Henri getuigt: “Op 82 jaar word ik terug politiek actief”

Tijdens het zomerkamp van LSP, Actief Linkse Studenten en campagne ROSA ontmoetten we Henri, een veteraan uit de marxistische linkerzijde in ons land die al enkele jaren politiek inactief is. We ontdekten zijn vriendelijkheid, zijn leergierigheid en zijn verlangen om de lessen van zijn militante leven te delen met jongere generaties. De volgende tekst schreef hij tijdens het kamp. Nadien begon hij een reeks discussies met LSP en besloot hij lid te worden.

“Ik heb genoten van het strijdbare socialistische zomerkamp. De voorstelling van de internationale werking was zeer interessant, goed onderbouwd en met enthousiasme gebracht. De discussie over parlementarisme heeft me veel bijgeleerd. Ik kwam er tussen om uit te leggen dat het parlementarisme het resultaat was van de Franse burgerlijke revolutie van 1789. Het was een democratische verworvenheid. Maar de gekozen vertegenwoordigers van de burgerlijke partijen spelen uiteraard steeds hun rol als verdedigers van het kapitaal en het kapitalistische regime. Het democratische karakter ervan is dan ook beperkt.

“Het democratische organisme van het proletariaat is de sovjet (een raad of comité waarin arbeiders en soldaten zich organiseerden). Dat is het meest democratische orgaan en de bevoorrechte plaats van de vrijheid. Het is ontstaan door de communistische revolutie van oktober 1917 in Rusland, in Petrograd en Moskou. Het was ook internationalistisch. Zo vertelt de Amerikaanse communistische schrijver John Reed in zijn boek ‘Tien dagen die de wereld deden wankelen’ over de Russische revolutie van oktober 1917 dat hij, aanwezig bij de sovjet in Petrograd en als Amerikaanse burger, het woord vroeg. Sovjetpresident Leon Trotski gaf hem het woord en hij kon de steun van de Amerikaanse communisten aan de Russische Oktoberrevolutie naar voren brengen.

“Het toont het internationalisme van de Russische Communistische Partij van Lenin en Trotski. In 1924 verdedigde Stalin de bouw van een bureaucratische kaste die de communistische revolutie van het proletariaat verraadde. Lees hiervoor Leon Trotski’s ‘De Verraden Revolutie’. Stalin verdedigde de opbouw van het socialisme in één land, dat zich verzet tegen het proletarische internationalisme. Lenin en Trotski verdedigden de uitbreiding van de revolutie op internationaal niveau en steunden de strijd van de Duitse communisten onder leiding van Rosa Luxemburg en Karl Liebnecht. Maar de Duitse sociaaldemocraten hebben Rosa Luxemburg en Karl Liebnecht verraden en vermoord. Zij waren verantwoordelijk voor het mislukken van de socialistische revolutie in Duitsland en lieten Stalin toe de lijn van de opbouw van het socialisme in één land, Rusland, te verdedigen. Het gevolg was de overwinning van Hitlers fascisme, dat in Duitsland de macht greep en verantwoordelijk was voor de Tweede Wereldoorlog.

“Onder de bescherming van de bomen, ben ik nu aan het schrijven. Bomen zijn leven, liet René Magritte zien in zijn werk. Het is het product van de natuur. Ik hou van bomen, vooral van de hoge takken die in de wind zwaaien. Het is ochtendgloren, de lucht is grijs, er is geen zon en het is al de laatste dag van het kamp. Morgen ruimen we op en dan ga ik terug naar Brussel. Pablo is zo vriendelijk om me te brengen met zijn auto. Hij is brandweerman en vakbondsactivist. Hij rijdt heel goed zodat ik me veilig voel. De verantwoordelijke van de krant zei me dat hij geïnteresseerd was om mijn artikel te publiceren en dat hij het op de computer zal typen. Het maakt me heel blij dat ik op 82 jaar terug kan keren naar politiek activisme. Ik heb nog een paar jaar te leven en zal er gebruik van maken om te lezen, te schrijven en actief te zijn.

“Ik luisterde en nam deel aan de commissie over vrouwen en seksisme. Ik heb er gezegd dat ik me niet altijd goed gedragen heb ten opzichte van vrouwen. Door mijn karakter en de opvoeding van mijn vader, die heel seksistisch was, keek ik neer op vrouwen. Toen ik tiener was, hielp ik mijn oudere zussen Georgette en Renée niet toen ze de afwas deden. Maar ik hield veel van ze. Met Renée ben ik op ontdekkingstocht gegaan en heb ik Parijs bezocht. We gingen van Saint Ghislain met de trein naar Mons, daarna naar Lille en verder in Frankrijk. In Parijs vond ik de Tulleries, de oevers van de Seine, de wijken Saint-Michel en Saint-Germain des Prés mooi. Het was het Mekka van het existentialisme van de schrijver Jean-Paul Sartre en zijn metgezel Simone de Beauvoir. Van Sartre las en ontdekte ik “La nausée”, zijn theater en ook het zeer interessant maar moeilijk boek “L’être et le néant”. Daarin legt hij uit dat het bestaan voorafgaat aan de essentie. Dit is existentialisme, in tegenstelling tot de Griekse Plato voor wie de essentie voorafgaat aan het bestaan.

“In de workshop van campagne ROSA over de onderdrukking en uitbuiting van vrouwen werden seksisme en onderdrukking aangeklaagd. Er werd verwezen naar het boek ‘Le deuxième sexe’ van Simone de Beauvoir. Ik las het toen ik 25 of 26 jaar oud was en was er toen erg van onder de indruk. Het is duidelijk en zit goed in elkaar. Het bevat de beroemde zin van Simone de Beauvoir: “Men wordt niet als vrouw geboren, men wordt vrouw.” Het is een existentialistische opvatting. Door de uitbuiting van vrouwen aan de kaak te stellen, was Simone de Beauvoir een voorloper van de vrouwenbevrijdingsbeweging van de late jaren zestig. Ik waardeer Simone de Beauvoir, haar intelligentie, haar helderheid en haar cultuur. Ik vond haar boek “Les mandarins” erg goed. Het karakter van Henri, die ik leuk vind, maakte dat ik me ook Henri wilde noemen. Ik hou niet van de voornaam die mijn familie gebruikte, Paul. Het was de naam van een persoon die mijn vader leuk vond. Ik vond hem niet leuk: hij was pretentieus en dom.

“Het is de laatste dag van het kamp. Het programma is gewijd aan de Congolese strijd tegen het kolonialisme. Ik ben altijd een sterke anti-kolonialist geweest. Daarom ging ik van 1963 tot 1966 in Algerije, in Mascara, werken als leraar Frans. Ik gaf les aan de Eddine Djamel El Afghani school voor jongens. Dit deed ik uit solidariteit met het ‘socialistische’ Algerije. Op donderdag, een vrije dag, bezocht ik landbouwcomités in de boerderijen van de regio die wijnstokken, druiven en wijn produceerden en ook citrusvruchten. De leden van de comités die mijn steun en solidariteit op prijs stelden, boden mij wijn, een heerlijke wijn, mascara, met een hoog alcoholgehalte, en citrusvruchten (sinaasappels, mandarijnen, citroenen …) aan.

“Ik bewonderde de strijd van Patrice Lumumba en de lumbisten in Congo. Daarna volgde ik de gewapende strijd van de mulelisten, Mulele aanhangers, pro-Chinese militanten. Het was mijn antikolonialisme dat mij ertoe aanzette om samen met Pierre Legrève en Jean Godin van de Communistische Partij deel te nemen aan het Vredescomité, die de strijd van de Algerijnse FNL tegen het Franse kolonialisme steunden. Later hebben FNL-militanten leden van de MNA, een rivaliserende Algerijnse beweging die voornamelijk in Kabylië is gevestigd, fysiek uitgeroeid.

“Ik ben erg blij dat ik heb deelgenomen aan het zomerkamp. Ik heb veel geleerd. En bovenal ben ik blij en ontroerd om te zien dat jongeren, studenten en arbeiders strijden voor de socialistische revolutie. Het is aan een ieder om zijn of haar vrienden en kameraden te overtuigen zich daarbij aan te sluiten. Er zijn veel socialistische jongeren nodig. Zoals Lenin al zei: de jeugd is de toekomst van de maatschappij. Kapitalisme is ziek, het moet worden vernietigd.”