Merkel op weg naar herverkiezing? Onze mening: Die Linke versterken!

Op 22 september zijn er verkiezingen in Duitsland. De conservatieve premier Angela Merkel van de CDU (christendemocraten) stevent af op een herverkiezing. Haar liberale coalitiepartner dreigt evenwel zwaar te verliezen. De sociaaldemocratische SPD slaagt er niet in om de electorale positie van Merkel te bedreigen. Ter linkerzijde voert Die Linke campagne om de verwachte electorale schade te beperken. Waar de partij in 2009 nog goed was voor 12% dreigt ze nu terug te vallen tot 7 à 9%. We publiceren een ingekorte versie van de verklaring van onze Duitse zusterorganisatie SAV die actief is binnen Die Linke.

De huurprijzen en energie worden duurder. Aan het einde van het loon is er voor velen nog een groot stuk maand over. Terwijl werkenden, gepensioneerden en werklozen steeds meer moeten betalen, worden de banken met belastinggeld gered en worden miljarden uitgetrokken voor prestigeprojecten zoals Stuttgart 21 (een nieuw station en treinnetwerk) of de luchthaven van Berlijn.

Velen trekken de conclusie dat alle partijen hetzelfde zijn en nemen hierdoor niet meer deel aan de stembusslag. Of er nu een nieuwe zwart-gele coalitie (van christendemocraten en liberalen) komt of een rood-groene regering, aan de politiek in het belang van de rijken en grote bedrijven zal niets veranderen. Het waren uiteindelijk de SPD en de Groenen die met Agenda 2010 en Hartz IV tien jaar geleden aan de basis lagen van de harde aanval op onze arbeidsvoorwaarden en lonen. Het waren diezelfde partijen die een Duitse deelname aan oorlogsoperaties doorvoerden. En het waren eveneens de sociaaldemocraten en de Groenen die de liberalisering van de financiële sector doordrukten.

SPD-leider Peer Steinbrück doet nu een poging om zijn sociale geweten te ontdekken en spreekt over de nood aan een herverdeling van de rijkdom. Als zowel de SPD als de Groenen nu pleiten voor een minimumloon, is dat vooral omdat Die Linke deze eis op de agenda heeft gezet waardoor de andere partijen kleur moesten bekennen. Maar zowel de SPD en de Groenen aan de ene kant als de christendemocratische CDU/CSU en het liberale FDP aan de andere kant weten dat er na de verkiezingen van 22 september nieuwe besparingen zullen volgen. Die komen bovenop de maatregelen op lokaal en regionaal vlak.

Om tot verandering te komen, is er nood aan een grote druk van onderuit – uit de bedrijven, universiteiten, scholen en wijken. Daarbij zijn de verkiezingen van september wel degelijk belangrijk. Ze bieden immers een mogelijkheid om Die Linke opnieuw – en hopelijk sterk – in het parlement te verkiezen.

Is Die Linke echt anders?

In tegenstelling tot de eenheidsworst van de gevestigde partijen staat Die Linke aan de kant van de gewone werkenden, werklozen en gepensioneerden. De partij gebruikt daarvoor zowel haar positie in als acties buiten het parlement.

Zo voert Die Linke actief campagne ter ondersteuning van het personeel in de distributiesector dat opkomt voor hogere lonen en een degelijke collectieve arbeidsovereenkomst. In de gezondheidszorg steunt Die Linke de eis voor meer personeel en ondersteunt de partij de acties (waaronder stakingen zoals bij het Berlijnse ziekenhuis Charité) hiervoor. Bij de Blockupy-acties tegen de macht van de banken, een actie in Frankfurt voor de zomer, stonden parlementsleden van Die Linke mee vooraan en werden ze mee opgepakt. De partij heeft zich tegen ieder reddingsplan voor de banken verzet. Er werd tegen iedere deelname van Duitse troepen aan buitenlandse operaties gestemd – wat van de zogenaamde ‘vredesactivisten’ van de Groenen niet kan gezegd worden. In het debat over het inzetten van drones (onbemande bommenwerpers) in onder meer Afghanistan, stelt Die Linke: “Investeer in kinderopvang in plaats van dodende drones.”

Die Linke heeft een actieve rol gespeeld in het verzet tegen het asociale beleid en daarmee heeft ze de ruimte voor rechts-populistische krachten beperkt. Maar dit is slechts één kant van de partij. Er zijn ook andere krachten binnen Die Linke die pleiten voor het aanpassen van het partijprofiel om gemakkelijker met SPD en Groenen in zee te kunnen gaan. Waar Die Linke mee in de regionale regeringen zit, zoals in Brandenburg, worden de besparingen mee opgelegd door Die Linke. Na tien jaar van rood-rood bewind in Berlijn wordt er steeds meer bespaard. Sommigen willen dat ook op nationaal vlak doen.

Terwijl Die Linke geen homogene partij is, blijft het wel de enige partij die tegen het neoliberale eenheidsdenken ingaat. Door op Die Linke te stemmen, wordt het verzet tegen de komende besparingen onder de nieuwe regering versterkt. Binnen Die Linke zijn er heel wat voorstanders van een strijdbare opstelling waarbij de partij gericht is op actief verzet en een betrokkenheid van de basis.

Waarom zelf actief worden?

Het echte verschil zal niet in het parlement gemaakt worden, daarvoor zullen we de toplui van de banken en grote bedrijven namelijk moeten raken waar het hen pijn doet. In het parlement en in de regering zitten slechts hun marionetten. Die Linke moet een actieve rol spelen in het verzet tegen de echte machthebbers.

Met een krachtige beweging van werkenden, werklozen, jongeren en gepensioneerden kunnen verbeteringen afgedwongen worden. Maar er is nood aan een socialistische massapartij om deze verbeteringen te behouden en een einde te maken aan de macht van de superrijken. Zo’n partij moet ingaan tegen het kapitalisme en opkomen voor een socialistische samenleving. Parlementaire posities kunnen daartoe gebruikt worden, maar dan wel om de eisen van de bewegingen op straat te versterken.

Zonder een omvattend antikapitalistisch antwoord, kan de kleine minderheid die het vandaag voor het zeggen heeft doorgaan met een politiek van besparingen, milieuvernietiging, afdankingen en dat alles overgoten met de nodige leugens om het ons te laten slikken.

>> LEES OOK: Duits parlementslid van Die Linke sluit aan bij CWI