Oostende: grootste actiedag sinds staking tegen Globaal Plan in 1993

Donderdagavond om 22u was de afspraak om met zoveel mogelijk militanten aan het station aanwezig te zijn om de staking van start te laten gaan. Er waren veel ACOD-militanten en ook enkele delegees van CCOD-Transcom. We waren met 5 LSP leden aanwezig. Zodra de laatste trein het station binnen reed, ging het spoor voor 24 uur plat.

Nicole Vanderputte, ACOD militant (in persoonlijke naam)

Vrijdagmorgen was de afspraak om 4u30 aan het airconditioningbedrijf Daikin, om van daaruit de industriezone af te zetten en aan enkele bedrijven een piket te zetten. De opkomst aan Daikin was erg goed en het was duidelijk dat de staking daar algemeen was. Een afgevaardigde vroeg versterking tegen 5u aan het piket van Littocolor (een foto-ontwikkelingsbedrijf met meer dan 200 werknemers) waar er voor de eerste keer een piket stond.

Enkele arbeiders van de nachtploeg waren nog aan het werk en waren zo vriendelijk geweest om paletten buiten te laten liggen die door het stakerspiket gebruikt werden om de ingang van het bedrijf een nieuwe look te geven.

De syndicale delegatie van Littocolor was overeengekomen om de bedrijfsleider binnen te laten. Zijn adjunct dacht om op die manier eveneens het bedrijf binnen te glippen. Dat was buiten de alertheid van het stakerspiket gerekend. Hij deed verschillende pogingen om binnen te raken toen hij dacht dat de aandacht wat verslapte. Telkens stonden onze kameraden met de mensen van Litto op de eerste rij. Onze gepensioneerde kameraad Monique was er steeds als de pinken bij. Een kleine bestelwagen wilde aan een zwakke kant van het piket doorrijden maar de reflex van Monique verijdelde deze poging.

De discussie aan dit piket, maar ook aan de kruispunten die de ingang en uitgang van de industriezone bewaakten, was strijdbaar. Toch was er een ontgoocheling en woede dat er druk werd uitgeoefend en gesteld werd door vakbondsvrijgestelden om de industriezone niet af te zetten. Sommige ACV-delegees die trots met hun groene jasjes in de rode zee mee actie voerden, zeiden dat ze zich verraden voelden door hun leiding. Andere militanten die deelnamen aan het piket zeiden dat de houding van Cortebeeck schade toebracht aan hun jaren moeizaam opgebouwde syndicale werking. Ze voelden zich in de steek gelaten door hun secretaris.

De militanten en afgevaardigden namen zelf het initiatief om de industriezone af te zetten. Vele militanten verlieten hun bedrijfspiket en vervoegden de blokkades aan de in- en uitritten. De militanten en werknemers blaakten van zelfvertrouwen.

De industriezone ter hoogte van de Opex-wijk was tevens volledig afgesloten. Net zoals de grote winkelcentra in Middelkerke. De afspraak was daar om 4u om piket te vormen. De bedrijfsleider van Carrefour was dit te weten gekomen. De militanten daagden reeds om 3u op om zeker te zijn dat hun baas voor een “gesloten” winkel stond. Niet enkel Carrefour maar alle grote distributiebedrijven waren met winkelwagentjes hermetisch afgesloten.

Een andere belangrijke geslaagde actie was die van het loodswezen. Hun actie startte om 5u en duurde tot de zaterdagmorgen 8u. Geen enkel boot kon de haven van Oostende in of uit, wat gevolgen had voor de rest van het land.

Sinds de staking tegen het globaal plan was dit de grootste actie die er gevoerd is sinds ’93, het waren vooral jonge militanten die hun eerste stappen op het strijdtoneel gezet hebben.