Acties tegen Bush in Rome

De Amerikaanse president Bush trok na de G8-top in Duitsland naar Italië. Dat leidde tot massaal protest vanuit de anti-oorlogsbeweging en de antiglobaliseringsbeweging. Zowat 150.000 mensen, waaronder veel jongeren, kwamen op zaterdag 9 juni op straat in Rome om hun verzet te tonen tegen de oorlog en tegen het beleid van Bush.

Christel Dicembre vanuit Italië

De betogers spraken zich ook uit tegen het beleid van de regering-Prodi in Italië. Die regering voert een neoliberaal beleid en ondersteunt het VS-imperialisme op internationaal vlak. “Stop de financiering van de oorlog, financier onze pensioenen”, was een populaire slogan. Of deze nog: “Het is niet genoeg om een linkse regering te hebben om de oorlog te rechtvaardigen”. Duizenden arbeiders en jongeren maakten duidelijk dat ze geen illusies hebben in de zogenaamd progressieve regering.

De aanvallen op de sociale zekerheid, het vrijmaken van middelen voor de interventie in Afghanistan, de beslissing om de VS een grotere basis te laten bouwen in Vicenza en de geplande maatregelen tegenover de pensioenen, zorgen ervoor dat de regering-Prodi geconfronteerd werd met belangrijke oppositie en interne crises. De afgelopen maand waren er tal van betogingen en acties. Omwille van het gebrek aan een politieke vertegenwoordiging, blijven deze acties wel vaak geïsoleerd. Een groot deel van de Italiaanse arbeiders en jongeren hebben alle vertrouwen in de politici verloren.

De belangrijkste anti-Bush betoging van zaterdag was erg levendig en strijdbaar. Het werd geleid door een delegatie van “No Dal Molin” (tegen de uitbreiding van de VS-basis in Vicenza) en door de basisvakbonden, in het bijzonder de Cobas. Er waren andere groepen die zich verzetten tegen de Amerikaanse basis in Vicenza en jongeren van sociale centra in het land die dansten en zongen op de straten van Rome. Er was een vastberaden delegatie van het actiecomité dat zich verzet tegen de aanleg van een hogesnelheidslijn in Val di Susa. Dat project zou ernstige ecologische schade toebrengen in die regio.

Er was een belangrijk verschil tussen deze anti-oorlogsbetoging en voorgaande betogingen. In het verleden werden dit soort betogingen geleid door radicaal-linkse partijen zoals de Rifondazione Comunista (Rc) en de belangrijkste vakbondsfederaties. Dat was nu niet meer het geval.

De Rc steunde de belangrijkste betoging van zaterdag niet en organiseerde een eigen bijeenkomst op het Piazza del Popolo. Deze bijeenkomst werd georganiseerd door de ‘linkse’ partijen in de regering (Rc, Groenen, Pdci en de DS, Democratisch Links). Het werd een absolute flop, slechts enkele honderden namen deel aan deze actie. Een dagblad bracht verslag uit van de bijeenkomst en schreef dat slechts enkele families naar het plein kwamen om wat naar de muziek te luisteren. Veel gewone leden van de Rifondazione, zeker onder jongeren, namen deel aan de grote betoging. Daar werd geroepen dat de “goede linkerzijde” misschien wel in de regering zit, maar dat de “slechte linksen” op straat komen.

Na de dramatische verkiezingsresultaten voor de Rc (met zowat een halvering van haar stemmenaantal), was dit een symbolisch keerpunt voor de partij. Er is een duidelijke breuk tussen de partijleiders en de anti-oorlogsbeweging en de antiglobaliseringsbeweging, terwijl de partij net beweert deze lagen te willen vertegenwoordigen.

Het blad van het CWI in Italië, “Lotta” (strijd), werd goed verkocht op de betoging. In dat blad roepen we op voor de opbouw van een massale strijdbare anti-kapitalistische partij van de arbeiders en de sociale bewegingen om het politieke vacuüm te beginnen opvullen. Het is nodig om te komen tot een eenheid van wie betrokken is in sociale strijd, vakbondsstrijd of lokale bewegingen met een oproep aan alle overblijvende eerlijke en strijdbare activisten in Rifondazione en andere linkse partijen in het land.

Enorme politieaanwezigheid bij de betogingen