Ondemocratische beslissing om Europese lijsten te weigeren langs Franstalige kant

Mouvement pour une Alternative Socialiste: standpunt over de voorlopige weigering van de Europese lijsten van 4 democratische krachten (CDF, MAS, PTB+ en RWF) door het hoofdbureau van het Franstalig kiescollege op 19 april.

Guy Van Sinoy, lijsttrekker MAS bij de Europese verkiezingen van 13 juni

De vier partijen zullen een gezamenlijk juridisch memorium neerleggen op de zitting van 22 april (om 14u) in Namen waarin ze hun argumenten naar voor brengen inzake de voorlopige weigering van hun Europese lijsten. De vier partijen hebben een totaal verschillende ideologische en politieke achtergrond. Politiek gezien is voor ons de voorlopige beslissing een weerspiegeling van een ontwikkeling die reeds jarenlang bezig is.

Sinds meer dan 30 jaar hebben we regeringen die een besparingsbeleid voeren om de arbeiders en hun gezinnen te laten opdraaien voor de crisis van het huidig systeem. Dat heeft geleidelijk de autoriteit van alle officiële instellingen ondermijnd. De bevolking heeft een sterk wantrouwen tegenover de politiek in het algemeen, maar ook tegenover de media, het gerecht, de kerk en andere instellingen.

Politiek gezien komt dit tot uiting door een onstabielere situatie en vooral door de groei van extreem-rechts die zich voornamelijk bedient van een racistisch discours. Zondag 24 november 1991, de dag van de eerste grote electorale doorbraak van het Vlaams Blok, blijft in het geheugen gegrift. Sindsdien hebben de traditionele partijen hun neo-liberaal beleid niet verandert. De regering-Verhofstadt/Onkelinx voert een brutaal asociaal beleid, en is van plan om dit na de komende verkiezingen nog meer te doen. Om de strijd aan te gaan tegen de groei van extreem-rechts en de politieke versnippering, verkiezen de traditionele partijen om zich te wenden tot organisatorische en juridische maatregelen waarvan het succes betwistbaar is.

Het cordon sanitaire rond extreem-rechts riskeert van begraven te worden na de volgende gemeenteraadsverkiezingen in Vlaanderen. Een strategie tegen extreem-rechts kan niet beperkt zijn tot een weigering om met hen samen te werken indien tegelijk de voedingsbodem voor hun succes verder versterkt wordt : de groei van de werkloosheid, de privatiseringen, liberaliseringen, de groei van de kloof tussen rijk en arm. De maatregelen die de toegang tot de media beperken tijdens verkiezingscampagnes hebben geen enkel effect gehad op de groei van het Vlaams Blok. Het belangrijkste slachtoffer van die maatregelen is niet extreem-rechts, maar de democratie.

Sinds 2003 werd een kiesdrempel van 5% ingevoerd. Die anti-democratische maatregel stopt niet de groei van extreem-rechts. Het proces tegen de drie VZW’s van het Vlaams Blok heeft enkel tot gevolg dat die partij zich zal versterken. Wat nodig is, is een partij die echt opkomt voor de belangen van de arbeiders. Een partij die de werkloosheid aanpakt, en niet de werklozen. Die zich verzet tegen het besparingsbeleid, tegen de afbraak van de sociale zekerheid en tegen de privatiseringen. Een partij dus die ingaat tegen de huidige politieke keuzes. De beperkingen om kandidatenlijsten in te dienen – onder het mom om te verhinderen dat extreem-rechts kan deelnemen – hebben als gevolg dat het moeilijker wordt om een politiek alternatief uit te bouwen die echt opkomt voor de arbeiders en hun gezinnen en voor een echte socialistische politiek.

Sinds kort hebben we in dit land een staatssecretaris van administratieve vereenvoudiging. Maar de realiteit is soms anders. Zo werden de kleine lijsten voor de Europese verkiezingen voorlopig afgewezen door het kiesbureau van het Franstalige college onder het voorwendsel dat geen enkele lijst haar peters conform de wet had opgehaald, terwijl ze gebruik maakten van de officiële formulieren opgemaakt door het ministerie van Binnenlandse Zaken. Iets dat bij vorige verkiezingen overigens ook steeds het geval was. Bovendien werden de peterslijsten met dezelfde formulieren opgehaald als diegenen die op 19 april wel aanvaard werden door het kiesbureau van het Nederlandstalige college. Ook dat vergemakkelijkt de administratieve regelgeving niet.

Er zijn al een hele reeks maatregelen die het moeilijker maken voor kleine lijsten om deel te nemen aan de verkiezingen. Terwijl de partijen die vertegenwoordigd zijn in het parlement enkel de handtekening nodig hebben van 5 zittende parlementsleden, moeten kleine lijsten 5.000 handtekeningen ophalen die dan nog eens door de gemeenten moeten gewettigd worden op basis van de kieslijsten. In tal van gemeenten werd de wettiging van de handtekeningen geweigerd omwille van tal van redenen. Een aantal gemeenten gebruikten het argument dat de kieslijst nog niet ter beschikking was, anderen weigerden met het oog op het uitoefenen van druk om het arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde te splitsen. Bovendien werd het toekennen van de lijstnummers voor de partijen die in het parlement zitten reeds georganiseerd voor de lijsten werden neergelegd. Hierdoor lopen kleine lijsten, zelfs voor het begin van de verkiezingscampagne, een belangrijke achterstand op.

De MAS beweert niet dat het kiesbureau handelt onder politieke druk. We zijn ervan overtuigd dat het bureau op een autonome wijze beslist heeft, maar we menen dat de houding van het bureau in de lijn ligt van de heersende opvattingen in deze samenleving. De wederzijdse klachten van twee neo-fascistische partijen ligt aan de basis van het besluit van het kiesbureau. Het FN betwist de geldigheid van de voordrachtsakte van het FNB en het FNB doet hetzelfde inzake het FN. De vier democratische krachten die willen opkomen, kunnen van geen enkele onregelmatigheid beschuldigd worden. Het voorlopig afwijzen van deze lijsten – wat veroorzaakt wordt door de interne ruzies tussen neo-fascistische lijsten – past in het idee dat bij de strijd tegen extreem-rechts de democratische rechten mogen beperkt worden. De beslissing van het kiesbureau schrijft zich in de logica van de traditionele politici in, met name de logica dat extreem-rechts op juridische wijze kan bestreden worden. De ervaringen in Vlaanderen tonen aan dat die strategie niet werkt.

De MAS voert campagne voor een echt socialistisch alternatief. Onze campagne zal drie hoofdthema’s naar voor brengen: huisvesting, onderwijs en oppositie tegen het neo-liberale beleid van de Europese Unie. Op onze website publiceren we ons verkiezingsmanifest en meer informatie.