Socialisme 2009: grotere openheid voor socialistisch alternatief

Het afgelopen weekend vond het jaarlijkse Socialisme-weekend van LSP plaats. Op zaterdag en zondag waren er tal van debatten, discussies en vormingen. Met in totaal zowat 250 aanwezigen was deze tiende editie van het Socialisme-weekend meteen ook de grootste. Centrale thema op het weekend was de discussie over de val van het stalinisme en de daaropvolgende periode van neoliberaal offensief die heeft geleid tot de actuele crisis.

Een volledig verslag brengen van Socialisme 2009 is onmogelijk. Naast de centrale meetings en debatten waren er ook 20 werkgroepen die elk op zich een verslag waard zijn. Voor veel aanwezigen was het moeilijk om te kiezen tussen de vele discussies. Er kwamen diverse thema’s aan bod, van historische thema’s (Tiananmen 89, geschiedenis van het CWI) over jongerenthema’s (de strijd tegen de McJobs), meer syndicaal getinte discussies (nationalisatie onder arbeidercontrle, onderwijs, zorgsector) tot diverse politieke thema’s (van een kritische visie op de boeken van Peter Mertens en Erik De Bruyn tot een discussie over sport en socialisme).

Socialisme 2009 werd geopend door de nationale organisator van LSP, Els Deschoemacker. Els schetste de nieuwe periode waarin we ons bevinden als gevolg van de diepgaande economische crisis die nog niet ten einde is. Doorheen de ontwikkeling van strijd wordt ook steeds meer gezocht naar alternatieven op het kapitalisme. Het feit dat zelfs burgerlijke commentatoren naar Marx teruggrijpen, is een uitdrukking van het potentieel voor discussie over een socialistisch alternatief.

Op Socialisme 2009 waren er twee centrale meetings. Op zaterdagavond werd ingegaan op arbeidersstrijd in Europa. Daarbij werd gesproken door John McEwan, een stakingsleider bij Lindsey Oil Refinery (LOR), Leila Messaoudi van het Franse Gauche Révolutionnaire, Levi Sollie (syndicaal afgevaardigde ABVV Bayer/Lanxess) en Europarlementslid Joe Higgins. De verschillende sprekers benadrukten het ongenoegen en de woede tegenover de poging om ons voor de crisis te laten betalen.

Het ongenoegen uit zich op diverse manieren waarbij het vaak ontbreekt aan een strijdbare leiding die in staat is om een beweging op te bouwen. Dit element kwam aan bod bij zowel Leila als Levi. Dat leidt tot enige frustratie, maar er zijn ook andere voorbeelden. De toespraak van John McEwan van Lindsey werd bijzonder gesmaakt door het publiek, ook omdat daar werd aangetoond dat het mogelijk is om op basis van een consequente strijd overwinningen te behalen. John benadrukte ook de groeiende afkeer tegenover de traditionele politici en de nood aan een politiek alternatief, een arbeiderspartij die gesteund wordt vanuit syndicale kringen.

Nieuwe linkse formaties hebben nood aan een duidelijk programma en moeten vanuit hun deelname aan strijdbewegingen een weg vooruit aanbieden. Het potentieel voor consequente linkse krachten werd nogmaals benadrukt door Joe Higgins die uitlegde hoe het mogelijk was dat de belangrijkste burgerlijke partij in Dublin haar zetel in het Europees parlement moest afstaan aan de linkse socialisten die maar liefst 80.000 stemmen haalden in de Ierse hoofdstad.

Tijdens het weekend was er een syndicaal café waar werd ingegaan op de wijze waarop we ons kunnen verzetten tegen de crisis. Ook was er een politiek debat met vertegenwoordigers van verschillende radicaal-linkse organisaties en initiatieven.

De slotmeeting ging over de val van het stalinisme en het afsluiten van de periode die daarop volgde. Na de val van de Muur 20 jaar geleden werd ons gezegd dat er geen alternatief was, sommigen hadden het zelfs over het einde van de geschiedenis. Op de meeting werd duidelijk gemaakt dat de beweging die leidde tot de val van Muur niet van bij het begin een pro-kapitalistische beweging was, integendeel. Het uiteindelijke resultaat werd wel aangegrepen om het socialisme dood te verklaren. Het neoliberalisme schakelde een versnelling hoger aangezien er toch geen alternatief was. Vandaag komt deze periode ten einde. De crisis van het kapitalisme leidt steeds meer tot het in vraag stellen van het kapitalisme. De zoektocht naar een alternatief neemt toe en dat biedt heel wat kansen voor linkse socialisten.

In een complexe situatie bouwen aan een socialistisch alternatief vergt discussie en vorming. Het belang van een weekend als Socialisme 2009 is voor LSP dan ook erg groot. Met een goede opkomst, een enthousiaste sfeer en een enorme bereidheid tot politieke discussie werd de toon gezet.