Britse arbeiders op naar strijd van de eeuw

Artikel door Bart Vandersteene uit de mei-editie van De Linkse Socialist

Op 26 maart 2011 vond in Londen de grootste vakbondsbetoging in decennia plaats. Er waren zeker 500.000 en misschien zelfs 700.000 werkenden en jongeren aanwezig op deze indrukwekkende manifestatie. De media in België concentreerden hun aandacht voor 90% op de enkele rellen in de marge van de betoging. Het is een beproefde tactiek om op die manier de relevantie van het protest en de inhoudelijke thema’s naar de achtergrond te verwijzen.

Harde besparingen

Op 20 oktober 2010 kondigde de regering van Conservatieven en Liberaal-Democraten een besparingspakket van 81 miljard £ aan of een kleine 100 miljard euro. Door deze besparingen kunnen tot 700.000 jobs in de openbare diensten sneuvelen. Een groot deel van het sociale weefsel in de samenleving gaat voor de hakbijl. Zodra deze cijfers vertaald werden in concrete besparingen op lokaal vlak, ontstond een massaal gedragen protestbeweging.

In veel steden zullen dit jaar nog bibliotheken en zwembaden de deuren sluiten. Diensten voor zwangere en net bevallen vrouwen gaan dicht, jongerenprojecten worden stilgelegd, allerhande sociale diensten verliezen hun subsidiëring. Honderden lokale protestacties en betogingen, gaande van enkele honderden tot duizenden aanwezigen, zijn uitgemond in een voorlopig hoogtepunt met de indrukwekkende nationale manifestatie van 26 maart. Sindsdien zijn de lokale actiegroepen als paddestoelen uit de grond omhoog geschoten.

Vakbonden tonen potentieel

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

NSSN en TUSC: twee belangrijke ontwikkelingen in de strijd

Enkele jaren geleden werd op initiatief van de RMT (de vakbond van spoorweg-en maritiem personeel) het National Shop Stewards Network (nationaal netwerk van delegees) opgezet. Dit netwerk werd een verzamelplaats voor de belangrijkste strijdbare syndicalisten om acties en initatieven te coördineren. Vorig jaar ontstond de Trade Union and Socialist Coalition, een electorale coalitie van vakbondsactivisten en socialisten die zich politiek verenigden om een alternatief op de besparingslogica van de klassieke partijen te bieden. Ook al zal deze coalitie in de lokale verkiezingen van 5 mei nog geen potten breken, hier en daar zullen er zeker enkele goede resultaten zijn voor de 170 kandidaten. De TUSC wordt steeds meer de politieke coalitie die de vertegenwoordiger van het brede verzet tegen de drastische besparingen kan worden. In beide initatieven spelen de linkse socialisten van de Socialist Party een cruciale rol.
[/box]

Op de betoging van 26 maart waren er gepensioneerden, studenten, lokale activisten uit de wijken, maar vooral veel vakbondsleden en militanten. De passage van de delegatie van Unison (vakbond van de openbare diensten) nam op zich al een uur in beslag. En elke delegatie van klein tot groot had een eigen kleurvolle animatie. Alle commentatoren die in het verleden de rol en de kracht van de vakbonden naar vuilnisbak hadden verwezen, werden nu passend van antwoord gediend.

De vraag op die op ieders lippen hing, was: “Hoe verder?” Hoe kan de vakbeweging haar kracht gebruiken om deze besparingen effectief te stoppen?

Aanvankelijk reageerde de vakbondsfederatie heel lauw op de aankondiging van de besparingen. Ze weigerde over te gaan tot stakingsacties en kondigde pas in de verre toekomst, op 26 maart, een nationale betoging aan. De poging om op die manier het verzet op de lange baan te schuiven, heeft een averechts effect gehad. De manifestatie van 26 maart werd een referentiepunt voor alle lokale activisten.

De vakbondsfederatie TUC had deze betoging vooropgesteld als een grote verkiezingsbijeenkomst voor Labour, dat in de komende gemeenteraadverkiezingen de grootste winnaar zal zijn, ten koste van de Libdems en Tories die op een verpletterende nederlaag afstevenen. Ondanks de mogelijke verkiezingsoverwinning van Labour is er weinig vertrouwen in die partij. Waar de sociaal-democraten in de steden en gemeenten mee besturen, voeren ze het besparingsbeleid van de nationale regering gedwee uit.

30 juni: staking openbare sector?

De betoging van 26 maart moet het startsein vormen voor een krachtige campagne met acties, betogingen en bezettingen van de met sluiting bedreigde diensten, maar vooral voor gecoördineerde stakingsacties om de besparingen te kunnen verslaan.

Op de betoging kwam onze zusterpartij, de Socialist Party, tussen met een 60-tal stands en honderden actieve militanten die de betogers aanspraken met onze slogan “Tegen alle besparingen” en “Voor een gecoördineerde algemene staking”. Die boodschap kreeg een grote echo, we verkochten 3.000 exemplaren van ons weekblad en honderden betogers gaven aan lid te willen worden.

Intussen hebben drie vakbonden uit de openbare sector aangekondigd om op 30 juni stakingsacties te organiseren. Het gaat om vakbonden met een linksere leiding (PCS – Public and Commercial Services union, de NUT – National Union of Teachers en de UCU – University and College Union). Dit zijn niet de grootste vakbonden, maar het vormt een goede aanzet om effectief tot een algemene staking van de publieke sector te komen.