1 mei 2010. Welk antwoord bieden op de crisis?

Op 1 mei was er dit jaar veel aandacht voor de crisis. Er is niet alleen de politieke crisis in ons land, maar ook de economische crisis die hard toeslaat en zorgt voor een sterk toenemende werkloosheid. De vele media-aandacht voor BHV en de perikelen van de Wetstraat kan dit niet zomaar naar de achtergrond doen verdringen. Een belangrijke vraag voor links is dan ook hoe de verkiezingsperiode zal worden aangegrepen om een antwoord te bieden op de crisis.

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

Onze verslagen vanop 1 mei

• Aalst: foto’s
• Aalst: verslag van meiavondfeest met foto’s
• Antwerpen: verslagje en foto’s
• Antwerpen: foto’s (2)
• Bergen: foto’s (1)
• Bergen: foto’s (2)
• Bergen: televisiereportage
• Brussel: foto’s
• Charleroi: foto’s
• Gent: foto’s (1)
• Gent: foto’s (2)
• Luik: verslagje en foto’s
• Mol: foto’s
• Sint-Niklaas: foto’s
• Verviers: verslagje in het Frans

[/box]

De traditionele toespraken op 1 mei hebben daar amper een antwoord op geboden. Er waren quasi voorspelbare speeches met vage strijdkreten om van werk een prioriteit te maken of oproepen om een “progressief front” te vormen rond de sociaal-democratie. Het volstaat niet om werk telkens opnieuw op 1 mei tot prioriteit uit te roepen om vervolgens tot de orde van de dag over te gaan in regeringen die besparen op de openbare diensten (al was het maar door onderinvesteringen), jagen op werklozen en toch cadeaus uitdelen aan het patronaat. De Vlaamse regering is op dat vlak niet anders dan de federale regering, oppositieretoriek vanwege SP.a doet dan ook vreemd aan.

Vanuit het ABVV werd de nadruk gelegd op de strijd voor jobs, maar dat werd wat ondergedompeld onder de oproepen voor een progressief front bij de verkiezingen en eigenlijk vrij openlijk om toch maar voor de sociaal-democratie te stemmen. De politieke crisis werd eerder aangegrepen door de Groep van 10, de sociale onderhandelaars van werknemers én werkgevers, om op te roepen tot stabiliteit. Maar om wat te doen? Harder te besparen zoals de sociaal-democratie dit doet in Griekenland?

Het ontbrak in de toespraken aan een duidelijk antwoord op de crisis. Hoe kunnen we opkomen voor werk, welke eisen zijn daarbij nodig en hoe kunnen we een krachtsverhouding uitbouwen? Zullen we het personeel van Carrefour alleen laten strijden? Welk beleid willen we als antwoord op het liberale beleid van de afgelopen 30 jaar?

Het neoliberalisme is failliet maar diegenen die zich aan deze politiek hadden aangepast, waaronder de sociaal-democratie, hebben er zelf geen alternatief op. Bijgevolg komen ze in het beste geval tot luidkeelse aanvallen op de blauwe liberalen. Dat kan radicaal klinken, maar daden wegen nog steeds zwaarder door dan woorden.

Een anti-crisisprogramma moet vertrekken van de behoeften en noden van de meerderheid van de bevolking. Werk creëren kan door het beschikbare werk te verdelen door de arbeidsduur te verminderen en het brugpensioen te vrijwaren. Het nationaliseren van sleutelsectoren van de economie kan ervoor zorgen dat de speculanten werkloos worden gemaakt en dat deze sleutelsectoren ten dienste staan van de meerderheid van de bevolking. Waarom bijvoorbeeld niet overgaan tot de nationalisatie van Opel om de beschikbare know-how en arbeidskrachten in te zetten voor het onderzoek naar en de ontwikkeling van milieuvriendelijk transport?

Een ander discussiepunt op 1 mei was natuurlijk de communautaire en bijhorende politieke crisis. Links moet ook daar een antwoord op naar voor brengen. Dat kan enkel door het idee van arbeiderseenheid naar voor te brengen om samen te strijden tegen iedere vorm van discriminatie en voor meer openbare diensten.

De linkse socialisten waren op 1 mei aanwezig in 17 steden doorheen het hele land. We verkochten 704 exemplaren van ons maandblad dat zowel in het Frans als het Nederlands wordt uitgebracht met dezelfde inhoud. We vonden een goede echo voor ons socialistisch antwoord op zowel de economische als de communautaire crisis. LSP is van plan om deel te nemen aan de verkiezingen van juni. Niet omdat we een grote doorbraak verwachten, maar wel om een consequent links socialistisch standpunt naar voor te brengen.

LSP op 1 mei

Op 1 mei was LSP aanwezig in 17 steden: Oostende, Brugge, Kortrijk, Aalst, Gent, Dendermonde, Sint-Niklaas, Antwerpen, Mechelen, Mol, Leuven, Diest, Brussel, Luik, Verviers, Bergen en Charleroi. We verkochten daarbij in totaal 704 exemplaren van ons maandblad. Aan de vooravond van 1 mei was er in Aalst een geslaagde avond met een debat, bijgewoond door een 40-tal mensen.

In West-Vlaanderen was het dit jaar iets minder dan vorig jaar. Aan het enthousiasme van onze militanten lag het niet, maar het weer was een spelbreker van formaat. Hierdoor werden op de betogingen in Oostende en Brugge en op het feest in Kortrijk samen 59 exemplaren van ons maandblade verkocht tegenover 118 vorig jaar.

De regen bereikte Oost-Vlaanderen pas later op de dag, hier konden onze militanten overal in optimale omstandigheden tussenkomen. Het resultaat was dat deze provincie opnieuw het hoogste aantal verkochte kranten behaalde: 222 tegenover 191 vorig jaar. In Gent (95) en Aalst (85) werden meer kranten verkocht dan vorig jaar.

In de provincie Antwerpen kwamen we dit jaar boven de 100 exemplaren uit. Er waren in Antwerpen, Mechelen en Mol opvallende jongerendelegaties voor werk op de optochten. In Antwerpen verkochten we 66 exemplaren (vorig jaar 48). In Mol en Mechelen telkens een 20-tal. De slogan die het meeste aansloeg: “BHV, wat een flop. Wij willen onderwijs en een job”.

Vlaams Brabant is traditioneel wat moeilijker, maar dit jaar verkochten we in Leuven 41 kranten en in Diest 10. Samen is dat goed voor 51, wat beter is dan de 35 van vorig jaar.

In Brussel was er traditioneel een grote stand op het Rouppeplein. Dat bracht heel wat strijdfonds op, ook al was er in Brussel minder volk dan vorig jaar. Waar er vorig jaar werd gesproken van meer dan 15.000 aanwezigen, was er nu het cijfer van 10.000. De verkoop van onze krant was ook iets beperkter: 91 tegenover 170 vorig jaar.

In Henegouwen kwamen we tussen in Charleroi waar we 19 kranten verkochten. In Bergen lag LSP mee aan de basis van een jongerenbetoging voor werk die mee werd ondersteund door de ABVV-Jongeren van Charleroi en de KAJ van Henegouwen. Het ABVV hield geen eigen bijeenkomst in Bergen. De jongerenbetoging trok 70-100 aanwezigen, wat meer is dan werd verwacht. We verkochten in Bergen 59 kranten.

Tenslotte was LSP uiteraard ook aanwezig in de provincie Luik. Ook daar verkochten we dit jaar meer dan vorig jaar. In Luik verkochten we 70 kranten en in Verviers 30. In Luik hadden we dit jaar geen officiële stand, maar dat weerhield de Luikse leden er niet van om een hele dag actief campagne te voeren rond onze onofficiële stand.

Op deze site hebben we reeds een aantal foto’s en verslagjes gepubliceerd vanop 1 mei. Hieronder een overzicht. De linkse socialisten vieren 1 mei als een dag van strijd, solidariteit en socialisme. Wij vieren op 1 mei onze strijd voor een socialistisch alternatief, een strijd die we het hele jaar door aangaan. Werk daaraan mee en sluit je bij LSP aan!