48-urenstaking legt India plat

Vandaag en morgen is er in India een algemene 48-urenstaking. De impact is in verschillende staten anders, maar met deze stakingsdag blijkt het potentieel van een eengemaakte strijd op het niveau van een subcontinent. De concrete aanleiding is het neoliberale beleid waarbij de multinationals steeds meer toegang krijgen tot de Indische markt, zo ligt de opening van de distributiesector erg gevoelig. We publiceren een licht aangepaste versie van het pamflet van New Socialist Alternative, onze Indische zusterorganisatie.

48-urenstaking: weg vooruit voor werkende bevolking

Onze klasse heeft zich steeds verzet tegen de neoliberale hervormingen die vanaf 1991 worden doorgevoerd. We hebben al 14 keer met een algemene staking geprotesteerd tegen deze ‘hervormingen’ die niets anders zijn dan een toename van de armoede en de tekorten voor de overgrote meerderheid van de werkende bevolking in dit land. Het heersende regime is evenwel stevig in de greep van de multinationals, kapitalisten en hun maffiosi media. Ze staan klaar om in galop iedere steen van de welvaartstaat af te breken.

Op de laatste algemene staking van 28 februari 2012 was er een enorme deelname van meer dan 100 miljoen arbeiders doorheen India. Dat had de centrale regering onder leiding van de UPA (de alliantie rond de Congress-partij) en de deelstaatregeringen moeten aanzetten tot een terugtrekking van de neoliberale aanvallen. Maar de afgelopen 12 maanden zagen we integendeel de verderzetting van een pro-kapitalistisch beleid met aanvallen op onze sociale verworvenheden. Dat gebeurde zowel in het nationale parlement als de verschillende deelstaatparlementen. Het doel is om ons op te zadelen met de toenemende en ondraaglijke economische problemen.

Ieder basisproduct en iedere basisdienst waar onze klasse gebruik van maakt – van thee tot textiel, van onderwijs tot transport – werd de afgelopen twintig jaar week na week duurder. Inflatie en hoge prijzen vormen een economische kanker waar geen enkel medicijn voor lijkt te bestaan. De koopkracht van de gewone bevolking neemt af en leidt tot het feit dat de massa’s het met minder calorieën moeten stellen. Tegelijk is het aantal dollar-miljardairs in het land nog steeds verder aan het toenemen.

De Congress partij en haar medestanders doen een poging om de imperialistische donoren en hun financiële instellingen zoals IMF en Wereldbank ter wille te zijn. Dat is de reden waarom de werkende bevolking en de armen worden aangevallen. De veel besproken opening van de kleinhandel voor buitenlandse investeringen zal 44 miljoen mensen zonder werk plaatsen en hen dieper de armoede in duwen.

Waar is de oppositie?

Het wordt hoog tijd dat we open en bloot zeggen waar de zogenaamde oppositiepartijen voor staan: voor een zelfde agressieve neoliberale beleid als Congress. Geen enkele gevestigde politieke partij gaat in tegen het neoliberale beleid.

De belangrijkste oppositiepartij, de hindoenationalistische BJP onder leiding van Modi, en andere gevestigde partijen verdedigen de belangen van de grote bedrijven. De corrupte DMK en de even oneerlijke AIADMK (de twee belangrijkste partijen in de deelstaat Tamil Nadu) beweren beiden dat ze de armen steunen, maar ze voeren een kapitalistisch beleid. Dat zagen we nog met hun opstelling tegen het verzet tegen de bouw van een kerncentrale in het zuiden van Tamil Nadu. De gevestigde Tamil-partijen verdedigden de belangen van de grote bedrijven en aarzelen niet om het leven van de arme mensen te vernietigen.

De heersende klasse en haar politieke vertegenwoordigers in diverse burgerlijke en kleinburgerlijke partijen spreekt nog steeds de taal van groei, BBP en ontwikkeling, maar ondertussen zijn er 836 miljoen Indiërs met een dagelijks inkomen van minder dan 20 Roepee (25 eurocent). De gevestigde machten proberen de verschrikkelijke feiten van het andere India te verdoezelen, het gaat om feiten van ondervoeding, armoede, geweld en ziekte.

De groei van het afgelopen decennium is de multinationals, de grote bedrijven en de toplagen van de Indische samenleving ten goede gekomen, maar niet de werkende bevolking van het land. De liberalisering van de afgelopen twintig jaar heeft geen enkele sociale indicator verbeterd en ook de landbouwsector is er niet op vooruit gegaan. De afgelopen 15 jaar hebben 250.000 kleine boeren uit wanhoop zelfmoord gepleegd. India telt meer armen dan de volledige regio van sub-Sahara bij elkaar. De groei van India ging ten koste van de bevolking en de armen.

De toenemende communautaire spanningen, kastengeweld tegen Daliths en religieuze minderheid en het verspreiden van verschrikkelijke gewelddaden tegen vrouwen, zijn slechts uitingen van het falen van het kapitalisme in India. De kapitalistische klasse is verbonden met de grondvesten van het feodalisme. Zij is niet in staat om een antwoord te bieden op de fundamentele problemen van dit grote land.

Deze algemene 48-urenstaking vindt plaats op een ogenblik dat het wereldwijde kapitalisme een van de ergste crises uit haar recente geschiedenis kent. Het zogenaamde succesverhaal van het kapitalisme blijkt een illusie te zijn. Van Amerika tot Europa, het Midden-Oosten tot West-Azië, overal wordt de autoriteit van de heersende klassen steeds meer in vraag gesteld door gewone werkenden. De gebeurtenissen in Tunesië, Griekenland en Zuid-Afrika geven aan dat de arbeidersklasse haar spieren collectief moet rollen om tot een alternatief te komen waarmee het kapitalisme wordt bestreden om het te vervangen door democratisch socialisme.

Naast de vakbondseisen – met een tienpuntenprogramma rond eisen tegen de prijsstijgingen, tegen de inbreuken op de arbeidswetten, voor het erkennen van vakbonden, sociale rechten voor alle werkenden,… – staat New Socialist Alternative ook voor volgende eisen:

• Algemene staking tegen het falende kapitalisme!
• Tegen de armoedige lonen voor de overgrote meerderheid van de bevolking
• Stop de werkloosheid en de privatiseringen die werkgelegenheid en diensten afbouwen
• Voor de hernationalisatie van geprivatiseerde sectoren en diensten
• Stop het systeem dat geen gezondheidszorg, onderwijs en onderdak voor iedereen kan aanbieden
• Tegen de prijsstijgingen en voor het herstel van een publieke subsidie voor basisproducten
• Stop het geweld op Daliths en Adivasis en stop het toenemende communautaire geweld
• Stop geweld op vrouwen en stop het systeem dat tot seksisme leidt
• Stop de plundering van onze levensstandaard door multinationals, neen aan de buitenlandse investeringen in de kleinhandel
• Stop de bouw van kerncentrales in Koodankulam, Jaithapur en elders
• De arbeidersklasse van India is samen met alle andere onderdrukte groepen de enige progressieve kracht die een einde kan maken aan dit systeem van onderdrukking en uitbuiting!

Er is een strijdbare benadering nodig om met de arbeidersbeweging ook de strijd van vrouwen, studenten, armen in de steden en op het platteland, de kastenlozen,… achter zich te verenigen om een sterke alliantie te vormen op basis van een programma van socialistische maatschappijverandering.