Op 1 mei werd de verkiezingscampagne van SP.a gestart. In verschillende steden lanceerden kopstukken van het ABVV een oproep om de SP.a te steunen. Dat was onder meer het geval met Rudy De Leeuw die in Leuven de SP.a opriep om de motor van de politieke linkerzijde te worden. Als we een links antwoord op de crisis van het kapitalisme willen naar voor brengen, zijn de banden van de vakbond met een neoliberale partij als SP.a een rem.
Geen antwoorden op de crisis
Het kapitalisme kent haar ergste crisis in decennia en toch leidt dit in de peilingen niet tot een versterking van wat als de linkerzijde wordt beschouwd. Op die vaststelling werd geen antwoord geboden in de toespraken op 1 mei. Hier en daar werd uitgehaald naar de crisis en de verantwoordelijkheid van de neoliberalen. Maar tegelijk werd duidelijk gemaakt dat de SP.a en PS klaar staan om na de regionale verkiezingen verder deel te nemen aan het neoliberale beleid, ook op federaal vlak.
De betrokkenheid van de sociaal-democraten bij het beleid is natuurlijk niet nieuw. De afgelopen 20 jaar maakten ze deel uit van regeringen die mee de basis gelegd hebben voor de huidige crisis met een privatiseringsbeleid, cadeaus aan de grote bedrijven,… Na 20 jaar moest zelfs Willy Claes enkele maanden geleden in een interview erkennen dat de sociaal-democratie misschien wel te ver is meegegaan in de neoliberale logica. Claes zelf trok uit die vaststelling niet de conclusie dat hij beter zou opstappen als bestuurder bij Carrefour, het bedrijf dat zich in de schijnwerper bracht met een harde anti-syndicale opstelling en een aanval op het stakingsrecht.
Claes had natuurlijk gelijk als hij de vaststelling maakte dat zijn partij wel heel ver is meegestapt in het neoliberalisme. En ook andere kritieken van SP.a-kopstukken op de gevolgen van dat neoliberalisme zijn terecht. Alleen vallen er uit deze hoek geen antwoorden te verwachten, enkel maar meer van hetzelfde beleid. Kijk maar naar wat Frank Vandenbroucke in het onderwijs doet: achter de mooie (wellicht in Oxford geleerde) woorden, schuilen harde besparingsoperaties waar personeel en jongeren de dupe van zijn. Dat beleid wil SP.a verderzetten.
ABVV moet breken met SP.a
De afgelopen periode zagen we de ene massale afdanking na de andere. Op zijn minst hadden we toch verwacht dat de vakbonden iets van initiatief zouden nemen om gezamenlijk de strijd voor werk te voeren, in de plaats van bedrijf per bedrijf alleen de afgrond in te sturen. Er is op 15 mei wel de Europese vakbondsbetoging in Brussel, maar die werd niet aangegrepen om overal stakingsacties te organiseren en een echt massale mobilisatie op te zetten. Intern heeft het ABVV het over 15.000 rode betogers, bij het ACV zijn het er nog minder.
Er is een bereidheid tot actie. Dat werd nogmaals duidelijk op de militantenconcentratie voor de verdediging van het bediendenstatuut afgelopen woensdag. De bonden hadden 2.000 aanwezigen verwacht, het werden er ruim 3.000. Jammer genoeg vormde dit geen begin van een strijd om iedere ondermijning van het bediendenstatuut te stoppen, maar werd groen licht gegeven aan de regering om beperkte maatregelen door te voeren. Het feit dat onder meer door ABVV-Metaal openlijk in de media, tegen het standpunt van de bediendenbonden in, werd opgeroepen tot het invoeren van economische werkloosheid voor bedienden heeft ook weinig goed gedaan.
Wat is de reden voor al dat getalm en halfslachtige reacties op de crisis en de ontslagen? Op 1 mei werd dit duidelijk gemaakt door verschillende ABVV-kopstukken. Op dit ogenblik willen ze niet te radicaal uit de hoek komen om de SP.a niet in verlegenheid te brengen en zoveel mogelijk het status quo te behouden om de SP.a in de volgende regering binnen te loodsen.
Dat is een zwaktebod die ons nergens toe zal leiden. Het wordt tijd dat de vakbondsleiding haar banden met de SP.a doorknipt. De partij heeft met haar neoliberale beleid van de afgelopen jaren reeds de banden met een groot aantal arbeiders doorgeknipt. Die breuk wordt evenwel niet erkend door een deel van de vakbondsleiding die blijft oproepen om voor SP.a te stemmen. Die oproep is nog het minste, die wordt al lang niet meer gevolgd door veel vakbondsleden. Maar het feit dat de positie van de SP.a een belangrijke factor speelt in het afremmen of weigeren om strijd te organiseren, is van veel groter belang.
Dat toont de noodzaak aan van een breuk met de SP.a en de opbouw van een nieuwe arbeiderspartij die wel de syndicale eisen en bekommernissen verdedigt en politiek opneemt. Een dergelijke partij zal niet zomaar tot stand komen, delen van de vakbond zullen mee het initiatief moeten nemen om het een succes te maken. Wij willen alvast dat idee naar voor brengen en koppelen aan een socialistisch anti-crisis programma.
Linkse socialisten op 1 mei
De linkse socialisten van LSP grepen 1 mei aan om hun socialistisch programma naar voor te brengen. Geen holle slogans bij ons. Zeker nu is er nood aan duidelijke antwoorden op de kapitalistische crisis. Vandaar staat in onze verkiezingscampagne een inhoudelijk programma centraal: de eis van nationalisaties om jobs te redden, 32-urenweek zonder loonsverlies om het beschikbare werk te verdelen, geen commercialisering van de zorgsector, meer publieke middelen voor onderwijs,… Die slogans staan op onze verkiezingsaffiche en ook op de voorpagina van ons maandblad.
Aan de vooravond van 1 mei organiseerden we lokale bijeenkomsten in een aantal grote steden. Dinsdagavond was er een meeting in Luik van de lijst LCR-PSL met een 70-tal aanwezigen. Woensdagavond volgde Antwerpen met 40 aanwezigen. Op meiavond waren er onder meer in Gent (75 aanwezigen) en Aalst (40 aanwezigen) bijeenkomsten. Een veiling op de meiavond in Gent bracht 500 euro op!
Op 1 mei zelf waren er militanten aanwezig op de betogingen in Oostende, Brugge, Kortrijk, Aalst, Gent, Dendermonde, Sint-Niklaas, Antwerpen, Mechelen, Mol, Leuven, Diest, Tienen, Diepenbeek, Brussel, Luik, Verviers, Bergen, Charleroi en La Louvière. We namen in Brussel ook deel aan de strijdbare actie van de sans-papiers waarin enkele LSP-militanten een centrale rol spelen.
Er was een goede respons voor onze opvattingen. Het voorlopig resultaat van de verkoop van ons maandblad geeft aan dat we 744 exemplaren verkochten, wat meer is dan vorig jaar (700) en de jaren daarvoor (650 in 2007 en 600 en 2006). De verkoop was net als vorig jaar erg goed in Brussel (170) en Luik (90). In Luik werd ook 650 euro strijdfonds opgehaald en werd voor 88 euro aan boeken en brochures verkocht. In Verviers, we hebben 20 exemplaren van ons blad verkocht. In Brussel hadden we een stand op het Rouppeplein, waarbij naast ons ook stands stonden van LCR, PC en PH. Dat zijn linkse organisaties waarmee we in Brussel voor de regionale verkiezingen samen naar de kiezer trekken. LSP was mee een voortrekker in het lanceren van deze eenheidslijst.
Traditioneel is Oost-Vlaanderen de provincie waar we het grootste aantal kranten verkopen. Dat was dit jaar niet anders met 191 verkochte exemplaren in Gent (75), Aalst (61), Sint-Niklaas (40) en Dendermonde (15). In Sint-Niklaas werd tussengekomen door militanten uit Oost-Vlaanderen en Antwerpen. In West-Vlaanderen kwamen we aan 118 exemplaren (vorig jaar 95) met verkopen in Brugge (50), Oostende (36) en Kortrijk (32). In Antwerpen waren er militanten aanwezig in Antwerpen, Mechelen, Sint-Niklaas en Mol. Deze militanten verkochten samen zowat 110 exemplaren van ons maandblad (vorig jaar 68). In Antwerpen verkochten we er 48 op de 1 mei optocht en haalden we ook 150 euro strijdfonds op met onder meer de verkoop van drank langs de betoging. In Vlaams Brabant en Limburg was het traditioneel moeilijker en kwamen we dit jaar aan 35 exemplaren. In Henegouwen tenslotte verkochten we 43 maandbladen.
LSP was overal goed zichtbaar aanwezig en maakt er een punt van om de tradities van strijd en solidariteit op 1 mei verder te zetten. Voor ons is 1 mei geen dag van flauwe toespraken door gelegenheidssocialisten die een dag later terug tot de neoliberale orde van de dag overgaan. Wij zien 1 mei als een dag van arbeidersstrijd voor een socialistisch alternatief: een samenleving waarin de behoeften van de meerderheid van de bevolking centraal staan en niet de winsten van een kleine minderheid. Werk met ons mee aan de uitbouw van zo’n socialistisch alternatief op wereldvlak!
Foto’s vanuit verschillende regio’s
- Aalst
- Antwerpen
- Bergen
- Brussel
- Charleroi
- Gent
- Luik