Vlaamse regering wil ons doen betalen. Dit is geen ‘klimaatbeleid’!

Een week lang werd gedebatteerd over het Vlaamse klimaatbeleid. Zuhal Demir verklaarde niet naar Glasgow te gaan zonder akkoord. Het akkoord kwam er, maar Demir is door een geval van Covid-19 op haar kabinet toch niet naar Glasgow kunnen gaan. Het was de kers op de taart van een Vlaamse regering die een compleet mal figuur sloeg. De Vlaams-nationalisten zullen het wellicht niet graag horen, maar het leek alsof ze de voorbije week een nieuwe standaard van ‘Belgisch surrealisme’ wilden vestigen.

De voorstellen van de Vlaamse regering zijn totaal niet gericht tegen de verantwoordelijken van vervuiling en CO2-uitstoot. Neen, alle verantwoordelijkheid wordt doorgeschoven naar gewone mensen. Op een ogenblik dat onze levensstandaard al te lijden heeft onder de steeds hogere prijzen, in het bijzonder voor energie en wonen, wordt daar nog een schep bovenop gedaan. De centrale maatregelen van de Vlaamse regering houden in dat wij dure elektrische wagens moeten kopen en dat wie in een oudere woning woont, moet betalen voor een renovatie. Er is geen enkel plan om renovaties gecentraliseerd aan te pakken, om bijvoorbeeld wijk per wijk de isolatie te verbeteren en andere maatregelen te nemen. Er is geen enkel plan om transport anders te organiseren, met een centrale rol voor meer openbaar vervoer dat uitgebreider is dan wat er vandaag is. Dat alles is voor de Vlaamse regering onbetaalbaar en dus wordt de factuur doorgeschoven naar ons. De gewone werkenden, in het bijzonder de armsten, worden het hardst getroffen. De wereldvreemde ministers houden zich ondertussen bezig met framing in de mainstream media.

Alsof het nog niet erg genoeg was, maakt de Vlaamse regering van het ‘klimaatplan’ gebruik om het openbaar vervoer aan te vallen… De regering, die het beleid en de directie van De Lijn controleert en bepaalt, stelt dat De Lijn niet snel genoeg overschakelt op elektrische bussen en dat daarom tot de helft van de ritten door private pachters zal worden gedaan in de toekomst. Die private pachters zijn volgens de Vlaamse regering ‘productiever’ en ‘flexibeler’. Het trage vergroeningsproces van het materieel van De Lijn is het resultaat van een gebrek aan middelen, aan planning rond de infrastructuur en het materieel, kortom het gevolg van een falend beleid. De verantwoordelijke daarvoor is de Vlaamse regering zelf. Het vergroten van het aandeel van private onderaannemers in het aantal ritten is er enkel op gericht om de loon- en arbeidsvoorwaarden verder te ondermijnen en om zowel personeel als reizigers te laten betalen voor de vergroening. Terwijl iedereen weet dat meer en beter openbaar vervoer een essentieel onderdeel van een klimaatbeleid is, gaat de Vlaamse regering in de andere richting. Dat durft die Vlaamse regering als ‘klimaatbeleid’ voor te stellen. Helaas is het geen sketch uit ‘De Ideale Wereld’ of een geval van verborgen camera,  die dames en heren van de traditionele partijen in de Vlaamse regering menen het echt.

Als we de voorbije week één iets geleerd hebben uit het Vlaamse ‘klimaatdebat’, dan is het dat we van deze regering en deze traditionele politiekers niets kunnen verwachten. Ze zijn integendeel meer bezig met het saboteren van onder meer het openbaar vervoer dat net het begin van enige klimaatambitie zou vormen. De vraag die zich opwerpt, is hoe we de strijd zullen opvoeren om tot de maatregelen te komen die nodig zijn. Het klimaatprotest met de betoging van 10 oktober, de jongerenbetoging van 22 oktober in Gent en nu het protest in Glasgow zijn een uitstekend begin. Dat klimaatprotest moeten we concretiseren met eisen als meer en beter openbaar vervoer, een plan van massale publieke investeringen in groene infrastructuur en openbare diensten, energie en andere vervuilende sectoren in publieke handen zodat de gemeenschap er democratisch over kan beslissen in plaats van het over te laten aan het winstbejag van grote bedrijven … We zullen dit niet zomaar bekomen, er is strijd nodig waarin we een krachtsverhouding moeten opbouwen om het falende systeem omver te werpen en te vervangen door een socialistische samenleving waarin de belangen van de werkende klasse en de leefbaarheid van onze planeet centraal staan.