De strijd verderzetten om de regering weg te staken

Na de staking van 7 oktober

De regeringsverklaring van Verhofstadt op 11 oktober was overduidelijk. De regering gaat verder met haar plan om het brugpensioen aan te pakken. Stap voor stap zullen ze het recht op brugpensioen uithollen tot er niets meer van over blijft. De gefaseerde maatregelen zullen ertoe leiden dat in 2014 49,2% van de mannen en 71,4% van de vrouwen die vandaag recht zouden hebben op een brugpensioen, niet langer op 58 op brugpensioen kunnen. Hiermee doet minister Freya Van den Bossche (SP.a) wat door de patroons verwacht werd: het verderzetten van de aanval op één van de belangrijkste verworvenheden van de vorige generaties.

Bart Vandersteene

Regering en patronaat droomden in hun originele plannen van meer drastische maatregelen. Dit bleef niet overeind, dankzij de strijdbaarheid van de ABVV-basis die op 7 oktober aantoonde hoe de militanten van de vakbonden, en niet enkel die van het ABVV, dachten over de regeringsvoorstellen.

In de privé-sector gingen grote bedrijven, veel KMO’s en verschillende industriezones volledig plat. In de openbare sector waren er afhankelijk van de dienst en de regio succesvolle stakingsacties. Aan de piketten kwamen onze militanten een enorme strijdbaarheid tegen.

De vraag is hoe we verder gaan. Aan strijdbaarheid is er geen gebrek. Maar komt er ook een duidelijk actieplan om de regeringsvoorstellen weg te staken?

De verdeeldheid aan de top van de vakbonden moet doorbroken worden door eenheid aan de basis. Indien enkel het ABVV het voorstel verwerpt, moet het ABVV alleen een krachtsverhouding opbouwen. Via personeelsvergaderingen, pamflettenacties in de bedrijven en diensten, kan er op de werkplaatsen onder collega’s gediscussieerd worden.

Met propaganda-acties in de winkelstraten, aan de stations en de grootwarenhuizen kan de publieke opinie worden overtuigd om in te gaan tegen de leugens die worden verspreid in de media. Zo’n intensieve campagne ter mobilisatie naar een nationale betoging, geeft de ABVV-militanten een middel om met de ACV-basis te discussiëren en tegelijkertijd de ACV-leiding onder druk te zetten om zich te verzetten tegen de regeringsplannen.

Indien ook het ACV de voorstellen verwerpt, moet er een duidelijk plan komen om het regeringsvoorstel en daaraan gekoppeld de regering weg te staken. Via provinciale stakingen kan een algemene 24-urenstaking met nationale betoging te Brussel worden voorbereid. Indien nodig gevolgd door een 48-urenstaking die deze instabiele regering doet beven en wellicht doet vallen.

Eind vorig jaar verscheen het boek “50 grijze leugens”. De auteur was Gilbert De Swert, hoofd van de ACV-studiedienst. Het boek had als doelstelling om een antwoord te bieden op de mythes van de vergrijzing die regering en patronaat in de media naar voor brachten. De argumentatie was waterdicht en de conclusie duidelijk:”de vergrijzing van de bevolking betekent niet dat we allemaal langer moeten werken”. Het ACV kon geen duidelijker boodschap geven aan haar militanten. Het was een boodschap om niet in de val van de paarse leugens te trappen en te kiezen voor een maatschappijmodel dat ingaat tegen de neoliberale logica. Vandaag is het aan de ACV-leden om haar top daaraan te herinneren.