Brochure. Strijd tegen seksisme is nodig (deel 2)

We hebben nu de materiële basis bekeken die ertoe leidt dat vrouwen en meisjes stomme opmerkingen, gefluit en pesterijen vanwege hun mannelijke lotgenoten ondergaan. Deze situatie is slechts moeizaam houdbaar en het is onaanvaardbaar dat zoveel vrouwen zich nergens echt veilig voelen. Europese enquêtes tonen aan dat meer dan de helft van de jonge vrouwen “zich vaak ongemakkelijk voelen” tengevolge van opmerkingen op straat en seksueel getinte gedragingen die in bepaalde gevallen kunnen ontaarden in pesterijen en meer. Of het nu op school is, op het werk, op de festivals,… , het is bon ton om te lachen met billenknijpers, maar zij in wiens billen er regelmatig geknepen wordt, lachen meestal slechts groen.

Ver van er iets « grappig » in te zien, stellen we vast dat geweld tegen vrouwen toeneemt. Zo zijn twee derden van de moorden in Europa passionele moorden en partnergeweld is de grootste oorzaak voor dood en handicap bij vrouwen tussen 16 en 44 jaar.

Dit alles biedt de heersende klasse nog een ander groot voordeel: spanningen in de arbeidersklasse, verdeeldheid tussen de seksen. Vrouwen die op het werk gepest worden door hun collega’s, zullen het een pak moeilijker hebben om vrijwillig met hen piket te staan als er gestaakt moet worden.

Welke eisen om de situatie van vrouwen te verbeteren?

Na de weinig benijdenswaardige situatie van vrouwen te hebben uiteengezet, willen we het hier hebben over de eisen die nodig zijn om verandering te verkrijgen.

Allereerst willen we structuren die door de samenleving worden gedragen en die de dubbele taak voor vrouwen fundamenteel verlichten. Gratis crèches en andere vormen van kinderopvang zijn absoluut noodzakelijk. Bovendien willen we veel sterker ontwikkelde openbare diensten dan vandaag, collectieve diensten die kwaliteit bieden en toegankelijk zijn voor allen, die het wassen en strijken overnemen, of om een ander voorbeeld te geven gratis kantines op de werkplaats en in de scholen, die een gezonde en kwaliteitsvolle maaltijd bieden. Het lijkt ons ook noodzakelijk om kuisdiensten te organiseren voor oudere of zieke mensen, voor grote gezinnen,… Maar ook hier willen we dat dit werk gebeurt door mensen die een statuut van openbare dienst krijgen, met goede lonen en degelijke arbeidscondities.

Vervolgens, op een moment dat de economische crisis zich steeds meer laat voelen in de koopkracht van werkende mensen en vrouwen daarin één van de grootste slachtoffers zijn, eisen wij degelijke lonen voor iedereen! Vandaag voert LSP/MAS campagne voor 1 euro meer loon per uur om te antwoorden op de dalende koopkracht. Bovendien willen we de strijd voeren voor het optrekken van de lonen in de laagst betaalde sectoren.

We komen ook op voor een arbeidsduurverkorting tot 32 uur zonder loonverlies en met compenserende aanwervingen om iedereen toe te laten een stabiele job te hebben en meer tijd over te houden voor gezin, ontspanning, studie,… We eisen een stop aan de flexibiliteit en aan onzekere jobs, evenals een volledig herstel van de index.

Wat kinderen betreft, willen we dat de samenleving haar verantwoordelijkheid echt opneemt, allereerst in de vorm van kinderbijslag die de reële kosten van een kind dekt en dus fors wordt opgetrokken. Het zou niet enkel alleenstaanden in staat stellen kinderen te hebben zonder bijna automatisch arm te worden, maar ook een hele hoop vechtscheidingen voorkomen. We eisen ook gratis en degelijk onderwijs op alle niveaus, toegankelijk voor iedereen! En in de scholen is het noodzakelijk dat er reële seksuele en relationele opvoeding komt, informatiecampagnes die de maatschappelijke aanvaarding van verkrachting bestrijden en discriminatie en vooroordelen aan de kaak stellen. Hiervoor hebben scholen echter middelen nodig en vandaag ontbreken zelfs de middelen voor de basistaken van scholen. We voeren dan ook al jaren campagne onder scholieren, studenten, leerkrachten en ander personeel uit de sector voor een verhoging van het onderwijsbudget naar 7% van het Bruto Nationaal Product (zoals dat het geval was in de jaren ’80)!

Deze voorgaande eisen moeten vrouwen een veel onafhankelijker positie geven en hen bevrijden van de dubbele dagtaak. Op die manier zouden ze echte keuzes kunnen maken over relaties en werk, wat het hen gemakkelijker maakt om zich los te maken uit relaties waarin ze geconfronteerd worden met geweld. Geweld is geen probleem van tientallen individuen, maar is een maatschappelijk probleem met materiële oorzaken! Slachtoffers van geweld of hevige druk moeten door de samenleving geholpen worden om aan het geweld te ontsnappen én een nieuw leven op te bouwen nadien. Vandaag zijn er nauwelijks vluchthuizen of andere centra waar mishandelde vrouwen terecht kunnen. Hoewel de mensen die er werken een enorme inzet vertonen, beschikken ze niet over de middelen om nog maar alle slachtoffers die er zich melden op te vangen, laat staan de ontelbare slachtoffers die nooit bij hun diensten terechtkomen. Dit soort werk heeft veel meer middelen nodig en veel meer maatschappelijke ondersteuning. Mishandelde vrouwen zouden op de samenleving moeten kunnen vertrouwen om hen te helpen (met een sociale woning, met een job of een degelijke uitkering, met sociale en psychologische hulp om een nieuwe plaats te vinden,…) en desnoods te beschermen. Scholen en media moeten veel meer aandacht besteden aan deze problematiek en ook zaken als daderhulp, die het hervallen van daders in hun vorig gedrag kunnen inperken, zouden veel meer subsidies en ondersteuning moeten krijgen.

We moeten de samenleving veranderen

Deze eisen zijn uitvoerbaar indien we kijken naar de overvloedige rijkdom die in onze samenleving bestaat. Nooit hebben we meer rijkdom geproduceerd. Dergelijke eisen zullen echter nooit op een volledige en duurzame wijze verkregen worden onder het kapitalisme. Zoals we reeds meermaals hebben geïllustreerd, heeft het kapitalisme – geleid door een heersende klasse die slechts één gevoel kent: winsthonger – er alle belang bij dat er verdeeldheid bestaat bij de uitgebuite klasse.

De burgerij gebruikt immers niet enkel discriminatie (seksisme, maar ook racisme, religieuze vooroordelen, homofobie, …) om haar macht te behouden en druk te zetten op de arbeidsvoorwaarden van iedereen, volgens het oude spreekwoord “verdeel en heers”, maar bovendien staat het seksisme de kapitalisten toe nog meer winst te boeken door de creatie van “nieuwe markten”, zoals de seksindustrie en cosmetica.

Daarom denken we dat het voor het geheel van de wereldbevolking, ongeacht hun sekse, noodzakelijk is om een samenleving te hebben die gebaseerd is op de behoeften van iedereen en niet op winst. Een samenleving waarin het werk rechtvaardig wordt verdeeld, evenals de geproduceerde rijkdom. Een samenleving waarin openbare collectieve diensten sterk ontwikkeld worden. Een samenleving die zijn verantwoordelijkheid opneemt in de opvoeding en het welzijn van de nieuwe generaties. Een samenleving die echte structuren biedt waarop slachtoffers van geweld kunnen terugvallen voor hulp en bescherming. Een samenleving waarin vrouwen volledig onafhankelijk kunnen zijn van hun partners en dus echt kunnen kiezen.

Een dergelijke samenleving kan enkel functioneren indien ze democratisch beheerd wordt door en voor het geheel van de arbeidersklasse en niet door een handvol rijken die vet worden op de uitbuiting van de meerderheid van de bevolking. Dat is wat wij een socialistische samenleving noemen. De echte emancipatie en bevrijding van de vrouw is enkel mogelijk door het tot stand komen van zo’n samenleving, evengoed als dit laatste niet mogelijk is zonder een reële bevrijding van de vrouwelijke helft van de wereldbevolking.

Vrouwen en mannen moeten zich verenigen en reageren

Voor al deze redenen denken wij dat de strijd tegen seksisme niet geïsoleerd kan gevoerd worden van de strijd tegen het geheel van het systeem dat seksisme voortbrengt. De enige manier om een eind te maken aan de ongelijkheid tussen de seksen, is door hun oorzaken aan te pakken en zij die deze oorzaken staande houden omdat ze zich erop verrijken. De laatste jaren hebben duidelijk gemaakt wat de beperkingen zijn van enkel individueel te reageren en proberen het individueel “te maken”, zoals de postfeministen voorstaan. Deze tactieken hebben geen meerderheid overtuigd van de gelijkwaardigheid van vrouwen. Ze hebben evenmin tot een verandering in de situatie van de meerderheid van vrouwen geleid.

Vrouwen moeten niet mannen bevechten, maar moeten integendeel samen vechten. De meerderheid van mannen hebben immers eveneens alle belang bij een maatschappijverandering in socialistische zin. Het kapitalisme heeft hen evenmin verheugende levenscondities of toekomstperspectieven te bieden. Het kan voor hen op het eerste zicht wel lijken dat ze belang hebben bij de seksistische verhoudingen in de samenleving, maar in realiteit leidt seksisme en het economische systeem dat eraan te gronde ligt tot een permanente druk op de levenscondities en de lonen van iedereen en perverteert het familiale en liefdesrelaties door de afhankelijkheid van de vrouw.

Als jij er ook van overtuigd bent dat het hele systeem moet veranderen om seksisme uit de wereld te bannen, als ook jij een revolutionaire partij zoekt waarin je je kan organiseren en de discussie kan voeren over (onder andere) de problematiek van seksisme en vrouwenonderdrukking en waarmee je ook reëel actie kan voeren rond deze en andere thema’s, dan is LSP/MAS en haar vrouwencommissie iets voor jou! Wil je deelnemen aan onze campagnes of wil je meer te weten komen, contacteer ons!