Sterke economische groei in India. Maar voor wie?

Op dit ogenblik is er een sterke economische groei in India, maar dat raakt enkel de 3% rijksten in het land. Op dit ogenblik zijn nog steeds 52% van de Indische kinderen ondervoed. Dat toont het enorm ongelijke karakter van de economische groei aan. De armste delen van de arbeidersklasse lijden enorm, een belangrijk deel van hun kleine inkomen gaat naar huur, elektriciteit, brandstof en andere basisbehoeften. De meeste arbeiders kunnen zich slechts één maaltijd per dag veroorloven.

Nirmala Shetty, Bangalore

De situatie in de landelijke gebieden is vaak nog erger omwille van de problemen waarmee de landbouw wordt geconfronteerd. Plattelandbewoners trekken nu naar de steden in de hoop daar werk te vinden. Maar ze vinden er enkel werk op bouwwerven of als huispersoneel. Daarmee verdienen ze minder dan een dollar per dag.

India is veranderd sinds het doorvoeren van een reeks agressieve neoliberale ‘hervormingen’ in de jaren 1990. Het land stelde dat de massa’s voordeel haalden uit deze hervormingen. Maar het is enkel de levensstijl en de levensstandaard van de rijken die veranderde. We moeten ons de vraag stellen wie er voordeel haalt uit de groei en hoe omvangrijk deze groep is? Volgens een onderzoek van de National Sample Survey Organization is de armoede in de 11 jaar voor 2004-05 met slechts 0,74% gedaald. Bovendien is de kloof tussen de inkomens sterk toegenomen.

In januari 2007 waren de prijzen volgens regeringscijfers sterk gestegen in vergelijking met een jaar ervoor. Voedingsprijzen in het algemeen waren met 9% gestegen. De officiële inflatie bedroeg meer dan 6% in februari 2007, in vergelijking met 3,6% een jaar geleden. Dat is een penibele situatie voor de arbeiders.

Miljoenen arbeiders leven in verschrikkelijke condities

Omdat de IT-industrie in India een sterke groei kent, rekenen veel winkels prijzen aan die misschien betaalbaar zijn voor de relatief goed betaalde arbeiders van call-centers, maar niet voor de meeste arbeiders. Alle basisgoederen zijn duurder geworden. Zelfs zogenaamd goed betaalde ambtenaren en andere arbeiders uit beter betaalde sectoren, kunnen zich heel wat goederen niet meer permitteren. Door de ‘liberaliseringen’ en de globalisering sinds de jaren 1990 zijn de prijsstijgingen vooral onder de armsten hard aangekomen. Het resultaat hiervan is dat veel Indiërs minder kunnen eten. De economische groei heeft de winsten gestimuleerd en zorgde voor meer inkomen voor de rijksten, maar voor de arbeiders zet het druk op de reële waarde van hun lonen en zorgt het voor meer ongelijkheid.

Volgens de Indische Planningscommissie zijn er nu procentueel meer arbeiders in sectoren waar er geen vakbonden zijn en bedrijven waar lage lonen schering en inslag zijn. De lonen zijn daar erg laag. De prijsstijgingen komen er bijgevolg nog harder aan en er is geen garantie op werk.

De regering staat onder druk van de grote bedrijven om de arbeidswetgeving aan te passen zodat de arbeiders nog meer kunnen worden uitgebuit en de weg open staat voor nog meer goedkope arbeid. Dit soort economische groei creëert enkel werk voor hoog opgeleiden en winsten voor de rijken. De armen blijven in armoede steken.

De meeste economische groei komt uit de dienstensector waar enkel hoog opgeleide arbeiders werken. Maar India besteedt slechts 3,8% van haar BBP aan onderwijs. 46% van de bevolking ouder dan 15 jaar is analfabeet. 54% van de volwassenen (boven 18 jaar) kunnen niet lezen of schrijven. Dat zegt veel over de realiteit op het subcontinent.

Hoeveel jongeren hebben toegang tot onderwijs als ze al met moeite één maaltijd per dag hebben?

De investeringen door de grote bedrijven zijn voornamelijk geconcentreerd in sectoren waar er snelle winsten kunnen worden gemaakt, zoals in de dienstensector. Het aantal jobs dat zo tot stand komt, is echter beperkt. In totaal heeft de IT-sector minder dan 1 miljoen jobs gecreëerd.

De economische groei is een gevolg van brutale liberaliseringen en is verbonden met de situatie van de wereldeconomie waarin de grote multinationals en hun praktijken dominant zijn. India wordt hierdoor geconfronteerd met massale werkloosheid, lage lonen en een scherpe kloof tussen rijk en arm. De rijken worden rijker, maar de armen ook armer. De armen kijken met afschuw naar de economische groei omdat ze er zelf geen voordeel uit halen. Socialisten in India verdedigen de noodzaak om met de arbeiders in verzet te gaan en te bouwen aan een alternatief op het kapitalisme.