Stem voor een socialistisch alternatief – Stem LSP

Op 8 oktober komt de Linkse Socialistische Partij maar in een beperkt aantal steden en gemeenten op. We willen immers voldoende tijd en middelen steken in de conferentie voor een Andere Politiek op 28 oktober. Met de gemeenteraadsverkiezingen willen we drie thema’s naar voor brengen: de nood aan echt werk voor iedereen, betaalbare huisvesting en collectieve diensten. We komen op in Gent, Antwerpen, Mechelen, Keerbergen, St Gillis, Schaarbeek, Elsene, Waver, Luik en Bergen.

Echt werk. Stop het opbod aan nepstatuten, PWA, interim

De laatste 25 jaar gingen tienduizenden vaste jobs verloren door de afbouw van de openbare diensten en de neergang in enkele industriële sectoren. De nieuwe jobs zijn steeds meer jobs die onvoldoende loon en nauwelijks enige zekerheid bieden. Volgens de Nationale Arbeidsraad bestonden in 2001 de nieuwe jobs voor maar liefst 80% uit laagbetaalde, tijdelijke en/of deeltijdse jobs.

Bovendien wordt de druk op werklozen opgevoerd door de strengere controles en de discussie over de beperking van de werkloosheidsuitkering in de tijd (gevraagd door onder meer VLD, N-VA, VB en Spirit). Zo wil men werklozen dwingen tot flexibele laagbetaalde jobs.

Zo proberen de traditionele partijen de verantwoordelijkheid voor de werkloosheid af te schuiven op de werklozen zelf. Op die basis worden de werklozen aangevallen, en dat ondanks het feit dat onze uitkeringen bij de laagste van Europa behoren. LSP/MAS stelt vast dat de bedrijven in België jaar na jaar hun records breken op vlak van de winsten. Wij vechten voor volledige tewerkstelling, voor het recht van ieder mens op een degelijke, voltijdse en goedbetaalde job. Dat kan door een herverdeling van de arbeid. Een socialistisch gemeentebestuur zou het voorbeeld tonen met een radicale arbeidsduurvermindering tot een 32-urenweek voor het stadspersoneel, met bijkomende aanwervingen en zonder loonverlies.

Betaalbare woningen. Stop prestigeprojecten. Geen private zakkenvullerij in sociale huisvesting

Het gebrek aan degelijke en tevens betaalbare huisvesting is na werkloosheid de grootste oorzaak van armoede. In Brussel moet meer dan de helft van de huurders meer dan 40% van zijn/haar inkomen aan huisvesting besteden. Maar overal stijgen de woningprijzen reeds jarenlang meer dan de lonen en de uitkeringen. De armste en zwakste groepen vallen uit de boot. Investeringen om die situatie op te lossen, zijn er niet. Geen geld, zo schijnt het. Ondertussen wordt wel met miljarden gegooid om bijvoorbeeld rivieren terug bovengronds te halen om meer toeristen en beter verdienende lagen naar de steden te lokken. Prestigeprojecten alom, projecten met ons belastinggeld betaald.

Volgens LSP/MAS is er slechts één oplossing: een massaal programma van sociale woningbouw, waardoor er ook een neergaande druk op de privéhuurprijzen kan komen. Die sociale woningen moeten in openbare handen zijn, de privé investeert immers enkel als er winst kan worden gemaakt. Wat enkel kan door hogere huurprijzen en door voor de bouw en het onderhoud zo weinig mogelijk middelen uit te trekken.

LSP/MAS komt op voor echte sociale woningen van goede kwaliteit en met huurprijzen die nooit meer bedragen dan 20% van het gezinsinkomen, in handen van de gemeentelijke overheden en volledig publiek gefinancierd. Het geld is er, de prestigeprojecten bewijzen dat.

Collectieve diensten. Stop ‘ieder voor zich’. Veiligheid is vooral degelijke diensten met voldoende personeel

2006 is tot nog toe het jaar geworden waarin het idee “zinloos geweld” op de agenda is geplaatst. De zaken die de pers hebben gehaald, zijn dan bovendien slechts het topje van de ijsberg. Familiedrama’s volgen elkaar op, geweld binnen het gezin neemt al jaren toe, verkeersagressie is dagelijkse kost geworden.

De belangrijkste oorzaak voor de verharding van onze samenleving ligt in de verharding van de arbeidsmarkt: de werkonzekerheid, de toegenomen armoede, de aanslepende hoge werkloosheid,… waardoor steeds grotere lagen gemarginaliseerd en sociaal geïsoleerd worden door het gebrek aan toekomstperspectieven.

Daarbovenop heeft de besparingswoede van de laatste 25 jaar enorme gaten geslagen in ons sociaal weefsel. De scholen zitten bomvol, leerkrachten zijn overwerkt. De postbode heeft geen tijd meer om met mensen te praten, de verpleegster in het ziekenhuis evenmin. De “efficiëntie” en de hogere productiviteit die van de werknemers in allerlei diensten wordt geëist, maakt dat hun sociale rol volledig is weggesaneerd.

Bovenop het personeelsgebrek in de bestaande diensten, ontbreken een hoop diensten die het sociale weefsel kunnen ondersteunen: voldoende kinderopvang en toegankelijke recreatiemogelijkheden voor jongeren, thuisverzorging en -opvang voor hulpbehoevende zieken, personen met een handicap en ouderen, publieke ontmoetingsplaatsen waar buren elkaar kunnen leren kennen,…

Een maatschappij waar allerlei tekorten zijn, is per definitie een harde maatschappij. Een gevecht ontstaat dan over wie zich de schaarse middelen kan toeëigenen: tussen jongeren en ouderen, tussen mannen en vrouwen, tussen Belgen en migranten en binnen de migrantengemeenschappen tussen die gemeenschappen die hier al wortel hebben geschoten en de nieuwkomers,… Nochtans zijn de echte profiteurs niet te vinden onder de werkenden en de uitkeringstrekkers, van welke afkomst ook, maar onder de aandeelhouders van de grote bedrijven en de banken, die zich steeds meer rijkdom toeëigenen.

Er zijn geen oplossingen als een superrijke elite alle rijkdom opeist!

Met de jaarwinst van 2005 van de 97 Belgische beursgenoteerde bedrijven (18 miljard euro) zouden gedurende een jaar zo’n 700.000 jobs gecreëerd kunnen worden. Veel jongeren – Belgen en migranten – die vandaag gedoemd lijken boefjes of gemarginaliseerde werklozen te zullen worden, zouden door een omvangrijk plan van tewerkstelling in nieuw op te richten diensten een plaats in de samenleving kunnen krijgen.

LSP/MAS denkt dat de rijkdom die door de werkenden wordt gecreëerd ook aan de hele samenleving moet toekomen en niet in de zakken van de aandeelhouders mag verdwijnen. De nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie is een eerste noodzakelijke stap. LSP/MAS vecht voor democratisch socialisme: de enige manier om te garanderen dat de productie ook in functie staat van de behoeften van de meerderheid van de bevolking, en niet in functie van de winst.