Mijn lichaam, mijn keuze!

Neen aan het besparingsbeleid. Ja aan het recht op veilige abortus

door Emily (Namen)

De afgelopen jaren zagen we in Europa en ook bij ons meer acties van de reactionaire beweging die zichzelf ten onrechte ‘pro life’ noemt. Het gaat om een beweging die niet wil dat vrouwen vrij beschikken over hun lichaam en zich meer bepaald verzetten tegen het recht op abortus. Deze beweging gaat over tot offensievere acties op een moment dat overal wordt bespaard op de openbare diensten. Dat leidt sowieso tot een beperking van onze keuzes. De besparingen zorgen ervoor dat mensen die al in een economisch kwetsbare positie zitten, waaronder veel vrouwen, het nog moeilijker hebben.

Abortus is sowieso een bestaand fenomeen, of het nu legaal is of niet. Maar als het niet op een veilige manier gebeurt, vallen er veel doden. Zonder veilige procedure sterft één op de acht vrouwen. Het recht op abortus verdedigen, betekent opkomen voor het recht van vrouwen om niet te sterven als gevolg van een risicovolle abortus. Het recht op abortus ontzeggen kan eveneens tot doden leiden. Zo kwam Savita, een jonge vrouw in Ierland, eind 2012 om het leven omdat het ziekenhuis weigerde om een abortus uit te voeren.

In landen waar abortus wel legaal is, of toch minstens uit het strafrecht is gehaald zoals in België, moet ook nog gestreden worden. De algemene aanvallen op de levensstandaard van de meerderheid van de bevolking als gevolg van het besparingsbeleid raken vrouwen bijzonder hard. Bovendien wordt het gebruikt als context om een aanval op onze verworvenheden in te zetten. Terwijl de linkerzijde dat grotendeels vergeten lijkt te zijn, begrijpt een deel van de rechterzijde wel dat het mogelijk is om een beweging te organiseren en te ontwikkelen doorheen mobilisaties. Er waren bewegingen in Spanje en Frankrijk met enig effect. Zo ging de Spaanse regering over tot een bijzonder reactionair voorstel waardoor meer dan 90% van de huidige gevallen van abortus illegaal zou worden. De klok wordt met meer dan 30 jaar teruggedraaid. We moeten daar lessen uit te trekken en de rechterzijde geen vrijspel geven.

Als wij opkomen voor het recht op abortus koppelen we dat meteen aan de noodzaak van een massale herfinanciering van openbare diensten. In Zwitserland wordt de terugbetaling van zwangerschapsonderbrekingen in vraag gesteld in het kader van besparingsmaatregelen. Ook in ons land ligt de gezondheidszorg onder vuur. De terugbetaling van bepaalde onderzoeken door gyneacologen is nu al gestopt. Ook de middelen voor het onderzoek naar wiegendood zijn bedreigd. Dat de komende 10 tot 15 jaar een meerderheid van de artsen die zwangerschapsonderbrekingen uitvoeren op pensioen gaat, zal het er ook niet gemakkelijker op maken.

We eisen een beleid dat ongewenste zwangerschappen zoveel mogelijk kan vermijden. We mogen seksuele opvoeding niet aan het internet overlaten. Er zijn meer middelen voor onderwijs en voor meer personeel nodig. Daarnaast is er nood aan gratis voorbehoedsmiddelen die voor iedereen toegankelijk zijn. Vandaag zijn voorbehoedsmiddelen soms duurder dan een abortus en bovendien is er slechts een gedeeltelijke terugbetaling tot 21 jaar.

Voor een echte keuze

Het is onaanvaardbaar dat een kwart van de vrouwen die in ons land abortus pleegt, aangeeft dat ze dit om financiële redenen doet. Het is onaanvaardbaar dat 80% van de alleenstaande moeders onder de armoedegrens terechtkomt. Dat zal er met het huidige beleid enkel nog erger op worden. Wij komen op voor een echte keuze, dus ook voor de mogelijkheid om kinderen te krijgen zonder in armoede terecht te komen. Daartoe moet de kinderbijslag de reële kosten van een kind dekken. Er zijn degelijke jobs met goede lonen nodig. Waarom wordt steeds meer flexibiliteit geëist en kloppen we zoveel overuren terwijl er zoveel werklozen zijn? Laat ons het beschikbare werk verdelen. Het opdrijven van de capaciteit in de kinderopvang is eveneens dringend. Ten slotte is er nood aan betaalbare huisvesting die geschikt is voor gezinnen. De lange wachtlijsten voor sociale huisvesting dwingen nu nog al te vaak mensen in ongezonde huisvesting.

We verbinden het recht op abortus aan sociale eisen. De emancipatie van vrouwen gebeurt doorheen de emancipatie van de volledige werkende bevolking, de jongeren en de sociale uitkeringstrekkers. We moeten de reactionaire bewegingen van antwoord dienen. Dat kunnen we door een strijdbare positie in te nemen en door te bouwen aan solidariteit om samen op te komen voor een samenleving die een einde maakt aan seksisme en andere vormen van verdeeldheid die ons verzwakken.

Op 30 maart wil de reactionaire rechterzijde ook in ons land actie voeren. Er is een ‘pro-keuze’ platform dat oproept tot een tegenactie om op te komen voor een echte keuze. Wij nemen daaraan deel en verdedigen het recht op abortus. We koppelen dat aan de eis van meer middelen voor openbare diensten en een strijd voor een andere samenleving. Doe mee met de mobilisatie eind maart zodat de zogenaamde ‘pro-life-betogers’ gepast van antwoord worden gediend!

Meer info over de actie van 30 maart vind je op Facebook: https://www.facebook.com/groups/prochoice.belgium