Albert haalt witte konijn boven: Guy Verhofstadt

Koning Albert heeft in de aanhoudende soap van de regeringsvorming een nieuwe troef uitgespeeld. Verrassend toverde hij een wit konijn uit zijn hoed. Het konijn was niemand minder dan aftredend premier Verhofstadt die de koning op korte termijn moet informeren over mogelijke uitwegen uit de politieke crisis in dit land. Voor die informatie-opdracht is Verhofstadt, in de surrealistische stijl die deze regeringsvorming stilaan eigen is, niet aangesteld als informateur. "Ceci n’est pas un informateur"?

Afgelopen weekend werd de crisis officieel. Het was al langer duidelijk dat Leterme er niet in zou slagen om de tegengestelde belangen van N-VA en FDF te verzoenen. De liberalen speelden het spel nog slim door positief te antwoorden op het ultimatum van Leterme, waardoor de zwartepiet kon doorgeschoven worden naar Milquet van het CDH. Nochtans verklaarde FDF-kopstuk Maingain dat wat hem betrof, negatief moest geantwoord worden op een aantal vragen van Leterme. Hij zag daar geen tegenstelling in met de positieve antwoorden die MR-kopstuk Reynders aan Leterme gaf. Surrealisme is geen alleenrecht van één politieke familie in dit land. Het quasi zekere negatieve antwoord van Milquet bood de Franstalige liberale familie de mogelijkheid om tegelijk warm en koud te blazen.

Na het nieuwe falen van Leterme, dacht CD&V dat het initiatief nu bij de Franstaligen zou komen te liggen. Als CDH blijft dwarsliggen, moet het zelf maar oplossingen voorstellen. Dat leek de houding van CD&V te zijn, een houding die wat in de lijn ligt van de eerdere voorstellen van Herman Van Rompuy wiens stappenplan op communautair vlak mee ontworpen werd door Milquet. Maar in plaats van een CDH-informateur aan te stellen, verkoos koning Albert een verrassing. Een half jaar na de verkiezingen wordt de uittredende premier Verhofstadt aangesteld om een oplossing te zoeken. Qua vernedering van Leterme kan dat tellen. De gedoodverfde voorganger van Leterme die door het Vlaamse Kartel een verkiezingsnederlaag werd toegebracht, moet het rooms-blauwe puin ruimen.

Verhofstadt wordt geen informateur. Neen, hij moet de koning informeren en is daartoe "opdrachthouder". De originele vondsten zijn blijkbaar nog niet uitgeput. Na de verkenners, ontmijners, informateurs en formateurs, is het nu de beurt aan een "opdrachthouder". Het resultaat is hetzelfde: de betrokkene moet proberen een uitweg te vinden. Nu het initiatief bij de liberalen komt te liggen, kan dit de druk op CD&V verder opdrijven. De mogelijkheid om de regering van lopende zaken extra bevoegdheden toe te kennen (een regering Verhofstadt 2,5), past in dat kader. Ook de speculaties over een paarsgroene regering (mogelijk Verhofstadt 3) gaan in die zin. CD&V zal toegevingen moeten doen als het nog toegang wil krijgen tot de fel begeerde postjes, niet in het minst het postje van premier Leterme.

Het politiek theater in dit land kent een nieuwe "beslissende week" die net zoals bij al die vorige "beslissende weken" hoogstens een tragikomisch amateurtheater oplevert. Alle traditionele partijen zijn bereid om daarin mee te spelen, ook de zogenaamde "linkse" "oppositie" warmt zich op voor een mogelijke regeringsdeelname. Intussen heeft de meerderheid van de bevolking te maken met de echte problemen: de stijgende levensduurte, aanvallen op de sociale zekerheid, toenemende jobonzekerheid, onbetaalbare huisvesting,… Als we die thema’s op de politieke agenda willen plaatsen, zullen we moeten bouwen aan een eigen politiek instrument: een nieuwe arbeiderspartij.