Werkloze op zoek naar een inkomen. Een reisverslag

Werkloze op zoek naar een inkomen. Een reisverslag

Bij mijn laatste bezoek aan de werkwinkel van de Gentse VDAB kreeg ik van de maatschappelijk assistente zware kritiek omdat ik was aangesloten bij het ABVV, en niet bij de hulpkas voor werklozen. “Die socialisten doen altijd lastig”. De stempel die ik nodig had, kreeg ik niet en dat ik morgen maar terug moest komen. Na een dag of 3 met papieren hollen tussen ABVV en VDAB blijkt dat ik – door een foutje bij de VDAB – de wachtuitkering voor augustus op mijn buik kan schrijven. De VDAB had me onrechtmatig uitgeschreven als werkzoekende toen ik een deeltijdse job aanving. Met als resultaat: de verlenging van mijn wachttijd. Vandaag zit ik terug zonder job, na een half jaar werken, en nog steeds in mijn wachttijd. Ik heb nog geen recht op een wachtuitkering, dus september wordt een maand van boterhammen met choco eten.

Koenraad Depauw

In de werkwinkel schrijf  ik me in als werkzoekende. Ik moet aan een computer gaan zitten en zelf de keuze maken tussen werkzoekende zonder of met recht op een uitkering. Ik krijg de indruk dat de veertigjarige dame van Turkse afkomst, één computer naast me, er nog minder van weet dan ik. Bij het ABVV krijg ik later te horen dat op deze manier heel wat werkzoekenden zich inschrijven als niet-uitkeringsgerechtigd werkzoekende, terwijl ze wel recht hebben op een uitkering. Resultaat is meestal dat ze een aantal maanden geen inkomen heben. Nu snap ik waarom “die socialisten” lastig doen.

Op de website van de VDAB zie ik dat er 48.229 jobs beschikbaar zijn. Hopelijk is er daar één voor mij bij. Als ik “voltijdse jobs” aanklik, zie ik dat er nog slechts 24.381 jobs overblijven. Graag had ik een “vaste job”: nog 13.075 vacatures vrij. De helft van de aangeboden jobs zijn dus ofwel interimjobs, deeltijdse jobs in een onzeker statuut of vervangingscontracten.

Thuis zoek ik op hoeveel concurrenten ik op de arbeidsmarkt heb. Het aantal niet-werkende werkzoekenden in Vlaanderen staat voor juli 2004 op 241.476. Heel wat categorieën als bruggepensioneerden, vijftigplussers,  werkzoekenden in beroepsopleiding,… zitten echter niet in deze cijfers. Voor elke vaste voltijdse job zijn er dus ongeveer 18 officiële werkzoekenden, in realiteit misschien wel 30.

Als ik via de website even op zoek ga naar mijn ideale job, een vaste voltijdse job in Gent als sociaal assistent, zie ik slechts 5 vacatures verschijnen. Bij nader onderzoek kom ik tot de vaststelling dat ik voor slechts één ervan in aanmerking kom. Ofwel heb ik te weinig ervaring, ofwel ben ik nog geen jaar werkloos om in een Gesco-statuut te kunnen werken. Dit verklaart waarom er op de meer dan 100 sollicitatiebrieven die ik tijdens mijn vorige zoektocht naar werk schreef, slechts 4 antwoorden terugkwamen voor een gesprek. Ik begrijp ondertussen dat mensen moedeloos worden. Soms is de kans om aangenomen te worden zo klein!

Op basis van de plannen van Frank Vandenbroucke (SP.a) moeten tienduizenden werklozen vrezen voor hun uitkering. In oktober zal de RVA een eerste lichting jonge werklozen op het matje roepen en snel financieel straffen.

Een 32-urenweek zonder loonsverlies en met bijkomende aanwervingen lijkt mij de enige oplossing voor het werkloosheidsprobleem. Niet enkel dat van de maatschappij, maar ook het mijne. Die strijd is dan ook de taak waarvoor we staan: voor een nieuwe Jongerenmars voor werk en gratis onderwijs!!