Indische verkiezingen: linkse partijen gedecimeerd

Bij de Indische verkiezingen haalde de Congress partij een overwinning. De alliantie rond de partij van Sonia Ghandi haalde 257 zetels. De alliantie rond de hindoe-nationalistische BJP haalt er 158. De grote verliezer van deze verkiezingen vinden we bij de linkse partijen die zichzelf nog steeds “communistisch” noemen. In hun bolwerken Kerala en West-Bengalen verliezen de communistische partijen fors.

De Indische verkiezingen vonden plaats op verschillende tijdstippen rekening houdend met lokale feestdagen, moessonregens,… De resultaten werden allemaal samen bekend gemaakt op zaterdag. In de campagne werd reeds duidelijk dat de UPA (de alliantie rond de Congress partij van Sonia Ghandi) op weg was naar een verlenging van haar regeerperiode. De UPA haalde 257 zetels tegenover 179 bij de vorige verkiezingen. De krachten rond de hindoe-nationalistische BJP moesten zetels inleveren en gingen van 174 naar 158. De BJP haalde vooral het nieuws met radicale anti-moslimstandpunten. De angst voor een verdere polarisering op religieus vlak met de mogelijkheid van een toename van het aantal aanslagen (onder meer vanuit het onrustige buurland Pakistan) dreef de BJP achteruit, maar het is niet uitgesloten dat de partij opnieuw terrein kan winnen naarmate de crisis verder toeslaat.

De economische crisis was een belangrijk thema bij deze verkiezingen. Congress herhaalde de beloften die het eerder maakte om iets te doen tegen de armoede en werkloosheid. Niet dat het daar veel aan had gedaan in de vorige regering, maar door dat thema naar voor te schuiven kon de partij scoren. Congress zal een nieuwe regering vormen, wellicht in coalitie met delen van het “Derde Front” dat 58 zetels haalde. De UPA heeft 15 extra zetels nodig om een meerderheid te vormen, mogelijk worden die gevonden bij de BSP (een populistisch onderdeel van het “Derde Front”) dat 20 zetels haalde en daarmee onder de verwachtingen scoorde.

Een belangrijke factor was de zwakte van links. De communistische partijen lagen aan de basis van het “Derde Front”: een alliantie van linkse krachten en lokale populistische partijen. In 2004 steunden de communisten de regering van de Congress-partij en namen ze ook deel aan het neoliberale beleid. In deelstaten waar de communisten aan de macht zijn, voeren ze eveneens een neoliberaal beleid. In West-Bengalen leidde dit tot massaal protest toen de communistische lokale regering een groot landbouwgebied wou ontruimen om er fabrieken neer te poten waar de Nano-wagen zou worden geproduceerd. Het protest van de boeren en arme inwoners werd onthaald op brutale repressie, wat een groot deel van de bevolking deed afkeren van de communistische regering.

Nationaal bleven de communisten de regering steunen tot een nucleair akkoord werd gesloten met de VS. De pogingen van de VS-onderhandelaars om een compromis te sluiten met de communisten mislukten, waarop de steun aan de regering werd opgezegd. Het feit dat deze breuk er niet kwam rond het gebrek aan een sociale politiek, is voor de communisten een probleem. Het centrale probleem van de “communisten” is dat ze blijven vasthouden aan de stalinistische tweestadia-theorie die ervan uitgaat dat er eerst een ontwikkeling op kapitalistische basis moet zijn vooraleer socialisme op de agenda kan staan. Resultaat: de communisten gaan zelf het kapitalisme proberen te ontwikkelen. Dat faalt uiteraard, zeker op een ogenblik van crisis.

Het “Derde Front” werd opgezet vanuit de communistische formaties die voorheen 59 parlementsleden hadden. Ze vormden een alliantie met de 19 verkozenen van de BSP, een populistische partij die vooral in Uttar Pradesh sterk staat, en een kleinere partij die 5 verkozenen had. Binnen de groep van 83 verkozenen van het Derde front vormden de 59 communisten dus een meerderheid. Dat is voorbij, de communisten houden nog 23 zetels over. Ze verloren meer dan de helft van hun verkozenen! Hierdoor zal het “Derde Front” wellicht opgebroken worden zodat een deel kan aansluiten bij de regering en waardoor de communistische verkozenen met minder in geen geïsoleerde positie zullen staan.

In West-Bengalen haalde de CPM (Communist Party of India – Marxist) voorheen 26 zetels en de CPI (Communist Party of India) 3. Daar blijven er nog 9 en 2 over. In Kerala waren er 12 en 3 verkozenen voor CPM en CPI, nu nog slechts 4 voor CPM en 0 voor CPI. In beide bolwerken van de linkse partijen werd dus een wel bijzonder forse nederlaag geleden.

Deze verkiezingen tonen het failliet van de stalinistische tactieken van de “communistische” partijen. Het voeren van een neoliberaal beleid doet hen een zware prijs betalen en dreigt ertoe te leiden dat er in de praktijk een tweepartijenstelsel komt in India met naast de UPA en de NDA amper andere krachten. De linkerzijde in India dankt dit debacle aan zichzelf en haar verkeerde politieke keuzes. Er is nood aan een nieuwe socialistische formatie die de nodige lessen hieruit trekt om met een duidelijk socialistisch antwoord op de crisis te bouwen aan een sterke formatie die de arbeiders en arme boeren een politiek verlengstuk aanbiedt.