan de campagne kunnen deelnemen. Pamfletten uitdelen als je geen afgevaardigde bent, is niet altijd aangewezen. Maar er zijn tal van mogelijkheden: de actie bespreken in de lunchpauze of na het werk, een krantenartikel over een sociaal thema op het prikbord hangen … Uiteraard is het daarbij nooit mogelijk om echt iedereen te overtuigen.

Een nationale campagne concretiseren op bedrijfsniveau is nuttig om die collega’s die zich nog niet betrokken voelen mee te krijgen. Een pamflet geschreven door collega’s heeft soms meer effect. Als voorbereiding op de hete herfst die zich nu al aankondigt, kunnen de bedrijfscijfers bovengehaald worden: dividenden, omzet, winsten …

Een stakerspost is trouwens aantrekkelijker als er behalve een tent en tafel voor koffie en croissants ook ruimte is voor dit soort materiaal om discussies te stimuleren.

4. Onze werkplek in zijn mondiale context beschouwen

Sommige delegees denken dat hun vakbondsactiviteit enkel over het eigen bedrijf gaat. Het is echter belangrijk om te weten waar het bedrijf naartoe gaat, welke tendensen er in de sector zijn (digitalisering, uitbesteding, fusies en overnames) en meer algemeen is het nuttig om de Belgische en zelfs de internationale economie op te volgen. Dat gaat niet om abstracte kwesties, maar om het verzamelen van informatie en inzichten om met de collega’s beter voorbereid te zijn. Door het nieuws te volgen, kunnen we ook beter antwoorden op de patronale argumenten rond lonen, index, pensioenen …

5. De rode draad: een krachtsverhouding opbouwen

Een strijdbaar syndicalisme opbouwen, betekent er elke dag hard voor werken. Elke gelegenheid om andere delegees te ontmoeten en ervaringen uit te wisselen over hoe problemen aangepakt worden, is nuttig. Daarbij en in de dagelijkse syndicale werking is er één rode draad: het opbouwen van een krachtsverhouding waarmee de werkenden sterker staan.