ACW waarschuwt voor rooms-blauw

ACW-topman Renders haalt scherp uit naar de rooms-blauwe regering die wellicht tot stand zal komen. Renders stelde dat hij liever een rooms-rode regering had gezien, al dan niet met de groenen erbij. De CD&V-politici met een ACW-etiket lijken zich daar alvast niets van aan te trekken. Bovendien stelt zich de vraag welk beleid zou worden gevoerd door een rooms-rode regering.

De Franstalige ACW-topman Thierry Jacques stelde eerder dat een rooms-blauwe regering een nieuwe editie kan vormen van de regering Martens-Gol. De rooms-blauwe regeringen in de jaren 1980 waren effectief absoluut niet populair. Met onder meer ‘da joenk’ Verhofstadt in een hoofdrol werden harde aanvallen ingezet tegen de arbeiders en hun gezinnen. Dat leidde tot verschillende stakingsacties en bewegingen (met de beweging tegen het Sint-Annaplan als hoogtepunt).

Het klopt dat die regeringen catastrofaal waren voor de sociale zekerheid, maar toen rooms-blauw na de politieke crisis van 1987 werd opgevolgd door rooms-rood kwam er geen kentering. Of is men het Globaal Plan reeds vergeten? Dat plan van Dehaene leidde begin jaren 1990 tot de grootste algemene staking ooit in dit land. Qua omvang was die staking zelfs groter dan die van 1936.

Die beweging vond plaats tegen een rooms-rode regering met een christen-democraat aan het hoofd. Zou Leterme het anders doen dan Dehaene destijds? We betwijfelen dit ten sterkste. Jan Renders van het ACW stelt nu dat hij liever een rooms-rode regering had gezien. “We zijn voor het behoud van een sterke sociale zekerheid, meer structurele strijd tegen armoede, rechtvaardige belastingen, maar ook participatieve democratie, betrokkenheid bij het beleid. En we ijveren ook voor duurzaamheid: hoe houden we ook voor de volgende generaties de maatschappij leefbaar? Met zo’n programma heb je automatisch bondgenoten bij de socialistische beweging en partij en bij de groenen. We staan verder af van de liberalen.”

Staat Renders dan ook ver af van de neoliberale logica die domineert in CD&V? Als antwoord op de prijsverhogingen van Electrabel komt ook Etienne Schouppe niet verder dan meer liberaliseringen te eisen. Tegenover de beslissing van de liberalen om de sociale verkiezingen voorlopig in de koelkast te stoppen, kwam geen verzet van CD&V. Is Leterme nu reeds vergeten dat hij het ACW beloofde om voor een syndicale aanwezigheid in KMO’s op te komen?

Renders stelt dat een linkse regering beter was geweest. “Het thema van de herverdeling staat voor ons centraal. Op die as betekent links: progressiviteit in de belastingen, voldoende inkomsten voor de sociale zekerheid, een sterke overheid die de overdreven vermarkting tempert en goede gemeenschapsvoorzieningen.” Dat klopt in zekere mate, alleen moeten we ons de vraag stellen wie opkomt voor progressiviteit in de belastingen, voldoende inkomsten voor de sociale zekerheid of goede gemeenschapsvoorzieningen? De afgelopen decennia hebben alle opeenvolgende regeringen geprivatiseerd en bespaard op de sociale zekerheid.

De christelijke arbeidersbeweging moet de ontwikkelingen van CD&V aandachtig volgen om er de nodige conclusies uit te trekken. Renders heeft gelijk als hij stelt dat hij niet pessimistisch is over de slagkracht van de arbeidersbeweging. Alleen wordt die slagkracht ondermijnd indien voor een politiek verlengstuk wordt gerekend op partijen die reeds jarenlang aantonen voor een neoliberaal beleid te staan.