Democratische rechten niet in quarantaine plaatsen!

Minister Pieter De Crem was er snel bij om een algemeen verbod op protestacties te eisen nadat duizenden mensen in Brussel protesteerden tegen racisme en politiegeweld in zowel de VS als bij ons. Vlaams minister-president Jan Jambon had een plotse opwelling van bezorgdheid om onze gezondheid. De Aalsterse burgemeester D’Haese (N-VA) verbood meteen elke betoging in zijn stad tot het einde van de zomer.

Artikel uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

Laat het duidelijk zijn: als deze politici die niet voorbereid waren op de gezondheidscrisis na het protest tegen racisme plots roepen dat collectieve actie onverantwoord is, dan gaat het om dat protest en niet om onze gezondheid. Bij sommige politici speelt ongetwijfeld mee dat het om antiracistisch protest ging. Het is even hypocriet als de politici die op cultuur besparen maar tegelijk beweren dat er niet aan standbeelden van kolonialen mag geraakt worden omdat het cultureel erfgoed is.

De Covid-19 crisis is gebruikt om een aantal democratische rechten aan te vallen. Zo waren er de volmachten waarbij de minderheidsregering niet langer langs het parlement moest passeren. Over het protest van het zorgpersoneel dat de rug naar premier Wilmès toekeerde in mei kon de regering niet veel zeggen: het zorgpersoneel op dat ogenblik daarop aanvallen, zou niet aanvaard worden door brede lagen van de bevolking. Een antiracistisch protest daarentegen werd wel meteen aangegrepen om te pleiten voor een verbod op protest. Daarbij wordt misbruik gemaakt van de bekommernissen van de bevolking rond gezondheid, die op zich versterkt zijn door het falende geknoei van de verschillende regeringen in de aanpak van de pandemie.

Op 1 juni organiseerden campagne ROSA, ALS en Blokbuster in Gent een eerste protestactie tegen racisme en politiegeweld. Alles verliep perfect volgens de gezondheidsmaatregelen: iedereen stond op minstens anderhalve meter van elkaar, iedereen droeg een mondmasker en er was handgel. Toch deelde de stad Gent GAS-boetes van 350 euro uit aan twee organisatoren. Het doel was om de drempel voor protest hoger te maken. Terwijl iedereen terug aan het werk ging en het opnieuw toegelaten was om op een overvolle bus of tram plaats te nemen, was het dus verboden om op veilige afstand van elkaar te protesteren!

Dat is gevaarlijk: in heel wat gevallen waren er collectieve acties op de werkvloer nodig om veiligheidsmaatregelen af te dwingen bij het begin van de pandemie. Werkenden legden het werk neer of gingen zelf over tot het invoeren van maatregelen. Een verbod op acties ondermijnt op deze manier de mogelijkheid om gezondheidsmaatregelen te nemen. De meest efficiënte wijze om gezondheidsmaatregelen algemeen door te voeren, is niet repressie maar het overtuigen van de overgrote meerderheid van de bevolking van maatregelen zoals sociale afstand.

De noodwetgeving wordt ook gebruikt om collectief protest tegen afdankingen te stoppen. Een vakbondsactie tegen de ontslagen bij Swissport op de luchthaven van Zaventem werd verboden. Op die manier kan de brede solidariteit met de getroffen werkenden niet gemobiliseerd worden en is het moeilijker om een krachtsverhouding op te bouwen om afdankingen tegen te houden.

Afbreuk democratische rechten is niet op gezondheid gericht

Vanaf 1 juli is collectief protest opnieuw toegelaten, maar beperkt tot 400 aanwezigen (en vanaf 1 augustus mogelijk 800 aanwezigen) voor acties die verplicht statisch moeten zijn. Betogingen blijven verboden.

We begrijpen en delen de bezorgdheid van velen over de volksgezondheid. Maar een afbreuk van democratische rechten, zoals het recht op collectief protest, is niet ingegeven uit bekommernis voor gezondheid. Het gaat om de macht van het establishment en het beschermen van de belangen van de superrijken. Onze rechten verdedigen doen we zoals we ze afgedwongen hebben: door mobilisatie en door onze afgedwongen rechten effectief te gebruiken.