Het kapitalisme heeft jongeren geen toekomst te bieden

CAP is nodig voor jongeren!

Op de lijsten van het Comité voor een Andere Politiek staan er heel wat jongeren. Met zijn 21 jaar is Farid Rasoolzadeh (voorzitter van de Actief Linkse Studenten in Antwerpen) bijvoorbeeld de jongste kandidaat op de Antwerpse Kamerlijsten. In Henegouwen is de jongste kandidaat eveneens een CAP’er: Amin Brikci. Op de Franstalige Senaatslijst staat Aïcha Paulis op de tweede plaats. Zij studeert voor verpleegster in Brussel en is 24 jaar. Ze vertegenwoordigt (samen met anderen) een nieuwe generatie jonge werkenden en studerenden. Waarom dit engagement van jongeren?

Boris Malarme

In tegenstelling tot heel wat oudere arbeiders en syndicalisten heeft onze generatie de "verzorgingsstaat" niet meer gekend. Vroeger was het mogelijk om een stabiele job te vinden, de mogelijkheid te hebben om een eigen huis of appartement te kopen en aldus een leven op te bouwen. De afgelopen jaren zijn er harde aanvallen gekomen op de solidariteitsbanden die werden afgedwongen door de arbeidersbeweging.Vandaag moeten we als jongeren naar een arbeidsmarkt waar ze vaak geen kansen krijgen. In Brussel is één op de vier jongeren van de leeftijd van Aïcha afhankelijk van een werkloosheidsuitkering of van het OCMW. Om werk te krijgen, eisen de patroons van ons een extreme flexibiliteit in ruil voor lage lonen. Om dat te bekomen, hebben de patroons kunnen rekenen op hun politici die allerhande tijdelijke en nepcontracten hebben ingevoerd om uiteindelijk de winsten te maximaliseren.

Er is een sterke opgang van interimarbeid, zowel in de private sector als in de openbare diensten. Het patronaat doet beroep op interimmers om de productie gemakkelijker te kunnen aanpassen aan de vraag van de markt. Met weekcontracten, of soms dagcontracten, hebben jongeren natuurlijk geen werkzekerheid en zullen ze sneller zwijgen als het management haar eisen stelt. Op die manier worden de arbeidsvoorwaarden en de lonen van alle arbeiders onder druk gezet. De interimkantoren proberen de illusie te creëren dat een interim een springplank zou zijn naar een contract van onbepaalde duur, maar slechts een minderheid heeft toegang tot een dergelijk contract. Het gebrek aan jobzekerheid is problematisch voor de nieuwe generaties.

Zonder vast contract, is het ook moeilijker om toegang te hebben tot de huisvestingsmarkt. Veel jongeren zien zich verplicht om in groep te gaan samenwonen of om langer bij de ouders te blijven inwonen. De vele cadeaus aan het patronaat ondermijnen de middelen die er zijn voor de gezondheidszorg, het onderwijs, de pensioenen,… Met het plan-Vandenbroucke worden de inschrijvingsgelden voor de master-na-master drastisch opgedreven tot meerdere duizenden euros. De traditionele politici willen dat soort tarieven ook voor andere studies opleggen. De meerderheid van de kinderen die vandaag geborden worden, zullen zo wellicht geen toegang meer hebben tot hoger onderwijs dat een luxe-product zal worden, net zoals de gezondheidszorgen dat zullen worden. Met het Generatiepact werd het idee reeds gelanceerd om langer te werken. Het patronaat en haar politici willen wellicht dat onze generatie werkt tot we doodvallen.

CAP moet alle generaties organiseren om efficiënt de strijd aan te gaan tegen het neoliberale beleid. In de bedrijven zullen de jongeren moeten opstaan die de vakbonden uitbouwen. Jongeren vormen een dynamische laag in de samenleving en ze zijn het minst getekend door nederlagen uit het verleden. Dat maakt ook dat jongeren het meest open staan voor socialistische opvattingen. Een actieve betrokkenheid van jongeren bij CAP is noodzakelijk. Door de dynamiek van jongeren kan de zichtbaarheid van CAP worden opgedreven, zowel bij stakingsacties, wijkcampagnes, verkiezingscampagnes,…

Het kapitalisme en haar winstbejag voor slechts een handvol aandeelhouders heeft aan onze generatie slechts een levensstandaard te bieden die voorheen aan de neokoloniale wereld werd toegeschreven. Dit systeem kan niet "zachter" gemaakt worden. Ook jij kan zoals Aïcha niet alleen bouwen aan een brede strijdformatie zoals CAP, maar ook een revolutionaire partij zoals LSP. Met een dergelijke partij kunnen we ervoor zorgen dat het kapitalisme op de vuilnisbelten van de geschiedenis belandt waarbij we bouwen aan een samenleving zonder uitbuiting, een socialistische samenleving.