SP.a moet herstructureren na nederlaag. Gaat deel van de partijtop in brugpensioen?

De SP.a is volop aan het zoeken naar redenen voor de sterke achteruitgang bij de verkiezingen. Die achteruitgang zal bovendien zware gevolgen hebben voor de partij die zowat 870.000 euro verliest en oplossingen moet vinden voor zo’n 300 personeelsleden. Na 19 jaar regeringsdeelname zou de partij beter eens een bilan maken van de gevolgen van haar beleid voor de arbeiders en hun gezinnen.

SP.a betaalt prijs voor asociaal beleid

Er wordt natuurlijk gedaan alsof de kloof tussen ABVV-basis en partijleiding volledig gedicht was na het Generatiepact. In het blad ‘De Nieuwe Werker’ werd nog opgeroepen om voor ABVV-syndicalisten op de SP.a-lijsten te stemmen. Er werd verwezen naar wat werd verwezenlijkt “dankzij de socialisten”. De ABVV-leiding is hier alvast niet gevolgd door de basis.

19 jaar regeringsdeelname heeft geleid tot meer dan een verdubbeling van de armoede. Vandaag leeft 15% in armoede. Er is een heksenjacht gestart tegenover de werklozen, ook al leeft 27% van de werklozen in armoede. Er is een flexibiliteitsdrift ingezet voor de gewone werkmens met een record inzake interimarbeid en dienstencheques. Er is massaal geprivatiseerd en geliberaliseerd. Zoals werd geschreven in de verklaring van LSP/MAS over de verkiezingen: “Waar moet je heen als werkmens? SP.a beweert onze belangen te verdedigen, maar doet net het omgekeerde. Diensten afbouwen en duurder maken, werklozen verplichten om het even welke job aan om het even welke condities te aanvaarden, graaien in onze sociale zekerheid om geschenken uit te delen aan de patroons etc… Veel arbeiders denken dat ze, als ze dat willen, net zo goed voor de echte patronale partijen kunnen stemmen.”

Nu wordt gezocht naar allerhande manieren om het verkiezingsresultaat te verklaren. Er wordt gewezen op de banden met de PS die de SP.a stemmen zouden hebben gekost, het saaie karakter van de partij, het verlies van contact met de basis, het verlies van actieve militanten,… Er is natuurlijk een leegloop geweest de afgelopen jaren. In 2004 beschikte SP.a-Spirit samen over zo’n 67.000 leden, in 1999 had de SP alleen 78.000 leden. Hoeveel leden er nu nog overblijven, weten we niet exact. Maar het zou ons niet verbazen als het onder de 60.000 is. In de stad Antwerpen is er op 10 jaar tijd een halvering geweest. De partijleiding heeft de partijwerking volledig gebroken. Oproepen van Mia De Vits of Maya Detiège en Rudi Kennes om opnieuw te luisteren naar de militanten of om de partij als ledenorganisatie nieuw leven in te blazen, komen te laat. Patrick Janssens heeft de toon voor de toekomst gezet bij de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2006: nog meer nadruk op reclamecampagnes en nog minder inspraak van leden en militanten. De partijleiding heeft nu aan Janssens gevraagd om een kritische analyse te maken van de federale verkiezingsnederlaag. We kunnen al voorspellen in welke richting het zal gaan…

Sociaal bloedbad bij de SP.a. Zal toepassing gemaakt worden van de brugpensioenregeling?

De verkiezingsnederlaag van SP.a heeft verregaande gevolgen. De partij moet zo’n 870.000 euro besparen, naast een verlies aan inkomsten uit afdrachten van ministers en parlementsleden. Er moeten in totaal zo’n 300 mensen op zoek naar een nieuwe job. Dat is een vrij omvangrijke herstructurering. Het is dan ook de vraag hoe de partij er in zal slagen om de ontslagen “sociaal” in te kleuren. Eén ding staat vast: na het Generatiepact en het SP.a-beleid daarbij zal niet al te veel op een brugpensioen moeten worden gerekend…

Er verdwijnen 14 parlementsleden en 5 kabinetten van SP.a (naast 1 van Spirit). Op die kabinetten werkt zowat 240 man, daarnaast komen ook de parlementaire medewerkers en zal er in de nationale partijwerking moeten worden gesnoeid. Of dat op een “sociaal verantwoorde” wijze zal gebeuren, is nog maar de vraag.

ABVV: breek met SP.a

Na het Generatiepact kondigde het ABVV aan dat het de banden met de SP.a zou herzien. Daar hebben we nog niet veel van gemerkt. Integendeel, het vakbondsblad maakte openlijk propaganda voor SP.a bij deze verkiezingen. Nog veel sterker dan bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2006. Wellicht ging de vakbondsleiding mee in de verwachtingen van de SP.a-top dat de partij de vooruitgang van bij de gemeenteraadsverkiezingen federaal zou overdoen.

Het weekblad Trends publiceert deze week een interview met ABVV-voorzitter Rudy De Leeuw over de nederlaag van de SP.a. De Leeuw verklaart daarin: “Ik ben absoluut niet gelukkig. We hebben zwaar verloren en dit is een zware domper. De sfeer op het partijbureau van de SP.A was erg bedrukt. Het is toch pijnlijk afscheid te moeten nemen van Johan Vande Lanotte als voorzitter.” Door zich dermate uitdrukkelijk te profileren als SP.a’er en als lid van de SP.a-leiding vervreemdt De Leeuw zich verder van zijn basis.

Hij weigert zelfs te antwoorden op de vraag of het resultaat anders was geweest indien de SP.a het Generatiepact anders had aangepakt. “Ik wil niemand lessen geven, maar we roepen de SP.A wel op zich te concentreren op de punten waar de werknemers wakker van liggen. Als de regionalisering van de arbeidsmarkt op tafel komt, zal het ABVV zich openlijk verzetten.” De Leeuw moet wel erkennen: “Zaken als het Generatiepact blijven bij de mensen hangen en hebben dit soort resultaten”.

Natuurlijk is het Generatiepact blijven hangen. Alleen heeft het niet geleid tot een linkse proteststem omdat vanuit het vakbondsverzet geen politiek antwoord naar voor werd gebracht. Dat opent de weg voor de zoektocht naar “andere” antwoorden. De banden tussen vakbonden en traditionele partijen worden steeds meer een rem op de ontwikkeling van strijdbewegingen maar evenzeer op de ontwikkeling van een eigen politieke vertegenwoordiging van de arbeiders en hun gezinnen.