Your cart is currently empty!
Britse verkiezingen: nederlaag voor de regeringspartijen
De regionale verkiezingen van 6 mei maakten duidelijk dat er op een jaar tijd veel kan veranderen. Amper een jaar na de parlementsverkiezingen leden de regeringspartijen (Conservatieven en Liberaal Democraten) een forse nederlaag. Dat is het resultaat van een hard besparingsbeleid gecombineerd met snelle vooruitgang voor de allerrijksten. De duizend rijksten werden 18% rijker op een jaar tijd. De anderen moesten het met een afbouw van de openbare diensten en een aanval op hun levensstandaard doen.
Vooral de Liberaal Democraten leden een forse nederlaag, de partij verloor 700 gemeenteraadsleden en 12 Schotse parlementsleden. Bovendien verloor de partij in het referendum over de hervorming van het kiesstelsel.
De Conservatieven kunnen opgelucht zijn met hun resultaat. In de arbeidersbuurten in het noorden van Engeland waren ze al zo onpopulair dat ze er geen zetels meer moesten verdedigen. En ook waren er geen verkiezingen in Londen dit jaar. Door het zware verlies van de Liberaal Democraten konden de Conservatieven hun aantal zetels zelfs licht verbeteren. Het is echter een illusie te denken dat deze partij geen prijs zal betalen voor het asociale besparingsbeleid.
Labour won 800 nieuwe gemeenteraadszetels. Dat was niet zozeer door haar beleid op lokaal vlak, eerder ondanks dat beleid. Miljoenen mensen stemden nu voor Labour om de regering af te straffen en in de hoop dat gemeenteraden onder Labour-bewind minder brutaal te keer zouden gaan.
Door deze electorale groei van Labour stond ook het extreem-rechtse BNP onder druk. Dit betekent echter niet dat de BNP geen electorale terugkeer kan kennen. Tegen de achtergrond van stijgende werkloosheid kan er een zekere openheid zijn voor racisme.
Het enthousiasme voor Labour was beperkt. Dat blijkt uit het resultaat in Schotland, waar het de SNP was die met de overwinning ging lopen. (> lees hier een uitgebreide analyse van de Schotse verkiezingen). Labour biedt geen alternatief op de besparingen en zal daar waar het aan de macht is evenzeer overgaan tot privatiseringen en aanvallen op de openbare diensten. Dit gebeurt nu al in de gemeenteraden waar Labour voordien al over een meerderheid beschikte.
Trade Unionists and Socialists Against Cuts
De campagne van de TUSC (Trade Unionists and Socialists Against), een alliantie van vakbondsmilitanten en socialisten, was een stap in het organiseren van het verzet tegen alle besparingen. De komende periode zal er vanuit de anti-besparingsbeweging ongetwijfeld verder worden gediscussieerd over het opzetten van eigen politieke campagnes tegen de verantwoordelijken voor de besparingen. De TUSC speelde daar nu al op in met 174 kandidaten in 50 gemeenten in Engeland.
Deze kandidaten haalden samen 25.000 stemmen. In 13 districten haalde TUSC meer dan 10% van de stemmen, in een kwart van de districten meer dan 5%. In een op de acht districten deed de TUSC het beter dan de Liberaal Democraten.
Deze verkiezingscampagne was belangrijk om vakbondsmilitanten en socialisten bijeen te brengen en de discussie over een politiek instrument in de strijd tegen de besparingen op de agenda te plaatsen.